Ooit zal ik je weer zien

ooitzalikjeweerzien_rinkEllen Lina
ISBN 978-90-8660-240-7
Prijs € 19,50
Aantal pagina's 335
Verschenen 30-11-2013

Hoe moet je verdergaan met leven wanneer je zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is? Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd dat een toekomst samen onmogelijk lijkt?
Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd? De achtentwintigjarige Julia van Doorn heeft niks meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een alcoholverslaving en huiselijk geweld drijven de twee in rap tempo uit elkaar. Het tij lijkt te keren wanneer Julia de integere Ryan ontmoet, al heeft ze wel het idee dat ze hem ergens van kent. Sean zakt ondertussen steeds verder af en wanneer hij in de gaten krijgt dat Julia en Ryan contact hebben, komt uiteindelijk het onmogelijke bovendrijven. Het stelt Julia voor een keerpunt in haar leven, maar is ze er aan toe om haar verleden los te laten?

Volg Julia in haar zoektocht naar nieuw geluk, zelfstandigheid en de warmte van een familie. Maakt ze de juiste keuzes, volgt ze haar hart? Eén ding is in ieder geval zeker, oude liefde roest niet.

Nooit.

‘Sean, alsjeblieft zeg. Er is toch niks aan de hand,’ roep ik. ‘Je bent dronken, ga naar bed. Ik kom er aan,’ vervolg ik rustiger, in de hoop dat hij kalmeert.
Hij trekt het hokje van de douche open, zet een stap naar binnen en grijpt met een snelle beweging mijn natte haar vast. Paniekerig probeer ik hem bij me weg te duwen, maar zelfs in absolute dronken toestand is hij nog honderd keer sterker dan dat ik ben. Zo ver is hij nooit eerder gegaan en ik schrik me kapot.
‘Laat los,’ gil ik, ‘je doet me pijn, stop hiermee!’ Ik klem mijn vingers om zijn handen om mezelf te bevrijden uit zijn greep, maar het lukt me niet. Hij trekt me ruw het hokje uit en duwt me met mijn gezicht tegen de muur aan.
‘Waarom ging je weg vanavond? Met wie was je?’ schreeuwt hij vlak naast mijn oor. ‘Je hebt niet eens gezegd dat je wegging! Hou je iets achter voor me? Je liegt tegen me, hè?’ Hij laat me los en geeft me een zet, zodat ik hard op de vloer terecht kom. ‘Dit doe je niet nog een keer…’ vervolgt hij zachter op dreigende toon, voordat hij de badkamer wankelend verlaat. Ik ga tegen de muur zitten en vouw mijn handen voor mijn gezicht, moet mezelf dwingen om rustig te blijven ademen. Hij is dronken, hij meent het niet, hou ik mezelf voor. Morgen is alles over, morgen is hij het vergeten. Ik ga met mijn hand door mijn haar en trek er een hele pluk uit, m’n hoofdhuid voelt branderig aan. Nog een beetje rillerig sta ik op en droog mezelf af. Weifelend loop ik de slaapkamer in, ik wil hem vanavond niet meer tegenkomen. De tv staat nog steeds aan, en wanneer ik voorzichtig om de hoek kijk, zie ik hem weer op zijn vertrouwde plek hangen. Zachtjes sluit ik de slaapkamerdeur en draai hem op slot. Sean valt zo toch op de bank in slaap en ik kan in bed gaan liggen, zonder dat ik bang hoef te zijn voor nog zo’n aanval. Ik kruip onder de dekens en sluit mijn ogen, mijn lichaam trilt nog steeds. Ryan schiet weer door mijn gedachten, hij lijkt zo veilig op dit moment. Wat me wel dwarszit, is dat hij zo allerlei dingen over me kan opzoeken op zijn werk. Hij hoeft mijn naam maar in te tikken en hij weet alles over me.

Lees hier het interview dat Boekenbijlage had met Ellen Lina


Interview met Ellen Lina naar aanleiding van haar boek “Ooit zal ik je weer zien”

Hoe ben je tot het thema van “Ooit zal ik je weer zien” gekomen? Waardoor ben je geïnspireerd?

Weet ik niet zo goed meer! Dit boek schreef ik al jaren geleden. Ik was op vakantie in New York en op de een of andere manier kwam dit verhaal daar tot stand. Inmiddels is alleen de rode draad overgebleven, van het verdere originele verhaal is niks meer over. Het hele script van toen is omgegooid en herschreven, dat heb ik eind vorig jaar gedaan. De karakters kregen andere namen en andere beroepen en ze werden volwassener. Net zoals ikzelf. De gebeurtenissen zijn milder geworden, minder hard. Daarnaast is het geloofwaardiger geworden, dichterbij gekomen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Waar het zich eerst nog in NY afspeelde, heb ik nu gekozen voor een plaats in Nederland. Het thema is liefde, maar in een tragische setting. Er gebeuren heel vervelende dingen in dit boek, maar ook mooie dingen. Het zijn gelukkig geen zaken die spelen in mijn dagelijkse leven, maar die ik wel voorbij heb zien komen bij bekenden om mij heen. Ik kan er nog niet teveel over loslaten, want dan verklap ik iets belangrijks uit het boek, maar ik weet zeker dat bepaalde stukken herkenbaar zullen zijn voor velen.

Dit is alweer je tweede boek. Wijkt het veel af van je debuut “Vasthouden!”? En kunnen we nog meer boeken van je verwachten?

“Ooit zal ik je weer zien” schreef ik ergens in 2009; het was mijn eerste verhaal. Daarna kwam er nog een verhaal en daarna pas “Vasthouden!”. “Vasthouden” is een heel ander type boek dan dit. De echte chicklit-stijl is er nu vanaf; de nieuwste versie is serieuzer geworden.

“Vasthouden” is mij zeer goed bevallen, ik vond het heel erg leuk om te doen. Daarom hoop ik dat ik hierna nog veel meer boeken mag schrijven! Als het aan mij ligt komen er nog een heleboel!

Dit jaar ben je op Curaçao gaan wonen. Is daarvan iets te merken in “Ooit zal ik je weerzien”? Of ga je wellicht nog een verhaal schrijven dat zich op dit eiland afspeelt?

“Ooit zal ik je weer zien” heeft helemaal niks met Curaçao te maken. Ik begon met herschrijven toen ik wist dat ik zou gaan emigreren, maar het eiland speelt absoluut geen rol in dit boek. Een van de hoofdpersonen heb ik wel van Curaçao laten komen, trouwens. Dat moest een relaxed figuur zijn, met een sterk familiegevoel. Familie is heel belangrijk op Curaçao. Ik heb al wel een heel mooi idee voor een volgend verhaal, dat zich op Curaçao afspeelt, maar dat moet ik eerst nog overleggen met mijn uitgever. Lijkt me super.

In Nederland was je docente. Doe je dit werk ook op Curaçao of ben je nu fulltime schrijfster?

Nee ik ben geen fulltime schrijfster, en ook geen docente meer! Ik ben op Curaçao gaan werken bij een heel leuke en hippe winkel! Mijn grootste motivatie om te gaan werken was het opdoen van nieuwe contacten en om mijn “eigen dingetje” te hebben. Dat doel heb ik absoluut bereikt. Ik heb er veel mensen door leren kennen en het voelt goed om ergens mee bezig te zijn. Dit werk is heel relaxed en fijn, het stimuleert mijn creativiteit enorm! Ik maak nu zelf sieraden, heel leuk hoor! Het is iets compleet anders dan in Nederland, maar het past goed bij me. Ik ben happy hier en als het even kan, wil ik mijn werk graag gaan combineren met het schrijven van nog meer nieuwe boeken.

Recensie op The Bookbabe

"Gek dat geluk zo gewoon kan zijn, hè, dan is het zo normaal dat je het bijna niet meer ziet." ~ p188.

Ik ga NIET huilen. Ik weiger. Maar ze heeft het weer geflikt. Wat een verhaal... pffff!!! Echt een rollercoaster aan emoties. Zelfs als lezer weet je gewoon even niet meer wat goed of slecht is.

"Ons boek is dik. Erg dik en zo mooi, alleen aannbet eind werd het tragisch, té tragisch, en dat konden we niet aan." ~ p219.

Ooit zal ik je weer zien vertelt het verhaal van de 28-jarige Julie van Doorn en haar verloofde Sam. Een relatie getekend door een afschuwelijke gebeurtenis, waardoor de toekomst van deze jeugdliefde onzeker is geworden. Alcohol en geweld drukken een stempel op het, ooit veilige, huis van Julia. Wanneer Julie de rustige Ryan leert kennen, lijkt het tij te keren. Maar is zij er aan toe om het verleden los te laten? En daarbij, laat dat verleden haar wel zo makkelijk los?
Wauw... ik weet dat ik van haar schrijfstijl hou, maar ze weet met elk boek mijn hart weer opnieuw te veroveren. Ellen Lina heeft en manier van het verhaal vertellen, waardoor je er als lezer echt helemaal in zit. Wat weet zij struggles toch goed te verwoorden, emoties perfect te vangen en de personages levens echt neer te zetten. Het verhaal kruipt tijdens het lezen zo diep in je dat het voelt alsof je er zelf bij bent, dat je de mensen kent. En wanneer je het boek uit hebt en neerlegt, ben je gewoon even de weg kwijt, omdat het een hap uit je hart heeft genomen.

"Je bent zo breekbaar, soms ben ik gewoon bang dat je kapot gaat." ~ p293.

