De laureaat tussen schepen Philip Heylens (links), juryvoorzitter Henri-Floris Jespers en jurylid Jurgen Joosten
Op 23 juni 2015 viel mij de hoogste eer te beurt uit mijn schrijversloopbaan: ik won de prestigieuze literaire prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman in België in 2014: de Diamanten Kogel. Mijn thriller De zwarte Duivel werd door de negenkoppige vakjury uit 117 inzendingen uit Nederland en België verkozen als de beste misdaadroman van het jaar.
Een geweldige eer! Ik wist niet wat me overkwam toen schepen(wethouder) Philip Heylens van de stad Antwerpen aan het eind van zijn speech zei: ‘We hebben vandaag een winnaar. Een kanjer! Een auteur die verschillende verhalen vertelt. Een schrijver in topvorm. Ruim 420 pagina’s lang zakken beide verhalen niet in en de spanning blijft, net als de psychologische tekening van de personages. Een ding is zeker: de winnaar van de Diamanten Kogel 2014 is naar het unanieme oordeel van de jury De zwarte Duivel van Jacob Vis.’
Stormachtig applaus. Ik stond op, totaal beduusd terwijl Roel Jansen en Wim Menheer die naast me op het rijtje genomineerden zaten me enthousiast de hand schudden. Ik liep naar voren, drukte de schepen de hand en kon alleen maar stamelen: ‘Dank u wel, dank u wel!’
Laura de Coninck – dochter van de veel te vroeg overleden Vlaamse dichter Herman de Coninck kwam naar voren om mij het schilderij te geven dat de traditionele boksbeugel vervangt. Ik kuste haar op de wangen en zei: ‘Ik ben een gelukkig man,’ wat ze leuk vond, want ze lachte lief en wenste me geluk met de prijs.
Daarop moest ik natuurlijk ook iets zeggen. Ik had niets voorbereid, want 80% kans dat het weer niet zou lukken en toen ik daar stond zei ik dat ook, waarop iemand achter de camera smaalde: ‘Ja, dat zal wel.’ Maar het was echt waar en dus zei ik: ‘Vandaag is voor mij de zomer begonnen. Ik ben beduusd en totaal overdonderd en ik ben de jury en u allen buitengewoon dankbaar voor de eer die u mij bereidt. Ik kan alleen zeggen: ik ben gelukkig, ik ben gelukkig, ik ben gelukkig.’
Weer stormachtig applaus en gelach. Kennelijk een ongebruikelijk speechje voor een winnaar, maar het kwam recht uit het hart. Ik zweefde terug naar mijn plaats, waar de schepen ons, vijf genomineerden de hand schudde en daarna kwam Bob Mendes, de nestor van het Vlaamse Genootschap van Misdaadauteurs en grondlegger van de Diamanten Kogel om me te feliciteren. Ach, wat een triomf! Ik was de gelukkigste man op aarde en toen ik naar Len toeliep die me stralend toelachte vielen alle inspanningen van 28 schrijversjaren weg in dit ene glorieuze moment. Iedereen kwam langs om ons te feliciteren, welgemeend en spontaan en ik maar grijnzen en bedanken en me dolgelukkig voelen.
Een hoogtepunt in het schrijversleven! Wat er ook gebeurt, dit neemt niemand me meer af. Na alle nominaties voor de Gouden Strop (5x) en de Diamanten kogel (2x) is het de zevende keer raak. Toch een geluksgetal?