Angelique van Dongen
ISBN 978-90-8660-295-7
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt november 2015
Ilja, Mascha en Fenne zijn drie vrouwen van begin dertig die alle drie hun eigen leven leiden en in verschillende levensfasen zitten. Ze zijn niet van elkaars bestaan op de hoogte, maar blijken meer met elkaar gemeen dan ze ooit kunnen vermoeden.
Als ze alle drie afzonderlijk van elkaar op een avond een telefoontje krijgen, staat de wereld op zijn kop. Ze reizen af naar Maastricht waar ze kennismaken met elkaar en met hun vader die ze nooit gekend hebben. Een bizarre situatie, maar er zijn ook veel mooie momenten aan het sterfbed van hun vader.
Hun vader laat hen een erfenis na waar ze graag gebruik van maken. Ilja neemt een besluit en kiest eindelijk voor zichzelf. Mascha raakt verliefd op de arts, tevens beste vriend van haar vader. Hij is echter getrouwd dus heeft de relatie geen kans van slagen, denkt ze. En Fenne twijfelt of ze nog langer door wil gaan met haar huwelijk als het op deze manier gaat.
De erfenis zorgt ervoor dat ze alle drie inzicht in hun levens krijgen. Hun band wordt al snel hecht en liefdevol.
Mascha zat naast haar vader en keek hem onderzoekend aan.
Ze herkende veel van hem in haar. Hun ogen hadden dezelfde mooie smaragdgroene kleur. Er was geen twijfel over mogelijk dat dit echt haar vader was. Wat een gelijkenis. Van haar vader keek ze naar haar zussen en bij elk van hen herkende ze gelaatstrekken van hun vader.
‘Pap, ik ben blij dat ik je mag leren kennen,’ fluisterde ze in zijn oor. Ze kuste hem op zijn wang en kneep zachtjes in zijn hand.
Zijn handen voelden koud, wat haar deed beseffen dat hij stervende was.
‘Jullie hebben alles van Tim gehoord. Ik wil jullie graag vertellen wat voor iemand jullie moeder was. Maar eerst wil ik even mijn ogen dichtdoen, ik ben zo ontzettend moe,’ zei hij met een gebroken stem.
‘Maak je maar geen zorgen. Ga maar lekker even slapen, wij zullen bij je blijven en als je wakker wordt vertel je alles wat je wilt, afgesproken?’ zei Mascha.
Ze drukte een kus op zijn hand en streelde zijn wang.
‘Ik hou van je, papa,’ zei ze terwijl ze de tranen over haar wangen voelde stromen.
Mascha, die altijd nuchter was, wist wat ze wel en niet wilde, brak en ze hield het niet tegen. Dit waren zoveel emoties in een korte tijd, ze kon het niet bevatten.
Ze voelde de arm van Fenne om haar schouder die ook haar tranen de vrije loop liet.
Hun vader viel in slaap en zij waakten met drietjes naast hem.
Hoe onwerkelijk ze zich ook voelde, het voelde ook erg vertrouwd om hier zo te zitten met haar zussen.
‘Ik ga even iets te drinken halen,’ zei Mascha, ‘en even een sigaretje roken. Willen jullie ook iets, dan ga ik even op zoek naar Marit of Tim.’
Ilja en Fenne hadden nergens zin in bleven naast hun vader zitten.
‘Hier hebben jullie mijn mobiele nummer, als er iets is bel je me meteen, oké?’ vroeg Mascha. Ze moest er niet aan denken dat ze er niet bij was als er iets met haar vader gebeurde. Ze schatte in dat het niet ineens zou gebeuren, daarom durfde ze wel even weg te gaan,. Bovendien had ze geen zitvlees en was de drang naar een sigaret erg groot.
Ze liep richting de lift toen ze Marit tegen het lijf liep.
‘Lukt het allemaal een beetje?’ vroeg ze bezorgd.
‘Het is erg heftig en ik heb geen idee wat er allemaal gebeurd is in deze paar uurtjes, maar het gaat wel goed, geloof ik. Ik zou graag even een sigaretje willen roken en wat drinken mee willen nemen, kan dat?’
‘Natuurlijk kan dat. Loop maar even mee dan zal ik wat meegeven. En roken kun je beneden in de koffiekamer nog wel even doen, niemand die het merkt.’
Mascha liep de koffiekamer binnen en stak een sigaret op.
Ze staarde naar buiten, waar het langzaam licht begon te worden.
Ze merkte niet dat de deur openging en Tim ineens achter haar stond.
‘He, even van je afblazen?’ vroeg hij zacht. ‘Het zal een grote schok voor jullie geweest zijn, dit nieuws.’