Een prachtig verhaal, die je raakt tot diep in je hart. Ik kan me niet voorstellen dat er ooit een boek komt van Ellen Lina die mij niet volledig in zijn greep heeft. Ik ben echt fan! Dit is hoe een roman moet zijn. Dikke 5 sterren, zonder twijfel ♡

Geschreven door Ciska Strasters


Recensie op Boekentaske

Dit is voor mij het eerste boek wat ik lees van deze schrijfster en ik was compleet verrast.
Wat een fantastisch mooi en aangrijpend verhaal!

De brieven die Julia’s moeder in het verleden schreef, geven veel duidelijkheid wat er vroeger gebeurd is.
Vrij snel lees je dat er iets vreselijks is gebeurd met de hoofdpersonen Julia en Sean, maar de schrijfster laat je lang in het ongewisse wat er precies gebeurd is. Dat houdt de spanning erin en wil je eigenlijk alleen maar doorlezen.

Julia en haar verloofde Sean voelen zich allebei erg schuldig over wat er gebeurd is…
Sean vlucht steeds meer en meer in de alcohol en dat geeft enorme grote problemen, vooral omdat hij erg agressief wordt als hij dronken is en steeds vaker losse handjes heeft. Julia zoekt troost bij Ryan, die vanaf het allereerste moment verliefd wordt op Julia. Ondanks dat het huwelijk van Julia en Sean onstabiel is, houden ze beiden erg veel van elkaar. Het steeds opnieuw weer metelkaar proberen werkt niet meer en ze gaan uitelkaar.. Het is duidelijk dat Julia heel veel om Ryan geeft en verliefd op hem wordt. Ze besluit met hem een nieuw leven op te bouwen, maar ze kan Sean en haar verleden niet loslaten. Haar strijd en twijfel tussen de beide mannen worden goed beschreven…
Ook de karakters zijn goed uitgewerkt en het voelt alsof je ze van dichtbij meemaakt.
Mijn hart ging uit naar alle personages, vooral ook de sympathieke Ryan en ik heb bewondering voor Sean, die als overwinnaar van zijn alcoholmisbruik uit de strijd kwam en als een clean persoon een nieuwe levensweg heeft gekozen..

“Ooit zal ik je weer zien” is het tweede boek van Ellen Lina en wat voor één…
Ik vond het een prachtige roman, vlot geschreven en met veel diepgang! Een aanrader – 5*


Recensie op Boekenbeschrijfster

Na een afschuwelijke gebeurtenis staat het leven van de 28-jarige Julia van Doorn op z’n kop. Ze heeft niks meer op de rit, inclusief haar verloofde Sean niet. Een alcoholverslaving en huiselijk geweld drijven de twee steeds verder uit elkaar.

Dan ontmoet Julia de integere Ryan, die haar aan iemand bekends doet denken maar ze weet niet wie. Terwijl Sean steeds verder afzakt, leren Julia en Ryan elkaar steeds beter kennen. Als Sean dit merkt, drijft het onmogelijke boven. Het resultaat: Julia komt voor een keerpunt in haar leven te staan. Durft ze het verleden los te laten en verder te gaan? Volgt ze haar hart? Of blijkt oude liefde in dit geval te overwinnen?

Terwijl mijn tijdlijn op Twitter de laatste tijd veelvuldig over ‘Sky’ van Ellen Lina ging, werd mijn nieuwsgierigheid gewekt. Wie is deze auteur en wat heeft ze tot nu toe al geschreven? De recensies over haar nieuwste boek waren razend enthousiast, waarop ik besloot eerst een ouder boek van haar te lezen. De keuze viel op ‘Ooit zal ik je weer zien’. En dat bleek meteen een schot in de roos.

Na een paar brieven van Julia’s moeder aan Julia begint het verhaal in het heden. Er is van alles gebeurd, maar als lezer heb je op dat moment geen idee wat precies. Langzaamaan leer je de personages uit het verhaal kennen en wordt het een en ander je duidelijk. Lina heeft een prachtige en intrigerende schrijfstijl, waarmee ze het verhaal van Julia en Ryan vertelt. Ze leert je hoe diep de relatie van hen zit, welke afschuwelijke gebeurtenis er heeft plaatsgevonden en welke worstelingen beide personages hebben. Ook al lees je het verhaal vanuit de ik-persoon van Julia, je krijgt ook een goed beeld van Ryan en zijn gevoelens.

Hoe verder je in het verhaal bent, hoe lastiger het wordt om het boek weg te leggen. Het boek houdt je vast en de emoties van Julia en Ryan komen bij je binnen. Het liefste lees je het dan in één ruk uit. Met tranen in mijn ogen heb ik ‘Ooit zal ik je weer zien’ uitgelezen om vervolgens tot de conclusie te komen dat dit een van de mooiste en meest ingrijpende liefdesromans is die ik tot nu toe heb gelezen. Ellen Lina heeft er een fan bij.

Geschreven door Kim


Recensie op Sim's Cup Of Tea

Tijdens de terugreis van vakantie, las ik dit boek in 1 adem uit. Wat een spannend en meeslepend verhaal. Ik baalde echt flink dat het boek uit was. Ik dacht alleen maar: ‘Ik wil meer lezen’. Maar helaas, aan elk boek komt een einde. Zo ook met: ‘Ooit zal ik je weer zien’ van de schrijfster Ellen Lina. Gelukkig komt er binnenkort een nieuw boek van haar uit!

Het boek begint met een brief van Caroline aan haar dochter Julia. Caroline schrijft regelmatig brieven aan haar eigen dochter. Deze brieven kom je regelmatig tegen in het verhaal. Caroline schrijft aan Julia over hun leven samen en de dingen die daarin gebeuren. Julia’s eerste schooldag, haar eerste liefde etc. Op 30-jarige leeftijd krijgt Julia alle brieven van haar moeder. Een doos vol herinneringen aan hun leven samen.

Vervolgens gaat het verhaal verder. Je leert de hoofdpersonages Julia en Sean kennen. Julia en Sean kennen elkaar al sinds hun geboorte. De ouders van Sean en Julia waren buren en de beste vrienden. Ze zijn samen opgegroeid. Tijdens hun tienerjaren worden ze verliefd op elkaar en starten de perfecte relatie. Tot er op een dag iets verschrikkelijks gebeurt. Julia en Sean worden door het noodlot uit elkaar gedreven. Sean raakt aan de drank en behandelt Julia als een stuk vuil. Zo drijft hij haar regelrecht in de armen van Ryan. Een man die ze in een bar leert kennen. Tenminste, ze denkt dat ze hem nu pas leert kennen. Achteraf blijkt dat Ryan ook niet helemaal eerlijk geweest is.

Het mooie aan dit boek is, dat je niet meteen weet wat er nu precies gebeurd is tussen Sean en Julia. De spanning wordt steeds verder opgebouwd. Pas op de helft van het boek kom je er achter wat er nu daadwerkelijk gebeurd is. Vanaf dat moment kun je het personage van Sean pas echt goed begrijpen. De verhaallijnen kloppen en je merkt echt dat er goed nagedacht is voordat alles op papier gezet is. De rode draad klopt gewoon. Aan het einde lees je ineens dingen waardoor stukken uit de eerste hoofdstukken ineens op hun plek vallen.

Mocht je ‘Ooit wil ik je weer zien’ nog niet gelezen hebben, dan wil ik je deze zeker aanraden! Je zult er geen spijt van krijgen. Het boek is o.a. te koop bij Bol.com.

Geschreven door Simone


Recensie op Hebban

Ellen Lina, geboren in 1983 in Arnhem, komt met Ooit zal ik je weer zien met haar tweede boek. Haar eerste boek Vasthouden! is door de pers goed ontvangen. “Vasthouden is een luchtig boek wat gemakkelijk geschreven is en heerlijk is om bij weg te zwijmelen op een lazy Sunday afternoon.” Met Ooit zal ik je weer zien lijkt Lina een andere weg in te slaan. De weg van een dramatisch ongeluk en alle gevolgen van dien.

Julia en Sean zijn al van kind af aan een stel. Hun ouders zijn buren van elkaar en kunnen het enorm goed met elkaar vinden. Het is dan ook niet vreemd dat Julia en Sean het geluk in elkaar vinden. Jarenlang gaat het goed, de twee zijn gelukkig. Totdat door een ongelukkig ongeval de twee families om het leven komen. De enige twee overlevenden: Julia en Sean. De verwerking valt zwaar. Sean raakt aan de alcohol en voor Julia is het niet meer vol te houden. Na veel ruzies besluit Julia om tijdelijk bij haar vriendin in te trekken. Als Julia dan Ryan ontmoet, lijkt het leven een andere wending te nemen. Wil Julia dit wel?

Julia’s moeder hield van haar dochter. Dit liet ze merken door het schrijven van brieven, die ze schreef met het idee ‘als ik er niet meer ben’. Sommige van die brieven staan in het boek. Brieven die ontroerend en grappig zijn, maar vooral vanuit een ander gezichtspunt zicht geeft op de relatie van Sean en Julia. Brieven die laten zien hoe het vroeger was. Brieven die laten zien hoe sterk de liefde tussen de twee is.

Wanneer je merkt dat het Julia niet lukt om Sean los te laten na een breuk, kun je je dat in eerste instantie niet voorstellen. Sean is echt geen fijne man om mee te leven, blijkt gedurende het verhaal. Maar toch, na het lezen van de prachtige brieven van moeder krijg je meer begrip voor Julia. Het wordt snel duidelijk hoeveel Sean en zij gedeeld hebben en hoeveel zij van elkaar hielden. Hoe kun je zoiets ‘zomaar’ opgeven. Niet, en dat blijkt ook uit het boek.

