Olga van der Meer
ISBN 978-90-8660-235-3
Prijs € 17,95
Verschenen 30-10-2013
Na de breuk met haar ex Frank begint Paulien een heel nieuw leven, inclusief een baan in het ziekenhuis. Daar ontmoet ze Herman waar ze als een blok voor valt. Hun relatie begint moeizaam omdat Herman ergens mee worstelt waar hij niet over kan praten. Lichamelijk gezien is hij namelijk een man, maar inwendig een vrouw. Hij is geboren in een verkeerd lichaam. Als dat hoge woord er eenmaal uit is, houdt Paulien al zoveel van hem dat dit voor haar geen reden is om hun relatie te beëindigen. Ze denkt dat het niets uitmaakt en dat haar gevoelens voor Herman niet zullen veranderen als hij vrouwenkleding draagt. Ze doet haar best hem bij te staan bij zijn transformatie. Pas daarna dringen de consequenties tot haar door. Als Herman een vrouw is, waar staat zij dan? Maakt dit haar lesbisch? De antwoorden op deze vragen blijken niet zo simpel te zijn. De spanningen die dat met zich meebrengt drijven Paulien en Herman langzaam maar zeker uit elkaar.
Paulien keek op, haar ogen werden groot van verbazing. In de winkel was Herman een man geweest met vrouwenkleding aan, de persoon die nu uit de slaapkamer kwam was echter op en top vrouw. Ze had bijna de neiging om haar te vragen wat ze hier in de flat van haar vriend deed. De rok die Herman droeg viel soepel om zijn heupen en verborg het feit dat hij geen taille bezat. De vrolijk gekleurde blouse paste er uitstekend bij, evenals de pumps met hak, die hij droeg alsof hij nooit anders had gedaan. Ook Hermans gezicht was veranderd. Met de subtiele make-up op waren zijn trekken zachter en vrouwelijker dan ooit. Zilverkleurige speldjes in het haar verdoezelden zijn mannelijke kapsel. De grote oorbellen completeerden het geheel.
“En? Wat vind je ervan?” Koket draaide hij rond. Zelfs zijn maniertjes waren ineens vrouwelijk. Het was zo’n complete metamorfose dat Paulien niets anders kon doen dan hem verbijsterd aanstaren. Ze kreeg geen woord over haar lippen.
“Zeg eens wat,” drong Herman aan. “Hoe vind je me als Hermien?”
“Je bent heel iemand anders,” bracht Paulien met moeite uit.
Herman, oftewel Hermien, schudde haar hoofd.
“Integendeel. Ik ben nu pas mezelf. Van nu af aan ben ik vrouw, ongeacht wat er onder deze kleding zit,” zei ze rustig. “Ik wil nu ook geen Herman meer genoemd worden, maar Hermien. Mijn oude kleren ga ik onmiddellijk wegdoen. Ik wil niet eens meer herinnerd worden aan het feit dat ik jarenlang als man door het leven ben gegaan.”
Verward keek Paulien toe hoe deze voor haar nieuwe verschijning door de kamer liep en bevalling plaatsnam op de bank. Zelfs zijn gebaren en manier van lopen waren vrouwelijk. Kwam dat door de kleding of was dat altijd al zo geweest, maar viel het haar nu pas op? Ze had op tv wel eens mannen in vrouwenkleding gezien, maar die liepen en bewogen toch meer mannelijk dan vrouwelijk. Herman niet. Herman was inderdaad in één klap Hermien geworden. Ondanks alles wat hij haar had verteld en het feit dat ze zelf deze kleding met hem had uitgezocht, werd Paulien daar toch door overvallen.
“Kom eens hier,” verzocht Hermien lachend. Pauliens gemoedstoestand leek haar niet op te vallen. Ze strekte haar armen naar haar uit. “Dan kun je eens ervaren hoe het voelt om met een vrouw te zoenen.”
Onwillekeurig deed Paulien een stap achteruit. Een golf van misselijkheid steeg in haar op.
“Ik… Nee…,” hakkelde ze. “Ik eh… Sorry, ik kan dit niet.”
Interview met Olga van der Meer naar aanleiding van haar boek “M/V”
Een even boeiend als aangrijpend thema in “M/V”. Hoe ben je tot het onderwerp van seksetransformatie gekomen?