1. Drie vrouwen die elkaar niet kennen blijken familie van elkaar. Hoe kom je op zo’n idee?
Ik heb geen idee meer hoe ik er op kwam. In eerste instantie was ik in mijn hoofd bezig met twee hoofdpersonen die elkaar niet kenden, maar op een of andere manier toch bij elkaar moesten komen. Tijdens het schrijven ontstond er spontaan een derde hoofdpersoon, en ben ik er mee verder gegaan. Eigenlijk op een hele natuurlijke manier, hoorden de drie vrouwen bij elkaar en hadden ze, zonder het zelf te weten, een band met elkaar. Het leuke eraan was dat ze alle drie totaal verschillend zijn van elkaar en ik elk hoofdstuk vanuit één van hen schreef. Elk hun eigen karakter, leven, beroep, vrienden, rol in de maatschappij. Dat is voor een schrijver erg leuk om mee bezig te zijn. In de huid kruipen van elk van hen, afwisselend van elkaar, echt ontzettend leuk om te doen op deze manier. En dan ineens ben je op een stuk waarbij je ze bij elkaar gaat brengen.
2. Je gaf eerder aan dat je werkte aan Beschadigd. Was dit de werktitel van Onverwacht of ben je een andere richting ingeslagen?
Klopt, 'Beschadigd' was mijn eerste ingeving als titel voor deze roman. Maar al snel in het verhaal, tijdens het schrijven, vond ik de titel niet meer passen bij alles wat gebeurde en vond ik de titel te 'hard'. Het gaf niet weer wat ik ermee bedoelde. Het verhaal ontwikkelde zich gaandeweg toch ook anders dan ik in eerste instantie bedacht had. 'Onverwacht' leek me een mooiere titel die goed aansluit bij alle onverwachte gebeurtenissen die de drie vrouwen in hun leven op hun pad krijgen. En ook al zijn de drie vrouwen beschadigd door wat er in hun leven is gebeurd, het lijkt het verhaal harder te maken dan het is met die titel. Waar het verhaal vooral om gaat is hun levensweg, hun ontdekking en de liefde die centraal staat. Voor elkaar, voor mannen, voor hun vader die ze nooit gekend hebben en pas op zijn sterfbed ontmoeten, heel bijzonder.
3. Hoe heeft dit verhaal zich tijdens het schrijven ontwikkeld? Waren er bijvoorbeeld wendingen die je vooraf niet had zien aankomen?
Het hele verhaal had ik al wel in grote lijnen in mijn hoofd. Alleen de twee hoofdpersonen werden er drie, maar dat was eigenlijk geen verrassende wending, of had geen aanpassingen nodig. Ze paste er als vanzelf bij, alsof het zo hoorde. Daardoor ging het schrijven van dit boek me heerlijk af. Het boek voelde zo als compleet. Eigenlijk ook geen grote verrassende wendingen verder tijdens het schrijven, het liep verder zoals ik al in grote lijnen in mijn hoofd had zitten. Dus de dingen die ik op voorhand onderzocht had en waar ik over nagedacht had, heb ik allemaal toe kunnen passen in deze roman.
4. Wat kunnen we na Onverwacht van je verwachten?
Het schrijven heeft een tijdje op een laag pitje gestaan, vanwege veel onrust in mijn werk. De gezondheidszorg maakt zoveel veranderingen door, dat ik me op vele plekken niet meer thuis voel in mijn werk. Ik loop tegen zoveel dingen aan en kon moeilijk de knop vinden om me neer te leggen bij zoveel veranderingen, waar ik niet altijd achter kan staan. Toch hoop ik dat het nu lukt in mijn nieuwe baan en dat er daardoor weer een stuk rust komt in mijn leven.
Mensen vragen wel eens waarom ik van schrijven niet mijn beroep maak, maar dat wil ik niet. Het is voor mij pure ontspanning en dat wil ik graag zou houden. Ik wil niet de druk voelen om tegen een deadline aan te zitten, dat maakt het schrijven voor mij minder spontaan, teveel druk om iets af te krijgen. Nu bepaal ik zelf het tempo en dat werkt voor mij stukken prettiger.
De energie om te schrijven is met het maken van een nieuwe keuze op werkgebied, weer terug. Dat is wel erg fijn om te merken, want het kriebelt alweer voor een volgend verhaal. In mijn hoofd is er al een verder gevorderd plan voor mijn negende roman, dus ik verwacht daar binnenkort een start mee te gaan maken.