Wanneer Julia dan eindelijk het opgeeft en open durft te staan voor een nieuwe liefde komt de hoop terug. Niet alleen voor Julia, maar het laat je zelf ook even nadenken. Na regen komt altijd zonneschijn zegt de uitdrukking en dit verhaal laat duidelijk zien dat dat zo kan zijn. Na een twee jaar verdriet lijkt het leven Julia eindelijk weer toe te lachen. Ze geniet weer van het leven en is gelukkig met een andere man. Een boodschap die waarschijnlijk een motivatie kan zijn voor vrouwen in een slechte relatie om er toch uit te stappen. Want wat is er nu belangrijker dan je eigen geluk?

Ooit zal ik je weer zien is een liefdesroman met een boodschap. Een relatie is niet vanzelfsprekend. Praat met elkaar na een ellendige gebeurtenis. Leer leven met schuldgevoel en zoek hulp voor het te laat is. Ellen Lina heeft met dit boek een verhaal neergezet om over na te denken. Geen boek dat je ‘even’ op een herfstige dag leest om je beter te voelen. Nee, dit boek komt bij je binnen. En hard ook.

Geschreven door Diana van Eynde


Recensie op Dizzie

De voorkant van het boek is net als de titel een beetje triest. Voor mij niet erg uitnodigend. Het verhaal gaat over de 28-jarige Julia die één van de ergste dingen meemaakt die een mens kan overkomen en daardoor moet leven met een groot schuldgevoel. Haar jeugdliefde en tevens verloofde laat het niet alleen helemaal afweten, door de drank slaat hij steeds verder door en begint hij geweld tegen haar te gebruiken. Gelukkig heeft Julia veel steun aan vriendin Tess en ze ontmoet Ryan, een knappe 29-jarige rechercheur die haar bekend voorkomt. Zo ontstaat er voor Julia een emotioneel gevecht: wat wil ze en wat moet ze in hemelsnaam doen. Vooral nadat ze ontdekt waar ze Ryan van kent.

Het verhaal is mooi geschreven. De hoofdstukken zijn lang en dat ik me daar niet aan stoor is een extra bevestiging dat ik goed in het verhaal zit. En dat bij een liefdesroman gelezen door een echte trillerfan. Het verhaal is goed opgebouwd en er zit een prettige afwisseling in doordat er brieven van Julia’s moeder tussendoor komen die daar echt horen. Het verhaal heeft geen verrassingen of opmerkelijke gebeurtenissen, maar verteld gewoon een verhaal vol trieste liefde. Het gaat over het loslaten van het verleden en het kunnen leven van de toekomst. Meeleven met Julia ging gemakkelijk en ik bleef hopen dat het goed zou komen, want gelukkig is dat geen zekerheid tijdens het verhaal.

Precies op het goede moment wordt verteld wat de dramatische gebeurtenis is die Julia is overkomen, gelukkig niet pas halverwege of al aan het begin. Er zitten wel wat gebeurtenissen in het verhaal die niet worden afgemaakt, zoals het opruimen van spullen van overleden familie. Die gebeurtenissen voegden voor mij niet veel toe op de manier waarop ze werden verteld en doordat ze niet werden afgemaakt waren ze alleen maar storend.
Het hele verhaal is in hetzelfde tempo geschreven, behalve het einde. Als afronding wordt er veel informatie gegeven in hoog tempo. Maar gelukkig is er een afronding, die is onmisbaar bij een liefdesroman.

Het boek krijgt van mij drie van de vijf sterren. Eigenlijk drie van de vier sterren, omdat een liefdesroman voor mij sowieso geen vijf sterren zal krijgen. Goed boek, echt een boek voor op de bank naast een open haard met een pot thee en storm buiten.


Recensie op The Book Girl

Ellen Lina:
Ellen Lina werd in 1983 geboren in Arnhem, waar ze jaren heeft gewoond en gewerkt. Sinds begin 2013 woont ze met haar gezin op Curaçao. De roman Ooit zal ik je weer zien is haar tweede boek, in 2011 verscheen haar boek Vasthouden.

Het verhaal:
Hoe moet je verder gaan met leven, wanneer je zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is? Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd, dat een toekomst samen onmogelijk lijkt? Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd? De achtentwintigjarige Julia van Doorn heeft niks meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een alcoholverslaving en huiselijk geweld drijven de twee in rap tempo uit elkaar. Het tij lijkt te keren wanneer Julia de integere Ryan ontmoet, al heeft ze wel het idee dat ze hem ergens van kent. Sean zakt ondertussen steeds verder af en wanneer hij in de gaten krijgt dat Julia en Ryan contact hebben, komt uiteindelijk het onmogelijke bovendrijven. Het stelt Julia voor een keerpunt in haar leven, maar is ze er aan toe om haar verleden los te laten? Volg Julia in haar zoektocht naar nieuw geluk, zelfstandigheid en de warmte van een familie. Maakt ze de juiste keuzes, volgt ze haar hart? Eén ding is in ieder geval zeker, oude liefde roest niet. Nooit.

Mijn mening:
Het verhaal is gelezen, met een zucht zet ik in gedachten verzonken de iPad uit. Wat een verhaal, zó meeslepend en boeiend, van begin tot einde. Het verhaal raakt me, ontroert me en neemt me mee. Het is geschreven in een prettige schrijfstijl en laat zich vlot lezen. Er zit vaart in het verhaal, dit zorgt er mede voor dat mijn aandacht nergens verslapt en ik alleen maar door wil lezen. Het verhaal blijft boeiend tot en met de laatste pagina. Het e-book heb ik dan ook bijna in één ruk uitgelezen. De emoties en gevoelens van hoofdpersonage Julia zijn zo levensecht beschreven dat ik ze zelf ervaar, ik voel haar eenzaamheid, angst, woede, pijn en verdriet. Haar wanhoop, machteloosheid en haar schuldgevoel. Gedurende het lezen van het verhaal leef ik met haar mee en heb ik de hoop dat uiteindelijk alles goed zal komen met haar, en met Sean…

Het verhaal wordt afwisselend in heden en verleden verteld. Het verleden wordt weergegeven door middel van geschreven brieven van Julia’s moeder aan Julia, waarin zij een beeld schetst over haar opgroeiende dochter. Brieven welke Julia zou ontvangen op haar dertigste verjaardag. Later in het verhaal neemt Julia deze briefwisseling over en schrijft ze brieven aan haar overleden moeder over gebeurtenissen in haar huidige leven.

Een traumatische gebeurtenis een jaar geleden heeft het leven van Julia en haar jeugdliefde en verloofde Sean volledig veranderd en hun relatie op scherp gezet. Verdriet, onmacht en schuldgevoel drijven Julia en Sean langzaam uit elkaar. Sean is veranderd sinds deze gebeurtenis; hij negeert Julia, heeft een alcoholprobleem en gedraagt zich regelmatig gewelddadig tegenover Julia.

„Hoe heeft het zover kunnen komen? Ik had altijd het idee dat wij, ongeacht wat er zou gebeuren, elkaar zouden blijven steunen. Dat we bij elkaar zouden blijven, hoe dan ook. Dat we op zijn minst vrienden zouden blijven, mocht een relatie toch echt niet meer werken, maar op het moment is het niks van dat alles. Geen vriendschap, en het is ook nauwelijks nog een relatie te noemen.”

„Waarom accepteer ik dit nog in vredesnaam? Iedere dag is er wel wat. Iedere dag laat hij me weten dat ík de schuldige ben van zijn gedrag, dat hij er niks aan kan doen. Dat ík ervoor heb gezorgd dat ons leven er nu zo uit ziet. Ik weet dat hij gelijk heeft, hij heeft absoluut honderd procent gelijk. Ik zou alleen zo graag willen dat hij een keer de omslag zou maken, dat hij inziet dat we toch samen door moeten. Dat we beter een keer goed kunnen gaan praten, of in therapie gaan, voor mijn part. Misschien duurt het nog wel jaren voor hij dat inzicht heeft, of misschien wil hij helemaal niet meer dat wij er uitkomen samen. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud, op deze manier leven met hem. Het maakt me nog veel ongelukkiger dan ik al ben en ik zou niet weten wat ik zou moeten doen om het beter te maken. Voor ons allebei.”

Lukt het Julia en Sean het tij te keren en hun relatie te redden? Overwint hun liefde alle problemen? Julia is vastbesloten, zij wil Sean niet kwijt. Hij is haar maatje, haar alles, de enige persoon die haar door en door kent en verbindt met haar verleden. Maar dan ontmoet ze Ryan en wat ze nooit had verwacht gebeurt, ze krijgt gevoelens voor hem en wordt verliefd.

„Ik weet niet hoe ik me moet opstellen ten opzichte van een andere man. Ik vind het lastig en ik voel me vervelend naar Sean toe. Dat zou natuurlijk helemaal niet hoeven, ik doe niks verkeerd, maar ik merk dat deze Ryan veel te veel met me doet. Hij maakt iets in me los. Iets geks. Ik maak me ineens druk om zaken waar ik voorheen nooit aan dacht wanneer ik sprak met een andere man dan Sean. Ik wil dat hij me interessant en leuk vindt, dat hij onder de indruk is van me. Daarnaast heb ik het gevoel dat ik hem al eens eerder heb gezien. Ik kan alleen niet plaatsen waar en wanneer.”

Het stelt Julia voor een moeilijke keuze; moet ze opnieuw voor Sean gaan en proberen hun problemen te overwinnen en hun relatie nieuw leven inblazen óf moet ze Sean eindelijk loslaten voor een toekomst samen met Ryan?

