Angelique van Dongen
ISBN 978-90-8660-348-0
Prijs € 18,95
Aantal pagina’s
Verschijnt najaar 2017
Annemarie is de eigenaresse van de prachtige villa aan de Rozenlaan nummer 10. Nadat zij weduwe werd heeft ze de villa laten verbouwen en er appartementen van laten maken. Die verhuurt zij aan Roza, verloskundige van beroep en aan Abby, eigenaar van een boekenwinkel en aan Berdine. Zij gaat de villa echter verlaten omdat ze gaat trouwen met Johan. Annemarie gaat de verdieping die Berdine verlaat, verhuren aan Klaas. Een rustige man, die vaak thuis werkt voor zijn baan in de ICT. Althans dat is wat hij iedereen verteld.
De relatie die Annemarie sinds een tijdje heeft met Ron, brengt regelmatig ergernis met zich mee. Haar zoon Robin is het niet eens met de relatie die zijn moeder heeft met Ron. Hij vindt hem een oplichter en een profiteur. Hij probeert zijn moeder te overtuigen dat ze hun relatie moet beëindigen voor het te laat is, maar de liefde en aandacht die Annemarie krijgt van hem, maakt haar blind.
Ook Roza en Abby hebben zo hun vraagtekens bij Ron door dingen die ze opmerken. Maar ook naar hen wil Annemarie niet luisteren.
Tot op een dag Roza geconfronteerd wordt met wie Ron werkelijk is en wat hij doet. Is het te laat Annemarie te redden?
‘Dit is mijn vriend, Max,’ zei Indra. ‘Kennen jullie elkaar?’
Roza haalde diep adem. Wat was dit dan? Indra’s vriend Max, bleek Ron te zijn, die Annemarie dus duidelijk belazert. Iets wat we al dachten, maar nu zeker weten, dacht ze.
‘Nee, ik vergis me,’ zei Roza. ‘Ik dacht dat hij iemand anders was.’
Ze moest zich professioneel opstellen. Als ze hier een scene zou maken, kon dat weleens ten koste gaan van Indra en de bevalling.
‘Lukt het je om op bed te gaan liggen?’ vroeg Roza aan Indra.
Ze knikte en strompelde naar de slaapkamer. Ze had duidelijk weeën. En het leek snel te gaan, hoewel daar nog geen sprake van was toen ze belde.
Roza pakte de doptone en luisterde eerst naar het hartje van de baby.
‘Die heeft het nog prima naar zijn zin,’ zei ze geruststellend tegen Indra.
Indra verloor inderdaad vruchtwater, constateerde Roza.
‘Ik word gek van die pijn,’ kermde Indra.
‘Het gaat ook ineens erg snel,’ zei Roza. ‘Concentreer je op je ademhaling.’ Ze deed het voor en Indra probeerde een ritme te vinden waar ze zich beter bij voelde.
‘Elke wee is een stap dichter bij je baby. Je doet het hartstikke goed.’
Als dit zo doorging, zou het weleens heel snel kunnen gaan, schatte Roza in.
‘Ron…eh Max, ik wil dat jij een kruik warm gaat maken. Ik bel het kraamcentrum voor assistentie.’
Ze verliet even de slaapkamer om te bellen.
‘Als jij ook maar één woord hierover tegen Annemarie zegt, dan kun je weleens vet in de problemen komen,’ zei Ron toen hij uit de keuken kwam.
‘Ga je me bedreigen?’ vroeg Roza, totaal niet bang.
‘Nee, het is geen bedreiging, maar een belofte,’ zei hij. ‘Als je hierover praat, dan ga ik melden dat jij je beroepsgeheim schendt.’
‘Luister: Annemarie is mijn vriendin en ik pik het van niemand dat haar pijn gedaan wordt. Dus je lost dit maar op met haar of met Indra, maar wees eerlijk tegen beide. Verder ga ik me nu met de bevalling bezighouden. Als je normaal kunt doen, kun je erbij zijn, en anders vertrek je maar,’ zei ze kordaat.
Wie was hij om haar zo te bedreigen?
Ze moest de knop omzetten om haar werk goed te kunnen doen, de rest kwam later wel.
Indra riep haar.
‘Doe iets, ik word gek van de pijn,’ schreeuwde ze.
‘Ga maar eens op je rug liggen, dan ga ik toucheren om te weten hoe ver het is.’
Ron stond in de deuropening en wist zich geen raad met Indra. Normaal gesproken gaf Roza opdrachten aan de vaders, maar ze kon het niet opbrengen om ook maar iets tegen Ron te zeggen.
‘Je hebt negen centimeter ontsluiting; dat is hard gegaan,’ zei Roza tegen Indra. ‘Zo meteen mag je gaan persen. Ik wil dat je dan goed luistert naar wat ik zeg, oké?’
‘Ja oké,’ piepte Indra.
‘Goed, pak je benen vast, doe je kin op je borst en pers maar mee,’ zei Roza. Ze merkte dat het Indra veel moeite kostte om kracht te zetten.
‘Ron…O nee, ik vergis me weer…Ik bedoel Max, ga jij achter Indra zitten, zodat ze al haar krachten kan gebruiken.’
Ron deed wat hem opgedragen werd, maar hij was er duidelijk niet blij mee.
Goed zo, mannetje, voel je maar opgelaten, dacht Roza.
Daarna lag haar focus weer bij Indra en de baby.