Een idee voor een boek is er eigenlijk nooit zomaar. Het begint met iets kleins en dat gaat broeien. Je bekijkt het van alle kanten, er komt iets bij, er gaat iets af. Soms ben ik na enkele dagen klaar met het definitieve concept, soms pas na weken. Mijn uitgangspunt voor “M/V” was in eerste instantie dat de hoofdpersoon er tijdens haar relatie met een man zou achterkomen dat ze eigenlijk lesbisch is. Van daaruit ben ik gaan fantaseren. In die tijd kwam ik een paar keer in aanraking met transseksualiteit, via een tijdschrift en via de tv. Zo werd het idee geboren om dat onderwerp in mijn boek te verwerken.
Ken je iemand uit je persoonlijke omgeving die dit is overkomen en heb je die ervaringen voor je boek gebruikt, of heb je je uitsluitend op (internet)informatie gebaseerd?
Jaren geleden heb ik iemand gekend die transseksueel was. In dit geval ging het om een vrouw die de transformatie naar man heeft doorstaan. Ik kende hem niet goed, dus hij was niet mijn inspiratiebron. In de tijd dat ik het boek schreef heb ik wel veel aan hem gedacht. Het moet vreselijk zijn als je zo ongelukkig bent met wie je bent, als dat wat je voelt totaal niet klopt met wat de buitenwereld ziet. Voor de praktische informatie heb ik het internet gebruikt, wat betreft de gevoelens ben ik van mezelf uit gegaan. Ik heb ze beschreven zoals ik denk dat het moet voelen, maar misschien heb ik het wel helemaal mis. Iedere transseksueel zal het ook anders ervaren, denk ik. Ieder mens heeft tenslotte zijn eigen persoonlijkheid en iedereen reageert anders op gelijke situaties.
Heb je dit onderwerp in een van de tijdschriften waarvoor je schrijft, gebruikt? En zo ja, wat was er eerder het artikel of het boek? En wat was het verschil in aanpak?
Nee, ik heb al over van alles en nog wat geschreven in mijn korte verhalen, maar dit onderwerp is nog nooit aan de orde geweest. Ik heb er wel eens aan gedacht, maar waarschijnlijk was de tijd er toen nog niet rijp voor. Je moet je wel kunnen inleven in een dergelijke situatie en tien jaar geleden zou ik dat niet zo goed gekund hebben als nu.
Dit is inmiddels alweer je 35e boek. Kun je aangeven welk van deze boeken je het beste vindt en aan welk boek je het meeste schrijfplezier hebt beleefd?
Ik hou van al mijn boeken en heb niet echt een favoriet. Als ik er toch eentje moet noemen zou dat “Dichtbij Geluk” zijn. Dat boek draait om vijf vriendinnen. Een van hen veroorzaakt in een dronken bui een ongeluk waarbij iemand van dat groepje om het leven komt. Het boek draait om de diverse manieren waarop de nabestaanden met dit verlies omgaan en hoe er wordt aangekeken tegen de veroorzaker. Tenslotte was dit geen simpel ongeluk, maar iets wat voorkomen had kunnen worden. Het was een heel complex verhaal om te schrijven omdat er zoveel verschillende thema’s en invalshoeken in voorkomen, maar het schreef zich bijna als vanzelf. Ik zat er zo lekker in dat het binnen zes weken af was en dat is me nog nooit gebeurd. Bij ieder boek zit ik wel eens vast en weet ik niet hoe ik verder moet, bij dit boek was dat niet het geval. Ik heb ook heel veel positieve reacties op dit boek gekregen.
Recensie door Hebban
Na de breuk met haar ex Frank begint Paulien een heel nieuw leven, inclusief een baan in het ziekenhuis. Daar ontmoet ze Herman waar ze als een blok voor valt. Hun relatie begint moeizaam omdat Herman ergens mee worstelt waar hij niet over kan praten. Lichamelijk gezien is hij namelijk een man, maar inwendig een vrouw. Hij is geboren in een verkeerd lichaam. Als dat hoge woord er eenmaal uit is, houdt Paulien al zoveel van hem dat dit voor haar geen reden is om hun relatie te beëindigen. Ze denkt dat het niets uitmaakt en dat haar gevoelens voor Herman niet zullen veranderen als hij vrouwenkleding draagt. Ze doet haar best hem bij te staan bij zijn transformatie. Pas daarna dringen de consequenties tot haar door. Als Herman een vrouw is, waar staat zij dan? Maakt dit haar lesbisch? De antwoorden op deze vragen blijken niet zo simpel te zijn. De spanningen die dat met zich meebrengt drijven Paulien en Herman langzaam maar zeker uit elkaar.
In dit verhaal leer ik Paulien kennen als een meid die een nieuwe start wil maken, ze heeft een verbroken relatie achter de rug met de stoere Frank, ze is verhuisd en begint die dag aan een nieuwe baan. Alles in een korte periode achter elkaar. Ze geeft aan behoefte te hebben aan rust en nieuwe vrienden. Ik vond haar wel gelijk sympathiek en herkenbaar.
