Los zand

Parklaan 40Caroline Wammes
ISBN 978-90-8660-309-1
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt april 2016

Babs heeft het prima voor elkaar. Thuis én op het werk. Een té lieve man, een dochter van 14 jaar en een heerlijke hond die voor de nodige afleiding zorgt. Die afleiding hebben ze alle drie af en toe hard nodig. Als puberdochter loopt Sascha vaak precies langs het randje. Gelukkig gaat ze er nooit helemaal overheen, maar Babs moet haar regelmatig even ‘rechttrekken’. Dat laatste laat Geert al te graag aan haar over. Niet alleen de opvoeding van Sas vertrouwt hij haar helemaal toe, hij heeft sowieso een rotsvast vertrouwen in Babs.
Op het secretariaat van het bouwbedrijf waar Babs werkt, zijn haar collega’s Ellen en Eef druk in de weer met de liefde. Babs is vooral druk met haar werk. Ze is de secretaresse die iedere baas zich zou wensen. Beetje jammer dat ze dat zelf ook helemaal door heeft. Als er een nieuwe baas moet komen, is ze dan ook bijzonder teleurgesteld over het feit dat ze geen enkele invloed heeft op de keuze. Zeker als het resultaat duidelijk wordt.
Een heel gewoon mannetje, Chris. Moet hij Building International gaan leiden en naar grote hoogte stuwen? Toch moet Babs gaandeweg toegeven, dat hij visie heeft en barst van de creatieve ideeën. Hoe beter hij de zaken onder controle heeft, des te meer Babs de controle over haar eerst zo overzichtelijke leventje verliest …

Geert heeft Babs zomaar een lekker weekendje weg beloofd. Een prima idee! Ze kan wat afleiding goed gebruiken ... 
 
Geert verraste me met Parijs, dat ondanks het vroege tijdstip al volledig in kerstsfeer was gedompeld. De sprookjesachtige entourage en de jonge verliefde stelletjes om me heen maakten me melancholiek. De verwondering van volledig in elkaar op kunnen gaan en tegelijkertijd die vanzelfsprekendheid van de wereld aan je voeten waren hier voelbaar aanwezig. Geert en ik genoten ook, maar met een bepaalde gelatenheid. Het nieuwe, het spannende van het leven leek verdwenen onder een mat laagje dat alleen als je er heel veel moeite voor deed, als je het bewust afstofte, soms een glimpje van de glans van vroeger liet zien.
Hè Babs, sprak ik mezelf toe. Kijk om je heen, zie waar je bent en met wie. Ik nam me heilig voor deze dagen de stofdoek in de aanslag te houden!
Geert had een hotel geregeld aan de voet van de Montmartre. ‘We doen alles lopend hoor. Dan proef je de sfeer van Parijs pas echt.’
Hij had een aantal dingen uitgezocht die we beslist moesten gaan zien. De Notre Dame, het Louvre, het kerkhof Père Lachaise, Le Moulin Rouge. Het meest genoot ik nog van de warme chocolademelk, le chocolat chaud, op de terrasjes waarvan de kleine ronde tafeltjes maar net op de stoep pasten.
Zondagochtend stonden we bovenaan de trappen van de Sacré Coeur. De lucht strakblauw en Parijs lonkend voor ons. Ik keek naar het vertrouwde gezicht van Geert en voelde een warme gloed, een diep verlangen om hem te verwennen en het keurige juk van me af te gooien. Waar stond dat impulsieve acties waren voorbehouden aan de jeugd?

1. Gefeliciteerd met je debuut bij Ellessy! Wat hoop je dat de reactie zal zijn op Los zand?
Dank je! Ik vind het fantastisch dat mijn roman zijn weg naar Uitgeverij Ellessy heeft gevonden.
‘Los zand’, maar ook mijn columns kun je het best typeren als: ‘langengelukkig - the afterparty’.
De romantiek van het elkaar vinden is altijd bijzonder, maar wat gebeurt er als we weer met beide benen op de grond staan? Als de euforie van het samenzijn langzaam wordt opgeslokt door verantwoordelijkheden, kinderen, opvoedproblemen of -probleempjes? Dat de momenten waarop je elkaar vindt afhankelijk worden van een avondje bioscoop, een weekendje weg of een forse borrel.
Wat, als er dan iemand langskomt die …
In ieder geval helpt het een stuk, als je het leven en jezelf niet altijd even serieus neemt.
Waar ik echt op hoop, is dat de lezers het verhaal herkenbaar vinden én dat ze mijn Twentse nuchterheid en humor kunnen waarderen.

2. Wat was je grootste inspiratiebron voor het boek?
‘Los zand’ speelt zich voor een groot deel af op een secretariaat. Daar heb ik jarenlang gewerkt. Het reilen en zeilen, de valkuilen die je tegen kunt komen, je collega’s ... Het maakt eigenlijk niet uit in welke tak van sport je werkt, die basis is overal hetzelfde. Ik heb een radartje, waardoor ik vaak haarfijn aanvoel wat er speelt. Een andere karaktertrek is, dat ik dat als het ware vanaf een afstandje zie gebeuren. Daarnaast houd ik mijn ‘vakliteratuur’ heel goed bij. Zoals de Margriet, Libelle en speciale rubrieken over de liefde in kranten en op websites.
Overigens zul je bij mijn verhalen bijna altijd een positieve rode lijn aantreffen. Er is al ellende genoeg op de wereld, laat de fantasiewereld dan maar de mooie kanten belichten.

