Zoeken naar antwoorden

Boek Leesfragment Interview Recensies

Leesfragment

Ellie had gedacht dat ze al heel wat moeilijke telefoontjes had moeten afhandelen de afgelopen dagen: hier zag ze echt tegenop. In de persoonlijke spullen van Rogier die, zoals alles in het bedrijf, prima op orde waren, hoefde ze niet lang te zoeken naar het telefoonnummer. Het was een nummer in Oostenrijk en het enige wat ze over Ferdinand kon vinden. Geen thuisadres of e-mail. Dat verklaarde misschien een klein beetje waarom ze geen rouwkaart voor hem had gezien. Ze nam de gegevens mee naar haar kantoor, ging zitten en nadat ze toch nog even had geaarzeld tikte ze het nummer in. Hij moest misschien uit Oostenrijk komen en als ze langer zou wachten, zou hij niet meer op tijd kunnen zijn voor de begrafenis.
‘Ja,’ kwam het kortaf, nadat het twee keer was overgegaan.
‘Ferdinand, hier is Ellie de Valk van de Dubbeldam drukkerij…’ Het schoot haar nog net te binnen dat ze niet de hele riedel hoefde op te zeggen. De brok ging met slikken niet weg en ze schraapte haar keel een keer hoorbaar, terwijl ze haar blik onderaan op het lijstje gericht hield: op het gekrabbel van zijn naam.
‘Ellie?’ kwam het verrast terug.
Misschien wist hij niet eens meer wie ze was.
‘Ik werk voor je vader,’ legde ze uit. Gelukkig ging dat alvast zonder te stotteren, hoewel er toen hij haar naam had genoemd even kippenvel over haar armen was getrokken.
‘Dat weet ik natuurlijk wel,’ zei hij en haar opluchting daarover was groter dan die zou moeten zijn. ‘Waarom bel je me?’
Ze draaide het papier om en staarde naar de lege pagina. ‘Eduard heeft me de opdracht gegeven om je te vertellen, dat Rogier, eh, je vader, afgelopen donderdag is overleden aan een hartaanval.’ Een diep onderdrukte snik ontsnapte haar. ‘Het spijt me, Ferdinand,’ wist ze met veel moeite te zeggen. Haastig veegde ze de tranen van haar gezicht.
Het bleef stil aan de andere kant van de lijn en dat gaf haar de tijd om zich weer een beetje onder controle te krijgen.
‘Ferdinand?’ vroeg ze uiteindelijk, toen het wel erg lang stil bleef, maar de verbinding nog steeds bestond.
‘Ik ben er nog,’ zei hij nadat hij zijn keel had geschraapt.
‘De begrafenis is morgenmiddag al, om half twee.’ Ze voegde nog het adres toe, van de zaal waar de dienst zou worden gehouden.
Hij slaakte een diepe zucht. ‘Ik ben onderweg, dank je dat je gebeld hebt.’ De verbinding werd verbroken.
Ze legde de telefoon neer en kon niet begrijpen waarom niemand hem iets verteld had. Ze draaide het papier weer om en staarde naar de lijst met dingen die moesten worden afgewerkt. Ze streepte door wat al was geregeld, er bleef nog maar één ding over. Om Ferdinands naam tekende ze een rondje, ze wist niet precies waarom, maar doorstrepen wilde zij hem niet, zelfs al had zijn familie dat lang geleden al gedaan.
Voor het eerst in jaren zou ze hem weer zien. Op de begrafenis van zijn vader.

Pages: 1 2 3 4