De eerste beste collega die ze tegenkomt blijkt later haar beste vriendin te worden daarnaast krijgt ze 2 andere vriendinnen die ook in het ziekenhuis werken.
Op haar eerste werkdag valt ze als een blok voor Herman, een verpleegkundige van de kraamafdeling.
Mijn eerste reactie was; “wat gaat dit snel allemaal!” Enfin, ze vraagt hem mee uit maar uit alles blijkt dat Herman echt geen relatie wil en daar zijn redenen voor heeft. Dan komt uiteindelijk als ze een paar keer uit zijn geweest de aap uit de mouw; Herman wil eigenlijk door het leven als Hermien. En dan niet als travestiet soms in vrouwenkleding lopen maar “all the way” inclusief geslachtsoperatie. In het begin dacht ik dat het verhaal snel ging, nu was het verhaal bijna niet bij te houden. Paulien besluit dat ze bij Herman wil blijven maar heeft totaal niet door wat haar allemaal overkomt. Herman neemt Paulien mee op een eerste kennismaking en vertelt dan ook dat hij transseksueel is. En dit alles gebeurt in een hele korte periode.
Aan de ene kant begrijp ik het, de kogel is door de kerk en Herman wil doorzetten en dat komt heel mooi tot uiting als hij met Paulien vrouwenkleding gaat kopen. Schaamte overvalt Paulien en daar schaamt ze zich ook weer voor. Ze trekt zich letterlijk terug in de kledingzaak en bedenkt dat ze alles beter online hadden kunnen kopen. Als Herman zich die avond omkleedt als vrouw zie je ook heel mooi de verandering in het boek. Dat was zo bijzonder gedaan en dat maakt precies duidelijk hoe het is. Herman is ineens Hermien, wordt hierna op geen enkel moment door niemand meer als Herman aangesproken en ook niet meer met hij/hem. Daar is goed over nagedacht en was ik stil van.
Ik vind het mooi dat dit onderwerp uit de taboesfeer is gehaald en dat er aandacht is voor de partner van diegene die transseksueel is, Vooral door het boek vanuit de partner te schrijven maakt Olga van der Meer duidelijk wat voor impact dit allemaal heeft. Ook de verschillende reacties van de omgeving, van mensen waarvan Paulien dacht dat ze haar vrienden waren kwamen hard aan en zijn mooi verwoord. Dat maakt dit boek zijn sterren dubbel en dwars waard!
Geschreven door Diane Kooistra.
Recensie Chicklit
Allereerst: wat goed dat een onderwerp als transseksualiteit in een Roman wordt omschreven. Genderdysforie lijkt steeds meer uit de taboesfeer te komen en boeken als M/V kunnen hieraan bijdragen. Het proces van Herman/Hermien werd niet direct op de voet gevolgd omdat Paulien toch echt het hoofdpersonage is, maar ik denk juist dat dit een goede invalshoek is. Dit maakt dat je je als lezer beter kunt inleven in het verhaal, en bovendien vraag ik me af of je als schrijver echt de gevoelens van een transseksueel kunt beschrijven als je dit proces niet zelf hebt meegemaakt. Een goede zet dus van Olga van der Meer.
Het verhaal leest lekker weg, maar wat ik een beetje overdreven vind, is dat ook gesproken zinnen vaak in schrijftaal staan, zeker in het begin van het boek. Later wordt het weliswaar wat losser, maar niemand zegt toch letterlijk ‘Eerst sluimerend, maar allengs sterker...’. Ik heb nog nooit naar The Bold and the Beautiful gekeken, maar ik stel me zo voor dat ze daar zo praten. Regelmatig zag ik in gedachten een iets te blonde, iets te strakgetrokken vrouw dramatisch een hand op haar voorhoofd leggen om daarna in slow motion flauw te vallen. Omdat Olga van der Meer op de achterkant van het boek geprezen wordt om haar natuurlijke dialogen, denk ik dat zij deze zeker goed kan uitwerken, maar dat dit in M/V wat minder uit de verf is gekomen. Jammer, maar naarmate het boek vorderde, kwam hier gelukkig wel verbetering in.
De personages vind ik erg menselijk. Ze zijn egoïstisch, optimistisch, eerlijk en zitten af en toe met zichzelf in de knoop. Heel herkenbaar dus. In eerste instantie vond ik bijvoorbeeld dat Paulien heel erg relaxt reageerde op Hermans nieuws, terwijl ze later ineens toch overdonderd is. Dat is denk ik een reactie die veel mensen in het echt ook zouden hebben, en dat maakt het boek heel levensecht, alsof het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. [...]