Nadat Julia haar beslissing genomen heeft en zich weer kan richten op de toekomst, dacht ik dat het verhaal ten einde zou zijn of tenminste als een nachtkaars uit zou gaan. Maar het verhaal blijkt nog een verrassend einde in zich te hebben, een einde welke leidt tot een groot vraagteken bij de lezer. Zal Julia bij haar eerdere beslissing blijven, of …

5 sterren


Recensie op Wie schrijft blijft

Hoe moet je verder gaan met leven, wanneer je zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is? Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd, dat een toekomst samen onmogelijk lijkt? Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd? De achtentwintigjarige Julia van Doorn heeft niks meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een alcoholverslaving en huiselijk geweld drijven de twee in rap tempo uit elkaar. Het tij lijkt te keren wanneer Julia de integere Ryan ontmoet, al heeft ze wel het idee dat ze hem ergens van kent. Sean zakt ondertussen steeds verder af en wanneer hij in de gaten krijgt dat Julia en Ryan contact hebben, komt uiteindelijk het onmogelijke bovendrijven. Het stelt Julia voor een keerpunt in haar leven, maar is ze er aan toe om haar verleden los te laten? Volg Julia in haar zoektocht naar nieuw geluk, zelfstandigheid en de warmte van een familie. Maakt ze de juiste keuzes, volgt ze haar hart? Eén ding is in ieder geval zeker, oude liefde roest niet. Nooit.

Schrijver

Ellen Lina werd geboren in Arnhem (1983). Na de middelbare school volgde ze de PABO en werd docente op een basisschool. Vanwege het werk van haar man, die piloot is, woont ze sinds enige jaren in Willemstad op Curaçao. Ze heeft een zoontje, Lewis en is zwanger van haar tweede kind. Ze houdt van reizen en dan vooral naar Canada en de Verenigde Staten. Ze is een echt familiemens en vindt het fijn om de dagen door te brengen met familie en vrienden. Ze heeft veel hobby’s, zoals lezen, voetbal kijken, schrijven en muziek luisteren. Als ze tijd heeft gaat ze graag naar het strand en ze houdt ook van winkelen. Muziek inspireert haar vaak en haar muzieksmaak is heel breed. Ze is dol op het kijken naar films met een goed verhaal en haar favoriete eten komt uit Italië.

Mijn mening

Op de cover zien we een fotografisch mooi beeld van brandende kaarsjes. Een mooie cover, maar het maakte me niet direct nieuwsgierig naar het verhaal. Ook het lettertype van de titel zette me enigszins op het verkeerde been. Ik verwachtte een “zij-ig” verhaal, zo’n verhaal dat je op een zondagmiddag in een ruk uitleest en meteen weer vergeet. Hoe anders werd het…

Het boek begint met een aantal brieven van een moeder aan haar dochter. Het is de bedoeling, dat de dochter, Julia, deze brieven pas op haar 30ste te lezen zou krijgen. Op deze manier weet de schrijfster kort maar krachtig het verleden van Julia neer te zetten.
Julia groeit op als enig kind bij lieve en betrokken ouders. Haar buurjongens, de tweeling Jake en Sean, zijn als broers voor haar. De families zijn kind aan huis bij elkaar. Maar als Sean en Julia groter worden, blijkt toch dat ze veel meer voor elkaar voelen dan broer en zus. Ze zijn onafscheidelijk en genieten volop van elkaar en van hun innige vriendschap met Jake.

“Maatjes voor het leven.”

Maar dan is het ineens een aantal jaren later en is het beeld compleet veranderd. Er is iets gebeurd, waardoor de relatie tussen Julia en Sean op scherp staat. Sean drinkt meer en meer en Julia tobt met een immens schuldgevoel. Desondanks probeert zij in haar relatie te redden wat er te redden valt. Maar als Sean in een dronken bui agressief wordt, is de maat vol. Julia verhuist tijdelijk naar het huis van haar vriendin, Tessa.
In deze moeilijke tijd ontmoet zij Ryan en wordt verliefd op hem. Julia wordt heen en weer geslingerd tussen haar prille gevoelens voor Ryan en haar diepe liefde voor Sean. En dan moet ze ook nog zien te dealen met het immens grote schuldgevoel dat op haar drukt…

“Gek dat geluk zo gewoon kan zijn, hè, dan is het zo normaal dat je het bijna niet meer ziet.”

Het begin van het verhaal, in de vorm van die brieven, trekt de lezer meteen het verhaal in. Op originele wijze wordt het verleden van Julia en Sean samengevat. Leuk is dat die brieven telkens terugkomen, zodat je zowel Julia als Sean erg goed leert kennen.
De schrijfster heeft een zeer gemakkelijke en vlot leesbare schrijfstijl. Niets poëtisch, gewoon recht-toe-recht-aan, met een vleug humor hier en daar. Het leest alsof je er zelf bij bent.
Het verhaal wordt verteld door Julia, de ik-persoon. Dit zorgt voor een tikkeltje spanning doordat acties en reacties van andere personen niet altijd meteen te duiden zijn. Die spanning zit eigenlijk door het hele boek heen. Eerst weet je als lezer niet welke gebeurtenis ten grondslag ligt aan het gedrag van Julia en Sean. Als dat halverwege duidelijk wordt, blijft er een stukje spanning hangen voor wie Julia uiteindelijk zal gaan kiezen. En eigenlijk blijft dat tot op de laatste pagina de vraag.
Het verhaal maakte bij mij emoties los. Het laatste hoofdstuk las ik met een traan in mijn oog en een brok in mijn keel. Je gunt alle personen zo het geluk. Er is geen sprake van “de slechterik” in dit boek en juist dat maakt het zo goed en zo geloofwaardig.

Conclusie: prachtig liefdesverhaal, zo realistisch geschreven dat je de hoofdpersonen bijna persoonlijk denkt te kennen. - 5 sterren


Recensie op HappyMoms

Ellen Lina werd geboren in Arnhem (1983). Na de middelbare school volgde ze de PABO en werd docente op een basisschool. Vanwege het werk van haar man, die piloot is, woont ze sinds enige jaren met haar gezin in Willemstad op Curaçao.

Over het boek
Hoe moet je verdergaan met leven wanneer je zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is? Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd dat een toekomst samen onmogelijk lijkt? Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd? De achtentwintigjarige Julia van Doorn heeft niks meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een alcoholverslaving en huiselijk geweld drijven de twee in rap tempo uit elkaar. Het tij lijkt te keren wanneer Julia de integere Ryan ontmoet, al heeft ze wel het idee dat ze hem ergens van kent. Sean zakt ondertussen steeds verder af en wanneer hij in de gaten krijgt dat Julia en Ryan contact hebben, komt uiteindelijk het onmogelijke bovendrijven. Het stelt Julia voor een keerpunt in haar leven, maar is ze er aan toe om haar verleden los te laten?
Volg Julia in haar zoektocht naar nieuw geluk, zelfstandigheid en de warmte van een familie. Maakt ze de juiste keuzes, volgt ze haar hart? Eén ding is in ieder geval zeker, oude liefde roest niet. Nooit.

Recensie – De titel 'Ooit zal ik je weer zien' deed me besluiten om het boek tussendoor te lezen en ik heb er geen spijt van. Er zit voor mij een hoop herkenbaars in dit boek.
Julia kent Sean al haar hele leven. Ze zijn elkaars grote liefde. Zelfs hun beide ouders zijn heel goed bevriend. Tot grote vreugde van iedereen staat de bruiloft al gepland. Tot zover alles goed, maar dan drijft een traumatische ervaring hen uit elkaar. Beiden staan ze met de rug tegen de muur en kunnen elkaar niet helpen. Terwijl de verwijten alsmaar opstapelen ontmoet Julia Ryan…..
Elk hoofdstuk begin met een brief van Julia haar moeder. Lieflijk, maar ook handig, want daardoor krijg je inzicht in wat er is gebeurd in het verleden. Het slot is verrassend en past helemaal in het verhaal.
Eerlijk gezegd moest ik het boek echt even laten bezinken. Ik had zelfs de eerste week een beetje heimwee naar de personages. Als je zoveel leest is dat een heel goed teken. Een aanrader dus! – redactie HappyMOMs


Recensie van Mieke Schepens

Niets is zo spannend als een heftig liefdesverhaal.

Dit boek had ik in een mum uitgelezen. Ik kreeg het toegezonden door Uitgeverij Ellessy op
verzoek van Ellen Lina. Het pakte me vanaf het begin.
De titel is op een aantal passages in het boek van toepassing. Heel goed gekozen, naar mijn
mening.

De proloog is stukje van een dialoog tussen Julia en Ryan, die je midden in het
verhaal verder kunt lezen en wat de titel kan verklaren. Er zijn meer stukken in het
boek, waarbij je denkt: 'wat een goede titel heeft ze gekozen!'

Een heftig liefdesverhaal, waaruit maar weer duidelijk wordt dat je niet moet wachten met
je leven leven, want er komt meestal geen tweede kans. Carpe Diem !
Heel mooi is de afwisseling met de belevenissen van de hoofdpersonen met de brieven
van de moeder aan Julia. Ook leuk dat het later andersom gebeurt.
De brieven fleuren het hele boek op, zonder meer. Zonder deze kwinkslag zou het
allemaal wat overdreven geweest zijn, té veel gevoelens om reëel te zijn.
Dit heeft Ellen Lina prima voorkomen op deze manier.