3. Je reikt het eerste exemplaar uit aan Marjan van den Berg. Wat betekent deze auteur voor jou?
Veel. Een aantal jaren geleden ging ik naar ‘Theater op tafel’ van Margriet. Ik had me ingeschreven voor de schrijfworkshop van Marjan van den Berg en verwachtte in een zaal terecht te komen, waarbij Marjan een soort college zou geven. In plaats daarvan zaten we aan een grote tafel, met een man of tien en kregen we bijna privéles. Geweldig. Toen, maar ook daarna heeft Marjan me enorm gestimuleerd om door te gaan met schrijven en me uiteindelijk bijna letterlijk het laatste zetje gegeven richting Ellessy. Dat was tijdens de eerste uitreiking van de Valentijnprijs in 2015, waarbij zij heel terecht in de prijzen viel met haar ‘Sanne, het leven is leuk’.

4. Wat kunnen we na ‘Los zand’ van je verwachten?
‘Langengelukkig – theafterparty’ is allesbehalve saai, dus aan inspiratie geen gebrek! Soms lijkt het leven wel een draaikolk van gebeurtenissen. Schrijven kan dan helpen om weer een beetje boven te komen, daar waar het water weer glinsterend en rustig kabbelend zijn gangetje gaat.
Alhoewel … of dat nou is waar wij ‘volwassen vrouwen’ behoefte aan hebben?

Recensie op Hebban.nl

Gedurende het hele verhaal zijn we voornamelijk aanwezig in Building International, het bedrijf waar Babs werkt. Dat kan ervoor zorgen dat het verhaal wat minder ontspannend leest. Babs is alleen maar in de weer voor Chris, haar baas, en thuis speelt zich weinig af. Zelfs de dingen die gebeuren met Sas, Babs dochter, en met Geert, Babs man, worden vooral in de setting van het werk verteld. Voor de lezeressen die graag lezen om even aan de (werk)wereld te ontsnappen, kan dit een tegenvaller zijn.

Gelukkig wordt zo nu en dan wel even afgewisseld. De momenten dat Babs ontspant verdienden wat meer uitwerking. Zo had bijvoorbeeld het reisje van Babs en haar man naar Parijs wel wat uitgebreider gemogen. En ook de vakantie naar Vlieland had wat langer een rol mogen duren. Dat zorgt er ook voor dat het element liefde ver te zoeken is. Geen liefde van Chris, geen liefde van Geert en ook geen liefde van dochter Saskia.

Het is vooral jammer dat de verhaallijn zich voornamelijk op op Building International afspeelt, omdat het de personages weinig diepgang geeft. Je leert zowel Babs als Chris niet echt kennen. Wammes vertelt heel veel, maar eigenlijk ook weer heel weinig. Er gebeurt heel veel op zakelijk gebied, maar qua ontwikkeling van de personages gebeurt er eigenlijk heel weinig. Hoe het met het bedrijf gaat en welke cijfers welk land nu weer gemaakt geeft, dat gaat snel vervelen.

En hoe komt het dat de relatie van Babs zo in een sleur zit? Ze is getrouwd, heeft een leuke man die van haar houdt, en raakt toch langzaam steeds meer onder de indruk van Chris. Is Babs een vreemdganger? Houdt ze niet meer van Geert? Denkt ze dat Chris zijn vrouw verlaat voor haar? De vragen die tijdens het lezen naar boven komen, blijven lange tijd onbeantwoord. Op een gegeven moment uit zich dat in ergernis naar de hoofdpersonen. Want flirt Chris wel met haar? Of ziet ze dingen die er niet zijn? Wanneer je meer inzicht in Babs zou krijgen als persoon, zouden deze vragen minder snel naar boven komen. Of juist minder ergernis veroorzaken. Want Babs lijkt het allemaal maar vrij gewoon te vinden hoe ze met de situatie omgaat. Als lezer denk je er al snel het jouwe van.

Wat wel leuk is aan het verhaal zijn de puberstreken van dochter Sas. Elke keer als ze weer met iets komt, krijg je een lach op je gezicht. Was jij ook zo’n irritante puber die het je ouders keer op keer lastig maakte? Ook de rol van hondje Annie is leuk. Annie zorgt voor ontspannen momenten in het verhaal. En het verhaal zal voor sommige hondenbezitters erg herkenbaar zijn.

Het verhaal leest wel snel weg. De zinnen zijn niet lang en zeker ook niet moeilijk. Het overmatig gebruik van komma’s kan soms wat storend zijn, maar dat vergeet je al snel als je weer terug in het verhaal bent. Er gebeuren veel zakelijke dingen in het verhaal en daar moet je maar net voor in de stemming zijn.