Door Astrid Slootweg
Recensie op The S word
Olga van der Meer komt met M/V met een verrassend onderwerp voor het genre liefdesromans, namelijk: transseksualiteit. Paulien is net gescheiden en staat aan het begin van een heel nieuw leven. Want niet alleen is ze nu opeens weer vrijgezel, ze begint ook met een nieuwe baan. Bovendien zal ze ook moeten investeren in nieuwe vriendschappen, want die heeft ze in haar huwelijksperiode aardig laten doodbloeden. Gelukkig klikt het erg goed met haar naaste collega Loes en al snel ontstaat er een hechte vriendschap. Binnen haar nieuwe werkterrein treft Paulien ook de knappe Herman; ze wordt op slag verliefd maar Herman zelf geeft tegenstrijdige signalen af. Wanneer Herman toe geeft Paulien erg aantrekkelijk te vinden, zijn ze al snel stapel op elkaar. Maar dan komt Herman met ene bizarre mededeling… Hij is en vrouw, zo heeft hij zich altijd gevoeld… Alleen zit hij in een mannenlichaam vast. In het prille stadium van hun relatie, begint Herman aan de transformatie van Herman naar Hermien. Liefde maakt blind, dus Paulien voorziet geen problemen.
Aanvankelijk lijkt het erop dat Paulien gewoon in de relatie met Hermien duikt, dat het haar allemaal niet uit maakt. Als lezer krijg je dan wel even het gevoel dat je niet serieus wordt genomen; zo gemakkelijk als Paulien er mee omgaat, is natuurlijk niet realistisch. Maar als snel blijkt dat dit gewoon een typisch gevalletje van “liefde maakt blind” is. Wanneer Herman als Hermien voor Paulien staat, begint de twijfel toch wel toe te slaan. Als lezer wordt je meegenomen in twee verschillende werelden. Die van Hermien, die blij is eindelijk zichzelf te kunnen zijn en die van Paulien, wiens wereld weer compleet op z’n kop staat. De vlucht van Paulien is begrijpelijk en komt realistisch over. Dat aan het einde van het liedje het verhaal een happy ending heeft, is niet verrassend, maar past precies bij hetgeen je van dit genre verwacht.
M/V beschrijft een gevoelig onderwerp. Wat ik mooi vind is dat transseksualiteit van meerdere kanten wordt belicht. Uiteraard de bekende “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg” kant, maar ook de problemen rondom het wel willen begrijpen, maar het niet altijd kunnen. Pauliens wil is erg groot, maar confronterend en lastig is het zeker. Ze ziet de nieuwe Hermien dan ook lang nog als Herman die toevallig vrouwenkleding draagt. Vanuit de transseksueel wordt het gevoel ook goed beschreven. De opluchting wanneer het grote geheim eindelijk is verteld, maar ook de pijn door de reacties van anderen op deze coming out. Vlot geschreven, duidelijk perspectief en goed uitgewerkt. Prima voorbeeld van het feit dat een liefdesroman ook zeker een serieuze inhoud kan hebben.
4 / 5 stars
Door Irene Kalsbeek voor The S Word
Recensie de Boekensalon
Na haar breuk met haar vriend begint Paulien een nieuw leven; ze verhuist en begint aan een nieuwe baan als administratief medewerkster in een ziekenhuis. Daar ontmoet ze Herman op wie ze direct stapelverliefd wordt. Dat hij ook gevoelens voor haar heeft, is duidelijk, maar toch gedraagt hij zich afwerend. Uiteindelijk komt het hoge woord er uit, Herman is een man, ziet er ook zo uit, maar voelt zich een vrouw. Hij voelt zich geboren in een verkeerd lichaam en kan en wil zo niet verder. Paulien houdt inmiddels zoveel van hem dat ze de relatie in stand wil houden, maar hoe moet dat nu verder? Hoewel beiden van goede wil zijn, wordt hun relatie steeds problematischer. Vlot geschreven, makkelijk leesbaar verhaal waarin in een traditionele familieromanverpakking een niet zo traditioneel thema als transseksualiteit en de problemen daaromheen worden behandeld. De transformatie van Herman in Hermien en de reacties van Paulien en van de omgeving daarop komen uitgebreid aan de orde en worden met veel inlevingsvermogen beschreven zonder dat het verhaal te zwaar wordt. Een happy end is er ook. De auteur (1963) heeft al een groot aantal veel gelezen familieromans op haar naam staan.