Het is een goed verhaal dat eindigt met een vraag, maar dat werkt niet storend.
Het zou een vervolg kunnen hebben, maar ik ben bang dat het dan wat langdradig
zou gaan worden. Laat de lezer maar achter met de vraag of er nog iets gaat gebeuren.
Dat hindert niet.
Deze auteur heeft zeker talent en ik kijk uit naar een nieuw verhaal van haar hand.

Het zijn lange hoofdstukken om te lezen, maar nogmaals, het stoort niet en het verhaal
leest lekker vlot door. Heftige emoties tot aan het eind, dat maakt ook dat het boek blijft
boeien. Een aanrader en geen pure chicklit !

Ik waardeer dit boek met 4/5 sterren.


Recensie van Biepmiepje

Ooit zal ik je weer zien is een prachtig, zeer realistisch, romantisch maar ook heftig verhaal over verlies, rouw en weer willen leven en liefhebben. Ellen Lina heeft een heerlijke schrijfstijl waardoor je in het verhaal gezogen wordt en het meebeleeft alsof je erbij aanwezig bent en de hoofdpersonen persoonlijk kent.
Door de brieven van Julia’s moeder die ze heeft geschreven aan haar dochter vanaf haar geboorte en die je tussendoor te lezen krijgt, krijg je een beeld van hoe hecht de band tussen Julia en Sean als kinderen al was en hoe het uiteindelijk tot een verloving leidde. Daardoor begrijp je ook beter waarom Julia zo blijft vechten voor haar relatie met de drinkende en gewelddadige Sean.
Ondanks dat je niet meteen weet wat, is vanaf het begin van het boek duidelijk dat er iets heel ingrijpends gebeurd is in hun leven, iets waar Sean zich voor afsluit door te vluchten in drank en Julia door maar door en door te gaan en zich af te sluiten voor haar eigen (schuld)gevoel.
Ik moest dit boek gewoon in één ruk uitlezen, kon het niet wegleggen. Het verhaal houdt je helemaal in zijn greep en de emoties van de hoofdpersonen komen flink bij je binnen. Mij kost het gewoon moeite om in een nieuw boek te komen omdat het verhaal nog zo door mijn hoofd speelt.
Ik kan de woorden niet vinden om goed te beschrijven hoe geweldig ik dit boek vind, maar ik vind Ooit zal ik je weer zien oprecht één van de mooiste, maar ook heftigste liefdesverhalen die ik ooit gelezen heb.
Lees dit boek, je zult er geen spijt van krijgen!


Recensie Boekverslaafde

Samenvatting
Je mag niet leven in angst, dat heeft geen zin. Je bent jong, je moet nú leven, je moet nú alles eruit halen wat er in zit.

Eenzaam, constant samen en toch alleen.

Julia en Sean, Sean en Julia, horen bij elkaar als peper en zout, als de sterren en de maan.
Ooit waren de achtentwintigjarige Julia van Doorn en Sean Millenaar elkaars grote liefde, het perfecte stel, samen konden ze de hele wereld aan.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Ik had altijd het idee dat wij, ongeacht wat er zou gebeuren, elkaar zouden blijven steunen. Dat wij bij elkaar zouden blijven, hoe dan ook.

Julia en Sean schelen maar een paar maanden, hun ouders waren goed bevriend en Julia groeide samen met Sean en zijn tweelingbroer Jake op, zij waren altijd als broers voor haar. Al hun eerste keren beleefden ze samen, maatjes voor het leven. Sinds de middelbare school zijn ze een stelletje, zijn bijna veertien jaar samen en sinds een jaar elkaars verloofden. Tot die ene nacht een jaar geleden, de nacht waarin alles voorgoed veranderde, die alles op zijn kop zette en totaal verwoestte.

Alles over mijn verrotte laatste jaar, over mijn vreselijke relatie met Sean, van de hemel naar de hel.

Terwijl Julia hard haar best doet om haar leven weer op te pakken, blijft Sean erin hangen, hij kan het niet verwerken. Haar hele leven staat in teken van Sean, altijd maar rekening met hem houden, ze leven al een jaar langs elkaar heen, delen niks meer samen, geen emotie, affectie, communicatie, er is alleen maar de stilte van het zwijgen. Na een jaar vol ondraaglijke schuldgevoelens en zich groot en sterk te hebben gehouden, staat Julia op het punt van instorten. Julia en Sean staan verder uit elkaar dan ooit en zitten in een heel diep dal.

Je kunt je gevoel niet uitschakelen, ook al probeer je nog zo hard er niks mee te doen.

Na wederom een avond doodgezwegen te worden, vertrekt Julia naar cafe Piazza, waar haar beste vriendin Tessa op haar zit te wachten. Daar loopt ze Ryan Marchena tegen het lijf. Iets waarvan ze nooit had verwacht, dat dit haar zou overkomen gebeurde toch! Ryan maakt meer in haar los dan ze ooit had gedacht, staat op haar netvlies gebrand en gaat niet meer uit haar hoofd. Gevoelens kun je helaas niet sturen of uitschakelen.

Ik voel me opgesplitst in twee delen.

Ryan komt niet voor niets op haar pad, alles heeft zijn reden, hij zorgt ervoor dat ze weer gaat genieten van het leven en stopt met bang zijn. Maar haar hart ligt bij Sean, samen hebben ze zoveel meegemaakt, een leven zonder hem, alleen al de gedachte daaraan maakt haar hysterisch. Verscheurd door schuldgevoelens en twijfels staat ze voor de allermoeilijkste keuze van haar leven.

Sean duwde me letterlijk weg, en Ryan ving me op. Hij dreef me recht in de armen van een andere man.

Komen Julia en Sean er samen uit? Is er een toekomst voor hun samen? Lukt het ze om deze verschrikkelijke gebeurtenis, die ze voor altijd met zich meedragen, een plaatsje te geven? Of is het soms beter om elkaar los te laten en verder te gaan met je leven? Is niets voor altijd? Of toch wel?

Gekwetst door het leven en dat laat zijn sporen na.

Mening
Recent las ik de roman Ooit zal ik je weer zien van Ellen Lina.
Het boek triggerde me vanaf het allereerste moment, eigenlijk had ik het te druk met andere boeken, maar kon het niet uit mijn hoofd zetten en besloot er toch tijd voor vrij te maken, sommige boeken hebben die eigenschap nu eenmaal die moeten gelezen worden en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!

Op de cover van het boek staan kaarsen afgebeeld, kaarsen geven een romantische uitstraling, de achtergrond van de cover is wazig, precies zoals hoofdpersonage Julia zich ook voelt, wazig en verward, de cover past dus goed bij het verhaal. Evenals de titel die erg goed is gekozen.
Ooit zal ik je weer zien bestaat uit 10 lange hoofdstukken. De hoofdstukken zijn geschreven in het heden met een terugblik naar het verleden en nemen je mee naar de afgrijselijke gebeurtenis een jaar geleden. De hoofdstukken zijn geschreven vanuit Julia en sluiten af met een door Julia’s moeder geschreven brief. Haar moeder hield een dagboek in briefvorm bij over Julia’s ontwikkeling vanaf jonge leeftijd, deze brieven zijn bestemd voor Julia op haar dertigste verjaardag. Erg origineel bedacht, op deze manier kom je als lezer steeds meer te weten.
De proloog start middenin een woordenwisseling tussen Julia en Ryan, welke later in het verhaal op zijn plaats valt.

Ellen Lina heeft een razendsnelle schrijfstijl, vanaf de eerste bladzijde leest het verhaal ondanks zijn heftige emoties heerlijk weg, eenmaal begonnen, kun je niet meer stoppen met lezen. Het is dat ik het boek noodgedwongen wegens drukte aan de kant moest leggen, anders had ik het in een ruk uitgelezen. De mooie quotes en zinnen in het boek hebben mij geraakt, ze geven je een boodschap mee die je aan het denken zet. Ooit zal ik je weer zien heeft mij van begin tot het eind geraakt. De emoties en gevoelens in het verhaal waren voor mij herkenbaar, de rillingen liepen over mijn rug en het kippenvel stond op mijn armen en lieten mij zo nu en dan eventjes volschieten van emotie. Ik ben er enorm van onder de indruk, het heeft een blijvende indruk op me achtergelaten, een boek wat ik niet zomaar meer zal vergeten. Het is denk ik met recht één van de beste boeken die ik ooit las.

De personages in Ooit zal ik je weer zien zijn levensecht, ik leefde me helemaal in, in het verhaal en voelde de emoties van Julia, Sean, Ryan en de moedergevoelens van haar moeder. De emoties en gevoelens zijn zo echt beschreven dat je ze zelf ervaart, alsof je er zelf bij bent, je voelt hun eenzaamheid, de onrust, angst, paniek, woede, pijn en verdriet. De wanhoop en machteloosheid. Julia wordt verscheurd door schuldgevoelens en verdriet en moet een onmogelijke keuze maken. Hoe kan je ooit verder leven na alle ellende die zij heeft moeten doorstaan? Ze voelt zich doodongelukkig, mist het plezier in het leven en weet niet hoe ze nog verder moet? De tweestrijd waarin zij zich bevind is ondraaglijk. Hoe is het mogelijk om zo'n mogelijke keuze te maken? Wanneer weet je of je de juiste keuze maakt? Heelt de tijd wel alle wonden zoals men altijd zo mooi beweerd? Hoe kun je iets accepteren waarvan je niet wilt dat het gebeurd?
Julia's hele leven staat in teken van haar jeugdliefde en verloofde Sean, hij is haar alles, haar grote liefde, haar maatje, de broer die ze nooit had, tot dat ene verschrikkelijke moment een jaar geleden, waarop alles in één keer voorgoed veranderde en voor altijd verwoestte, sindsdien is niets ooit nog hetzelfde. Dit draagt ze voor de rest van haar leven met zich mee. Hoeveel kan iemand verdragen? Kan je nog wel verder leven als je zoiets afgrijselijks meemaakt?
Wat is er toch gebeurd een jaar geleden? Waardoor veranderde Sean van een lieve actieve man in deze bankhangende engerd die zich totaal voor de wereld heeft afgesloten en geen gevoelens meer tot zich toe kan laten?
Twee mensen die elkaar door en door kenden, uit elkaar gegroeid door een verschrikkelijke gebeurtenis. Lukt het Julia en Sean om hier samen uit te komen? Overwint hun liefde alles? Julia is vastbesloten, tot ze Ryan ontmoet, iets wat ze absoluut niet wilde en nooit voor ogen had gehouden gebeurde toch, gevoelens kun je nu eenmaal niet sturen hoe moeilijk dat soms ook is. Is Ryan haar zielsverwant? Of toch Sean?
De ontwikkeling die Julia ondergaat gedurende het verhaal is heel mooi omschreven.