Geschreven door Diana van Eynde


Recensie op Boekenbeschrijfster.nl

‘Los zand’ is het romandebuut van Caroline Wammes, die zelf als secretaresse heeft gewerkt. Dat is te merken in het verhaal. De scènes rondom het secretariaat komen geloofwaardig en levensecht over. Het gekozen onderwerp is ook interessant: hoe gaat het eraan toe in de bouwwereld met nationale en internationale projecten?

In het begin moest ik wel even wennen aan de schrijfstijl. Deze komt vrij afstandelijk en soms zelfs zakelijk over. Dat past overigens wel bij het onderwerp. Ook kost het even tijd voor je het hoofdpersonage gaat waarderen. Je leest het verhaal vanuit Babs. Ze lijkt zichzelf heel erg goed te vinden in haar werk. En ja, ze doet haar werk ook naar behoren, maar soms is de arrogantie ietwat irritant. Wel heel knap hoe Wammes dit personage zo levensecht op papier heeft gekregen dat je je als lezer af en toe aan haar ergert.

Net als je denkt te weten hoe het verhaal zal gaan aflopen, komt de auteur met een verrassende wending dat leidt tot een onverwachts einde. De epiloog geeft tenslotte antwoord op de laatste vragen die je als lezer hebt. Met ‘Los zand’ heeft Wammes een prima romandebuut geschreven.

Geschreven door Kim


Recensie op Hebban.nl

Plezierig ongedwongen verhaal in het genre feel-good roman voor vrouwen. Geen hoogstaand literair werk maar vooral een ontspannende liefdesroman die uitstekend past in de collectie van Ellessy Relax.

Wellicht schetst dit het beeld van een ‘Bouquetreeks’ achtig boek, maar dat zou ‘Los zand’ en zeker de schrijfstijl van Wammes ernstig tekort doen. ‘Los zand’ is simpelweg een vlot en plezierig geschreven boek.

“Ik keek naar het vertrouwde gezicht van Geert en voelde een warme gloed, een diep verlangen om hem te verwennen en het keurige juk van me af te gooien. Waar stond dat impulsieve acties waren voorbehouden aan de jeugd?”

Gebaseerd op de soepele en gemakkelijke schrijfstijl van de auteur denk ik echter dat Wammes tot veel meer in staat is en ik hoop dan ook van harte dat zij voor haar volgende boek de lat hoger legt en kiest voor een minder bekend en dus veilig onderwerp. Ik denk dat heel veel lezers dan aangenaam verrast zijn en dat ze mijn verwachting, met betrekking tot haar potentie, waarmaakt.

Geschreven door Hanneke Tinor-Centi


Recensie op Rachel leest

Een leuke vrouw, die met veel plezier haar werk doet als secretaresse bij een internationaal bouwbedrijf. Ze krijgt een nieuwe baas en dat is de leuke, gewone man Chris. Babs heeft een leuk gezin, en een druk leven. Maar de spanningen tussen haar en Chris lopen langzaam op. Een liefdesroman waar je van snoept en vrolijk van zal worden. De schrijfster Caroline Wammes heeft een leuk verhaal geschreven. Het verhaal is herkenbaar en de humor stijgt met de minuut.
Het boek ‘Los zand’ laat je heerlijk ontspannen en is zeker een aanrader.

Een verhaal vol met humor. Het verhaal leest heerlijk en vlot. Alles lees je door de ogen van Babs en zij maakt genoeg mee. In het verhaal zitten leuke personage waar ik van ben gaan houden. Alles loopt anders dan Babs graag wilt. Haar dochter laat je iedere keer weer glimlachen. Ik vond het heerlijk om in het leven van Babs te stappen. Vooral hoe ze leeft en probeert om haar dochter op het goede spoor te zetten. Kan ze dit eigenlijk wel? Want zelf heeft ze haar leven niet meer onder controle. Soms is ze zelf aan het puberen. Wil je heerlijk ontspannen met een leuk verhaal? Dan is ‘Los zand’ een boek voor jou. Het is een liefdesroman dat je zeker vrolijk maakt. Het tovert een glimlach op je gezicht.

Geschreven door Rachel


Recensie op de Boekensalon

Babs, de ik-figuur, is met veel plezier secretaresse bij een internationaal bouwbedrijf. In Chris krijgt ze een nieuwe baas en dat zorgt voor de nodige spanning in haar leven. Ze voelt zich tot hem aangetrokken en gaat steeds meer leven in een fantasiewereld met hem. De onrust op haar werk heeft zijn weerslag thuis. Ze voelt zich schuldig ten opzichte van haar man en heeft weinig tijd en geduld voor hun puberende, blowende tienerdochter. Dan luistert Babs op een zakenreis een gesprek af tussen Chris en een collega, waardoor zaken totaal anders gaan lopen. Een makkelijk leesbaar eigentijds verhaal, het romandebuut is van de columnschrijfster (1962) die zelf als secretaresse begon. Het boek past prima in de serie Ellessy Relax, een reeks ontspannende eigentijdse familie- en liefdesromans voor met name vrouwelijke lezers van alle leeftijden. Goed gekozen omslag.