Je nieuwste roman Rozenlaan 10 speelt zich af in een prachtige villa. Hoe ben je op dit idee gekomen?
Aangezien dit mijn tiende roman is, leek het me leuk een titel te bedenken met een 10 erin. De verhaallijn ontwikkelde zich naar een rijke weduwe met een daarbij behorende prachtige woning. Voor ik begon aan dit verhaal zat het al mijn hoofd, dat het om een groot huis moest gaan, waar meerdere personages woonden. Elk van hen heeft een eigen leven, maar ze wonen onder één dak. De hoofdpersoon, Annemarie, is de eigenaresse van de villa, door wie het komt dat er drie personen bij haar een appartement huren. En dat prachtige huis staat aan een geweldige laan waar in het seizoen de prachtigste rozen bloeien. Vandaar de titel Rozenlaan, en nummer 10 omdat het mijn jubileum als schrijfster is.
In welk personage herken je jezelf het meeste?
Eigenlijk herken ik mezelf in geen enkele personage. Inmiddels is dit boek tien en als ik me bij elk boek zou herkennen in personages dan had ik een druk leven, haha. Maar wat ik wel bij elke roman heb, is dat ik me helemaal in kan leven in die personage waar ik op dat moment over schrijf. Of ze nu leuk zijn of juist niet, dat maakt niets uit, op het moment van schrijven stap je in die persoon om zo goed mogelijk weer te kunnen geven wat er in haar of hem omgaat. En net als de lezers heb je voorkeur voor een bepaald personage in je boek. In dit geval is dat voor mij Roza, verloskundige van beroep met een eigen praktijk, die bij Annemarie een appartement heeft gehuurd. Zij is creatief, ondernemend, positief en onafhankelijk, een mooi mens.
Wat hoop je te bereiken bij de lezers van Rozenlaan 10?
Net zoals bij al mijn andere romans hoop ik op een moment van ontspanning bij mijn lezers. Even wegduiken van alles en heerlijk relaxen met een boek op de bank, pot thee, kop koffie, of wijntje erbij, lekker afsluiten voor de rest van de wereld.
Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten?
Nog een heleboel. Acht jaar geleden was daar mijn debuutroman, en nu zoveel jaren later is daar nummer tien al. Het schrijven bevalt me nog steeds erg goed. Het blijft een mooie vorm van ontspanning voor mij en hoe gaaf is het als je dan ook nog eens veel gelezen wordt? Voor nu Rozenlaan 10, met de daarbij behorende boekpresentatie op vrijdag 27 oktober om 19u bij boekhandel ‘Het Verboden Rijk’ te Oosterhout. Ik heb dat bij de eerste en tweede roman gedaan, daarna niet meer, maar voor nummer toen maak ik graag een uitzondering. En dan in voorjaar 2018 komt mijn elfde roman uit, genaamd Mag ik (van) je houden?.
Recensie op Leeskost
De vraagtekens rondom de al te rustige en overbescheiden Klaas, de allengs onsympathieker wordende Ron en de groeiende afkeer van de zeer foute playboy vormen het decor van een boek waarin, ondanks die perikelen, de liefde toch de hoofdrol speelt. De lezer ziet de apotheose van ver aankomen, maar op zich is dat geen minpunt. Want dit is een lekker relax-boek en dan hoef je niet per se op het puntje van de stoel te gaan zitten.
Een niemendalletje als een veldboeket: het gaat niet lang mee, maar het is wel fleurig.
Geschreven door Marianne Janssen
Recensie op Only by me
Wat een prachtige feelgood roman is Rozenlaan 10. Het leven van Annemarie lacht haar eindelijk weer toe ondanks dat haar omgeving helemaal niet blij is met haar nieuwe liefde.
Het gemak waarmee Angelique het leven van Annemarie en haar medebewoners schrijft is top. Het boek leg je makkelijk even weg om daarna weer verder te lezen. De korte hoofdstukken, telkens verteld vanuit een andere personages, geeft het boek snelheid en de nieuwsgierigheid wat er nu echt met Ron aan de hand is.
Voor wie houdt van een boek voor lekker tussendoor met een prettige inhoud, is Rozenlaan 10 echt een aanrader. Ook al kun je raden hoe het verhaal eindigt, is het toch een goed, opgezet verhaal waarbij de personages krachtig zijn uitgewerkt. Ik was in ieder geval verrast door dit boek.
Geschreven door Antoinette van Steeg
Recensie op Thrillers and More
Rozenlaan 10 valt onder de categorie: heerlijke feelgood met een spannend tintje.
Rozenlaan 10 is een herkenbaar realistisch verhaal dat iedereen zou kunnen overkomen. Liefde maakt blind en niemand is in staat om altijd direct het slechte in een mens te zien.
De schrijfstijl van Angelique van Dongen is fijn om te lezen, je hebt als lezer het gevoel dat je het verhaal van dichtbij meemaakt en de hoofdpersonen bij wijze van spreken je eigen buren zijn. Mijn nieuwsgierigheid was van het begin tot het eind gewekt en vooral de ontknoping was zeer realistisch.
Het is een verhaal met een boodschap. Vertrouwen, vriendschap en liefde zijn de drie termen die er voor zorgen dat je als lezer geniet van een paar heerlijke leesuurtjes.
Rozenlaan 10 krijgt van mij 4 sterren.
Geschreven door Bianca