De verhaallijn van Ooit zal ik je weer zien is heftig. Het verhaal bevat diverse goed verzonnen wendingen en aan het einde heeft Lina nog een bommetje voor de lezer in petto, welke doet hunkeren naar een vervolg.
Ondanks de zware thema's die het boek aansnijdt bevat het verhaal ook de benodigde dosis humor en romantiek, die samen zorgen voor de perfecte balans, wat resulteert in een prachtig bijzonder boek.

Wijze les uit dit boek:
Wees dankbaar voor het leven, volg je hart en geniet met volle teugen want iedere dag kan de laatste zijn!

Op dit moment is Lina nog niet bezig met een volgend boek, iets wat ik ten zeerste betreur. Want na het lezen van Ooit zal ik je weer zien is wel duidelijk; Ellen Lina heeft talent! Ik hoop dan ook dat in de toekomst en liefst heel snel een nieuw boek van Ellen verschijnt, of dat nu een vervolg op Ooit zal ik je weer zien is of een geheel nieuw verhaal, ik zal het meteen lezen.

Ooit zal ik je weer zien, een heftig verhaal, raakt tot in het diepst van de ziel, hoe kun je ooit verder naar zoveel ellende, met recht een van de beste boeken die ik ooit las, absolute aanrader!

Waardering
5/5


Recensie De Leesfabriek

Hoewel Ooit zal ik je weer zien bestempeld wordt als een pure chicklit, vind ik dit niet helemaal terecht. Ik ben wel van mening dat vrouwen dit verhaal meer gaan waarderen dan mannen, maar het verhaal is ook spannend en veel serieuzer dan de doorsnee liefdesroman, wat een heel groot pluspunt is vind ik. De auteur maakt gebruikt van eenvoudige zinsconstructies waardoor het boek erg vlot leest en ze een aangename schrijfstijl hanteert.

Ik vond het ongelooflijk hoe gemakkelijk het was om me in te leven, ook al heb ik zo’n situatie nog nooit meegemaakt. De hele tijd had ik gevoel er gewoon middenin te zitten en alles zelf mee te maken. De gevoelens waren levensecht en grepen me keer op keer naar de keel. Ik had nooit gedacht dat zulke boeken me echt zouden raken, maar daar ben ik nu dus wel zeker van. Ik was sprakeloos na de laatste bladzijde en er is tot nu toe geen enkel ander boek dat zo aangrijpend, zo romantisch en toch zo realistisch was. Wat bijdraagt tot de geloofwaardigheid is het feit dat ik elke zin en elk personage geloof. Ik geloof de auteur en ik denk dat dat nog steeds het belangrijkste is. Als je een verhaal niet gelooft, kan het je dan boeien? Kan het je dan echt raken? Neen, absoluut niet. En wanneer je na het lezen van een boek niet onmiddellijk iets anders kan lezen en alles even moet laten bezinken, dan weet je dat het goed is. Wanneer een boek je niet loslaat na de laatste bladzijde, dan weet ik: Dit is een boek zoals er meerdere zouden moeten bestaan.

Ooit zal ik je weer zien heeft alles wat een goede, niet-doorsnee chicklit nodig heeft: veel romantiek, lekker veel drama en ook een vleugje spanning en mysterie. En ik moet toegeven: na de laatste bladzijde moest ik toch even een traantje wegpinken.

Geplaatst door: Valerie Vaes


Recensie Bookbabbles

18 februari, 2014 Dieuwke BB 1

Het verhaal begint midden in een grote ruzie tussen Julia en Sean. Dit brengt je meteen midden in het verhaal. Een ruzie die achter verschillende deuren plaats zou kunnen vinden. Sean drinkt, en hij drinkt veel. Er heerst een grote spanning tussen hem en Julia en dit komt een op gegeven moment tot een breekpunt. Julia trekt het niet meer en gaat even tijdelijk bij haar vriendin Tessa logeren. Op een avond tijdens een drankje in de kroeg ontmoeten Tessa en Julia de mannen Sem en Ryan. Tussen Tessa en Sem is het meteen raak. Maar Julia heeft het idee dat ze Ryan kent… Wie is hij toch? Langzaam aan groeit er ook iets tussen haar en Ryan, maar er is ook nog Sean. Dé man van haar dromen, dé man die ze al vanaf kleins af aan kent. Haar enige man voor het leven. De rest van haar leven?

Wauw! Een heftig verhaal, meeslepend, romantisch maar ook heel pijnlijk. Ellen Lina weet hoe ze je moet raken. Dit is zo’n heftig verhaal. Ze weet de spanning op te bouwen en alle personages goed in beeld te brengen. Naast dat je Julia en Sean goed leert kennen, en daarna ook Ryan, geeft ze ook heel veel aandacht aan Sem en Tessa. Ik moet eerlijk bekennen dat ik meestal wat moeite heb met dit soort verhalen. Vaak wordt het heel erg overdreven geschreven. Maar dit verhaal heeft dat juist niet. Ondanks dat de reden onwijs heftig is, zijn alle gevoelens zo goed omschreven dat ik alles mee kon voelen. Om dit goed onder woorden te brengen vind ik niet makkelijk. Het verhaal liet me niet los. Ik verwachtte in het begin een voorspelbaar einde. Nee, alles behalve! Tot de laatste pagina, wat zeg ik, tot de laatste letter blijft het spannend. Wie of wat kiest Julia. En zelfs dan gebeurt er nog iets wat mij deed verbazen.

Het verhaal leest vlot, ondanks de wat ‘zwaardere’ stof. De personages krijgen allemaal de ruimte die ze verdienen en het is heel realistisch geschreven. Een verhaal dat mij niet losliet. Het is dat ik maar 5 hartjes kan geven, want het liefst had ik er 10 gegeven.


Recensie Chicklit

Ooit zal ik je weer zien is het pijnlijke relaas van Julia die door een heftige periode heen gaat. Ze verliest veel mensen om zich heen en krijgt ook nog eens te dealen met een verloofde die door een heftige gebeurtenis niet van de drank kan afblijven en haar verder ook niet al te goed behandelt. Ze kan zijn steun echter net zo goed gebruiken en doordat ze die niet meer bij hem vindt is het bijna logisch dat ze ingaat op de avances van Ryan, die ze tegenkomt in een bar. Hij blijkt alleen van alles te maken te hebben met het verlies van Julia's dierbaren en ze is ook nog altijd verloofd. Veel gedoe dus.

Mijn verwachtingen van dit boek waren niet al te hoog, maar uiteindelijk kwam ik er toch goed in. De keuze die Julia moet maken is zwaar. Juist omdat haar verloofde nou eens niet de perfecte man is, maar ze wel voor hem wil blijven gaan vind ik het een boeiend verhaal. Daarbij worden gebeurtenissen afgewisseld met brieven van de moeder van Julia over haar jeugd. Een fijne manier om meer te weten te komen over Julia en haar verloofde Sean, zonder dat het te slijmerig wordt. Ooit zal ik je weer zien is zeker geen Literair hoogstandje, maar wel een fijn boek dat net iets minder luchtig is dan de gebruikelijke Chicklit.

Door Nydia van Voorthuizen


Recensie Boekboetiek

Bijna vanaf de eerste bladzijde van dit boek is duidelijk dat Julia en Sean samen iets hebben meegemaakt wat de toekomst van hun relatie danig in de weg staat, iets waardoor Sean zo veranderd is dat hij Julia letterlijk van zich wegjaagt. Wat dat "iets" dan juist is, houdt de auteur heel lang verborgen en toen de waarheid eindelijk uitkwam, overtrof ze al mijn voorspellingen. Want voorspelbaar is dit boek allerminst. De verhaallijn is origineel, goed uitgewerkt en behandelt zowat alle emoties die kunnen voorkomen in een mensenleven.

Ooit zal ik je weer zien is niet alleen een heerlijk romantisch wegdroomboek. Het gaat ook over familiebanden, (moeilijke) relaties, verlies en verdriet en hoe dat weer te boven komen. Door de korte, flitsende zinnen raas je door het boek heen en van in het begin word je meegenomen Julia's leven tot haar gevoelens uiteindelijk bijna de jouwe worden. Ellen Lina heeft een heerlijke, vlotte schrijfstijl die er voor zorgt dat je dit boek in één ruk zou willen uitlezen. Wat ik dan ook gedaan heb. Ik heb af en toe zelfs een traantje moeten wegpinken en heb mijn e-reader uiteindelijk met een diepe zucht uitgezet. Wat een heerlijk boek!