Recensie op Bol.com
De levens van de 31-jarige Ilja (audioloog), Mascha (lasser) en Fenne (juriste en moeder) staan na een onverwacht telefoontje volledig op hun kop. Ze blijken zussen, terwijl ze tot dan toe niets van hun op sterven liggende vader wisten, laat staan van elkaar! De dames staan alle drie op een keerpunt in hun leven en steun is dan ook zeer welkom. Het voelt meteen vertrouwd en wanneer hun vader overlijdt, blijkt zijn nalatenschap precies dat wat nodig was voor ieder om de juiste weg in te slaan. Luchtig geschreven, maar met snel meer diepgang wanneer bekend wordt waarom ze niets van elkaars bestaan wisten. Ieder hoofdstuk wordt om de beurt verteld vanuit een van hen. Een heel mooi hartverwarmend verhaal over drie verschillende sympathieke zussen, die meer blijken te delen dan alleen hun uiterlijk. Hoewel hun geboorte slechts 31 jaar geleden is, geeft de vertelwijze en sfeer toch een vleugje nostalgie mee. Ondanks verdrietige gebeurtenissen een enorm feelgood boek! Smalle bindmarge, ruime interlinie. De auteur (1970) was met ‘Geraakt’ genomineerd voor de Valentijnsprijs 2015, dit is haar achtste roman.
Geschreven door Petra Schotman
Recensie op Leeskost
Angelique van Dongen (1970) schrijft met dit boek haar achtste roman. Zij is van beroep psychiatrisch verpleegkundige en werkt parttime naast het schrijven. In 2015 werd ze voor haar vijfde boek genomineerd voor de Valentijnprijs voor het beste romantische boek.
Als vader is overleden, laat hij zijn dochters nog een verrassing na: een cottage in Burnham-on-Sea en een bedrag van 6 miljoen pond. Als de zussen vervolgens een happy end aan hun relatie-leven breien, is het ‘eind-goed-al-goed’ compleet.
Dit boek komt niet voor niets uit in de serie relax-boeken van de uitgeverij. Verwacht geen filosofische beschouwingen, diepgaande discussies, wereldleed. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Van Dongen pretendeert romantische boeken te schrijven en dat doet ze goed, op een heel onderhoudende en vlotte manier.
Laat ze maar mooi doorschrijven zo. Ze bedient een heel eigen publiek dat af en toe gewoon lekker even wil wegdromen met een boek. Niets mee mis.
Feel-good boek.
Geschreven door Marianne Janssen
Recensie op Banger Sisters
Ilja, Mascha en Fenne zijn drie vrouwen van begin dertig die alle drie hun eigen leven leiden en in verschillende levensfasen zitten. Ze zijn niet van elkaars bestaan op de hoogte, maar blijken meer met elkaar gemeen te hebben dan ze ooit konden vermoeden.
Als ze alle drie afzonderlijk van elkaar op een avond een telefoontje krijgen, staat de wereld op zijn kop. Ze reizen af naar Maastricht, waar ze kennismaken met elkaar en met hun vader, die ze nooit gekend hebben. Een bizarre situatie, maar er zijn ook veel mooie momenten aan het sterfbed van hun vader. Hun vader laat hen een erfenis na, waar ze graag gebruik van maken. Ilja neemt een besluit en kiest eindelijk voor zichzelf. Mascha wordt verliefd op de arts, tevens beste vriend van haar vader. Hij is echter getrouwd, dus heeft de relatie geen kans van slagen, denkt ze.
En Fenne twijfelt of ze nog langer door wil gaan met haar huwelijk als het op deze manier verder moet. De erfenis zorgt ervoor dat ze alle drie inzicht in hun levens krijgen. Hun band wordt al snel hecht en liefdevol.
In Onverwacht volg je de drie vrouwen Ilja, Mascha en Fenne. Alle drie hebben ze zo hun eigen leven en niets met elkaar te maken. Althans, dat denken ze, want na een telefoontje staat bij alle drie de vrouwen hun leven op zijn kop. Ze blijken dezelfde vader te hebben en hij ligt op sterven. De drie vrouwen komen met hun vader, en elkaar, in contact. Hoewel de situatie erg vreemd is, leren ze elkaar kennen en hebben nog een korte, maar fijne tijd met elkaar. Wanneer hun vader sterft en hij Ilja, Mascha en Fenne een erfenis na laat, gaan alle drie de vrouwen nadenken over hetgeen wat hen is overkomen, maar ook hoe ze hun verdere toekomst in willen gaan. Dat ze elkaar hebben gevonden en een band voor het leven krijgen is misschien wel de mooiste erfenis die de drie vrouwen konden krijgen.
Onverwacht leest heerlijk weg. Je leest elk hoofdstuk uit perspectief van één van de drie vrouwen. Op deze manier leer je ze alle drie goed kennen. Hoewel hun levens redelijk goed lijken te gaan, wordt alles op zijn kop gezet na dat ene telefoontje en de ontmoetingen die daarop volgen. Het verhaal is vol emotie, hoe bizar het ook is. Een heerlijk boek om bij weg te dromen en stille getuige te zijn van een onbeschrijfelijke band die tussen de vrouwen ontstaat, ondanks de verschillende fases van hun leven waarin ze zitten.
Geschreven door Nancy Walburg
Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.