Score: ««««½


Recensie door Bangersisters

Hoe moet je verder gaan met leven, wanneer je zoiets afschuwelijks
hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is?
Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd, dat een toekomst samen onmogelijk lijkt? Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd?

De achtentwintigjarige Julia van Doorn heeft niks meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een alcoholverslaving en huiselijk geweld drijven de twee in rap tempo uit elkaar. Het tij lijkt te keren wanneer Julia de integere Ryan ontmoet, al heeft ze wel het idee dat ze hem ergens van kent.
Sean zakt ondertussen steeds verder af en wanneer hij in de gaten krijgt dat Julia en Ryan contact hebben, komt uiteindelijk het onmogelijke bovendrijven.
Het stelt Julia voor een keerpunt in haar leven, maar is ze er aan toe om haar verleden los te laten?
Volg Julia in haar zoektocht naar nieuw geluk, zelfstandigheid en de warmte van een familie. Maakt ze de juiste keuzes, volgt ze haar hart?
Eén ding is in ieder geval zeker, oude liefde roest niet. Nooit.

Vanaf het begin af aan word je het boek ingezogen.
De gebeurtenissen en personen worden zo beeldend omschreven dat je meteen in het verhaal zit en er niet meer uitkomt tot het boek uit is.
Wat er precies is gebeurd waardoor Sean en Julia zo uit elkaar groeien wordt niet meteen onthult maar dat het iets vreselijks moet zijn is meteen duidelijk.
Dat praten het allerbelangrijkste is met heftige gebeurtenissen en in een relatie wordt goed duidelijk in het verhaal.
Sean is geen prater en verliest zichzelf in de drank waardoor ze verder en verder uit elkaar groeien terwijl ze deze gebeurtenis samen zouden moeten verwerken.
Door dit boek heb ik tranen gehuild van het lachen maar zeker ook tranen van verdriet doordat het allemaal zo goed beschreven wordt dat je niet anders kan dan het ook echt voelen.
Het verhaal leest heerlijk weg en kon ik het boek moeilijk tot niet wegleggen.
Door de makkelijke schrijfstijl van Ellen Lina en doordat de feel-good momenten en verdrietige momenten elkaar in goede mate afwisselen leest het heerlijk weg en wil je pas stoppen as het boek uit is.

Door Ilse Borst voor Bangersisters


Recensie op Blog Vorige Levens

Roman 'Ooit zal ik je weer zien'

Van de Nederlandse schrijfster Ellen Lina-Rink (1983) las ik deze week haar pas uitgekomen liefdesroman ‘Ooit zal ik je weer zien’, een uitgave in de Ellessy Relax-reeks.
Ellen Lina benaderde me via Twitter met de vraag of ik haar nieuwste boek wilde lezen en recenseren voor dit Blog Vorige Levens. Op mijn vraag of er iets in stond over regressie of vorige levens, antwoordde ze “niet direct, maar wel over het verliezen van dierbaren en de verschillende reacties erop”. Mijn interesse was gewekt.
Deze week plande ik een rustige dag voor mezelf en begon ik in ‘Ooit zal ik je weer zien’ (334 pagina’s). In ruim vijf uur las ik dit spannende liefdesverhaal, dat een zeer verrassend en absoluut onverwacht einde kent, achter elkaar uit. Een geslaagd relaxgebeuren, precies waar deze roman voor bedoeld is.

Geloofwaardige dialogen

Ellen Lina’s roman bevat weinig expliciete persoons- of situatiebeschrijvingen, maar wel veel sprankelende en geloofwaardige dialogen tussen diverse personen én vlot neergeschreven gedachten van de 28-jarige hoofdpersoon Julia.
Ik denk dat deze auteur ook prima televisieserie-scènes zou kunnen schrijven, juist vanwege de prettig leesbare ‘gesprekken’.

Over de inhoud

“Hoe moet je verder gaan met leven, wanneer je zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is? Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd, dat een toekomst samen onmogelijk lijkt? Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd?”
De 28-jarige Julia heeft niets meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een jaar na een dramatische gebeurtenis waarbij familieleden van Sean en Julia zijn betrokken, gaat het bergafwaarts met hun relatie. Sean en Julia reageren allebei verschillend op verdriet, verlies en rouw.
Wanneer hun relatie barsten vertoont door Seans overmatig alcoholgebruik en beginnend huiselijk geweld, nemen ze (tijdelijk) afstand van elkaar. Maar… kunnen ze echt zonder elkaar? Komen ze los van hun schuldgevoelens ten aanzien van het trauma waarbij ze – ieder op hun eigen manier – betrokken waren?
Julia ontmoet een nieuwe liefde, Ryan. De perfecte man. En toch is ze niet in staat om jeugdliefde Sean, waarmee ze al vele jaren samen is, te vergeten.
Spannend en verrassend, tot het allerlaatste leesmoment.

Boektrailer

Deze trailer geeft prima de sfeer weer van dit boek, zie.

Voor welke lezers geschikt?

‘Ooit zal ik je weer zien’ is vooral geschikt voor jonge vrouwelijke lezers, zo tussen de 15 en 30 jaar. Ondanks dat er heftige gebeurtenissen aan bod komen - zoals uit elkaar gaan, verlies van dierbaren, huiselijk geweld - leest dit verhaal lekker weg. Nergens is het te zwaar of te emotioneel.
Knap, hoe de schrijfster hedendaagse relatieproblematiek - overmatig alcoholgebruik, huiselijk geweld, een op scherp staande relatie vanwege moeizame rouwverwerking om het verdriet van verloren dierbaren - heeft gemixed met realistische romantiek, een originele opzet - brieven van moeder aan haar dochter - en een absoluut onverwacht einde.
Het thema schuld is mooi uitgewerkt, met hier en daar goed in het verhaal passende en juist gedoseerde kleine hulpverlenings- en levenslessen.
Hoofdpersoon Julia is geloofwaardig in haar reacties op wat haar allemaal overkomt wanneer Sean en zij uit elkaar drijven.
Als regressietherapeut zou ik deze roman aanraden aan jonge vrouwen die moeite hebben met zelfstandig en volwassen worden binnen een relatie met een partner. Ook vrouwen die kampen met pleasergedrag of teveel schuldgevoelens kunnen vast nog wat opsteken van de hoofdpersoon Julia.

Ik kwam slechts een paar kleine stijl- en taalfoutjes tegen, voornamelijk in het begin van het boek. Vermoedelijk lezen de meesten daar overheen omdat het verhaal spannend is. Wel zou ik de schrijfster of degene die het boek redigeert aanraden enkele verkleinwoorden te schrappen en een synoniem te zoeken voor ‘aai’ en ‘aaien’.

Geen associatie met vorige levens

Tijdens het lezen hoopte ik telkens op een vorige-levens-ontknoping, al was het maar in de vorm van een droom, maar nee. Het slot was zeker verrassend, maar echt totaal anders dan wat ik verwachtte. Vanuit reïncarnatie-oogpunt zocht ik telkens iets meer achter zinnen zoals:

- “Hij maakt iets in me los. Iets geks.”… “Daarnaast heb ik het gevoel dat ik hem al eens eerder heb gezien. Ik kan alleen niet plaatsen waar en wanneer.” (blz. 23)
- “Ik ben het aan Sean verplicht om bij hem te blijven en voor hem te zorgen, mijn hele verdere leven lang.” (blz. 24)
- “Weer dat gevoel, ik kén hem.” (blz. 25)
- “Het is net alsof ik je al eens gezien heb. Kan het zijn dat ik je ergens van ken?”(blz. 71)
- “Het zijn allemaal dingen die bij mij in een vorig leven lijken te zijn gebeurd.” (blz 85)
- “Het zou me een regelrechte slet maken, dat is één, en daarnaast ben ik geen type die er twee aan een lijntje houdt. Dat is zeer slecht voor m’n karma en het brengt me nergens.” (blz. 105)
- “Wat hadden wij het samen leuk. Hoe ver weg lijkt dat nu, alsof het in een vorig leven was.”(blz. 136)
- “Het is slecht voor m’n karma als ik meteen met een ander het bed in duik.” (blz 256)
- “Ooit zal ik je weer zien. Wie weet in een volgend leven, misschien wel op een prachtige plek – ergens – waar dat ook mag zijn.” (blz 297)

Ik verwachtte nog een onderliggende reden waarom Sean, Julia en Ryan zo met elkaar verbonden zijn.
Wat hebben zij nog meer uit te werken met elkaar? Waarom voelt Julia zich zo verplicht tot zorgen voor Sean, ‘haar hele leven lang’? Waarom ondergaat ze soms lijdzaam Seans botte gedrag? Waarom hebben Sean en Ryan een instant hekel aan elkaar?

Fantasie over een vorig leven in de Schotse Hooglanden

Tijdens het lezen van 'Ooit zal ik je weer zien' kwamen bij mij beelden in me op van de besneeuwde Schotse Hooglanden, een voorbij leven waarin twee mannen verliefd waren op dezelfde vrouw. Twee mannen, waarvan er één onder invloed van drank, zijn rivaal te lijf ging. In de vrieskou, bij een bergmeer.
Er ontstond een gevecht op leven en dood waarbij de vrouw probeerde beide mannen uit elkaar te halen, hetgeen niet lukte. De dronken, woedende man probeerde vervolgens zijn geliefde uit frustratie te wurgen. De drie personen tuimelden al vechtend in het ijskoude bergwater. Eén man wist zich vrij te worstelen uit het gevecht, hij trok zichzelf uit het water omhoog en klauterde op de rotskant van het bergmeer. De andere man verdronk, samen met de vrouw.
Resterend schuldgevoel van de vrouw - omdat ze twee minnaars had tussen wie ze niet kon kiezen en dat deze liefde fataal afliep - zorgde ervoor dat ze beide lovers in een nieuwe incarnatie nog eens opnieuw zou ontmoeten, om andere keuzes te maken…
Ik zag zoiets al helemaal voor me en wat had ik het leuk gevonden om zoiets in deze roman als slot tegen te komen. Maar nee, mijn gefantaseerde einde leek in geen enkel opzicht op de verrassende ontknoping die Ellen Lina voor lezers in petto heeft.

Hoe denkt de schrijfster over reïncarnatie?

Ik vroeg via e-mail hoe Ellen Lina over het bestaan van vorige levens en reïncarnatie denkt. Ze antwoordde daarop:
“Ik geloof dat er meer is dan ‘dit’ leven. Of laat ik het zo zeggen, ik hoop het. Dat je van ieder leven mag leren, en dat je de kans krijgt om het over te doen als het leven niet heeft gebracht wat je hoopte. Misschien krijg je meerdere levens om te oefenen, of krijg je meerdere kansen om je ware soulmate te vinden. Zou je het weten of merken? Wanneer je al hebt mogen uitproberen? Wanneer je een paar eeuwen geleden leefde en alle ervaringen hebt mogen meenemen naar nu? Het lijkt me bijzonder.
Misschien handel je onbewust naar de kennis die je ooit hebt opgedaan, als oude ziel. Misschien kom je wel nieuw uit de verpakking en beleef je alles voor de eerste keer, als blanco ziel. Zou je het kunnen zien aan iemands blik, in zijn of haar ogen, aan de manier van doen? Een kind met zoveel levenswijsheid, dat het nauwelijks een kind kan zijn? Het is ongrijpbaar voor mij, maar mede daarom ontzettend interessant. Zou ik iemand anders geweest zijn ooit…? Wie zal het zeggen. Die persoon heeft goed zijn best gedaan, dat is een feit. Ik leid een mooi en rijk leven. Wie weet is dat de verdienste van mijn voorganger. Het is een gedachte die ik graag vasthoud. Bijna magisch.”

Ellen Lina’s ‘Ooit zal ik je weer zien’ (ISBN 978-90-8660-240-7, www.ellessy.nl) is overal verkrijgbaar. Lekker lezen, voor wie van drama en romantiek houdt.

Liefde, relaties en vorige levensinvloeden

Wil je meer lezen over reïncarnatietherapie en werken met inzichten uit vorige levens, check even mijn boeken ‘Hé, waar ken ik je van?’ of ‘Lichte zeden onder de zoden’ op www.vorigelevens.nl. Het eboek 'Vintage Life' (pdf) kun je gratis aanvragen in ruil voor je adresgegevens.

Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl


Recensie op Drukinkt

Wednesday, December 18, 2013

Dit is het tweede boek van Ellen Lina. Haar eerste boek was een chicklit genaamd Vasthouden!. Ooit zal ik je weer zien is ondanks het predicaat liefdesroman op de cover een wat serieuzer verhaal, al gaat het wel degelijk over liefde.
Het verhaal
Julia en Sean kennen elkaar al bijna hun hele leven en hebben al jaren een relatie. Ze zijn zelfs verloofd. Dan gebeurt er een drama waardoor ze in rap tempo uit elkaar groeien. Om zijn verdriet te vergeten, neemt Sean zijn toevlucht tot de drank. Hierdoor wordt hij geweldadig en dat drijft het stel nog verder uit elkaar.
Dan ontmoet Julia Ryan en tegen haar zin raakt ze verliefd op hem. Maar ze blijft het gevoel hebben dat ze hem ergens van kent en dat hij iets voor haar achterhoudt. En ze kan Sean na al die jaren niet zomaar loslaten.
Conclusie
Het eerste wat me opviel aan dit boek is dat de dialogen zo natuurlijk verlopen. Alles wat de hoofdpersonen zeggen past bij hun karakter en de situatie waarin ze zich bevinden. Ook als ze iets doen of zeggen wat verrassend is, past dit volledig bij hun karakter. Dit vond ik persoonlijk erg fijn. Zo leer je de hoofdpersonen goed kennen en kun je je makkelijk in hen inleven, zelfs als ze iets doen wat je zelf nooit zou doen. Af en toe had ik het gevoel dat ik toeschouwer was bij bepaalde discussies, in plaats van slechts een lezer op afstand.
Wat precies de dramatische gebeurtenis is waardoor Julia en Sean in de rouw zijn wordt pas later in het verhaal duidelijk. Hierdoor blijf je je vol spanning afvragen wat er toch gebeurd kan zijn waardoor ze zo vreselijk verdrietig zijn. Ik had wel een vermoeden wat de gebeurtenis was, maar het bleek uiteindelijk net iets anders in elkaar te zitten dan ik dacht. Ik kwam in de buurt, maar werd toch verrast door dit onderdeel van het verhaal.
In dit boek wordt ook duidelijk gemaakt dat mannen die gewelddadig zijn dit niet altijd uit puur sadisme doen. Er wordt in dit boek pijnlijk duidelijk gemaakt dat een gevoel van onmacht zich ook makkelijk kan uiten in gewelddadig of anderszins ongewenst gedrag. Ik vond het erg verfrissend dat Sean niet als pure slechterik wordt weggezet en dat je hem zelfs min of meer kunt begrijpen als lezer.
De brieven van de moeder van Julia die tussen de hoofdstukken staan vond ik erg mooi. Af en toe zijn ze wel erg wrang, omdat je weet wat er daarna is gebeurd. Ik vond het erg mooi dat Julia de moed vindt om uiteindelijk brieven terug te gaan schrijven aan haar inmiddels overleden moeder.
Zowel de schrijfstijl als het verhaal hebben veel indruk op me gemaakt. Het verhaal is beladen en dat maakt het niet altijd makkelijk om het te lezen. Soms moest ik het boek even wegleggen omdat ik te veel geraakt werd door het verhaal, ook al is niet alles wat er gebeurt kommer en kwel. Er gebeuren ook heel mooie dingen in het verhaal. Dit boek is in ieder geval zeer de moeite waard om te lezen.

Door Bianca Brummelhuis voor Drukinkt


Recensie op Adorable books

De achtentwintigjarige Julia van Doorn heeft niks meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een alcoholverslaving en huiselijk geweld drijven de twee in rap tempo uit elkaar. Het tij lijkt te keren wanneer Julia de integere Ryan ontmoet, al heeft ze wel het idee dat ze hem ergens van kent. Sean zakt ondertussen steeds verder af en wanneer hij in de gaten krijgt dat Julia en Ryan contact hebben, komt uiteindelijk het onmogelijke bovendrijven. Het stelt Julia voor een keerpunt in haar leven, maar is ze er aan toe om haar verleden los te laten? Volg Julia in haar zoektocht naar nieuw geluk, zelfstandigheid en de warmte van een familie. Maakt ze de juiste keuzes, volgt ze haar hart? Eén ding is in ieder geval zeker, oude liefde roest niet. Nooit.
Mening:
Hoe moet je verder gaan met leven, wanneer je zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is? Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd, dat een toekomst samen onmogelijk lijkt? Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd?
Ooit zal ik je weer zien gaat over hoe je moet verder gaan met je leven wanneer je iets verschrikkelijks hebt meegemaakt. Dit ‘iets’ blijft eigenlijk een hele tijd verzwegen. Wel weten we dat Julia en Sean er helemaal aan onderdoor gaan. Je wil weten wat er nu aan de hand is, dat maakt het boek best spannend.
Julia en Sean kennen elkaar al vanaf hun geboorte. Hun ouders waren namelijk beste vrienden. Ze zijn met elkaar opgegroeid en hebben alles met elkaar gedeeld, ze hebben nooit iemand anders gehad. Ze weten niet beter dat ze bij elkaar zijn. Ze waren dol verliefd en gek op elkaar, maar sinds een tijdje is Sean niet meer zo leuk als eerst. Hij drinkt veel alcohol en dat maakt hem agressief. Als Julia Ryan tegenkomt, klikt het meteen. Ze zijn ontzettend aangetrokken tot elkaar, maar in Julia’s hoofd zit nog steeds haar liefde voor Sean.
Ooit zal ik je weer zien leest ontzettend lekker door. Ellen Lina heeft een heerlijke schrijfstijl waar je zo doorheen vliegt. Je leert de hoofdpersonen in het verhaal goed kennen en je wordt helemaal het verhaal ingetrokken. Ik heb bij sommige scènes wel een klein traantje moeten laten, omdat alles zo goed en realistisch beschreven is. Het is een heel fijn boek om ‘s avonds onder een dekentje op de bank met een grote kop thee te lezen. Ik kan je vast vertellen: dit boek lees je in een ruk uit.
Het enige dat ik raar vond, is dat er weinig hoofdstukken in het boek zitten. ‘s Avonds in bed lees ik altijd één of twee hoofdstukken, maar doordat er zo weinig hoofdstukken waren in het boek, was ik bijna genoodzaakt om het hele hoofdstuk uit te lezen. Niet dat ik dat vervelend vond, want ik was gewoon heel erg benieuwd waar het verhaal naartoe ging.
Rating: 4,5/5

Er is een boektrailer van Ooit zal ik je weer zien gemaakt.