Onschuldig verlangen

José Vriens
ISBN 978-90-8660-169-1

Prijs € 18,50

Aantal pagina’s 264

Verschenen 30-9-2011

Omschrijving:
De twintigjarige Lisa staat vol in het leven,als haar vader plotseling komt te overlijden. Buiten de twijfel of ze hem al dan niet had kunnen redden,als ze reanimatie toe had gepast,komt ze er ook nog eens achter dat ze geadopteerd is. Alle zekerheden zijn in één klap verdwenen.
Toch wil ze meer weten over de vrouw die haar biologische moeder is. Met de hulp van haar vriend lukt dat ook. De klap komt dubbel aan als haar biologische moeder niets van haar wil weten. Lisa keert gedesillusioneerd terug en probeert de draad weer op te pakken. Door een toevallige ontmoeting komt haar leven opnieuw in een stroomversnelling terecht. En niet alleen haar leven wordt op zijn kop gezet.

 

Lees meer »
Volledige Omschrijving:
Wederom een vlot leesbare feelgoodroman van deze in 1963 geboren Roosendaalse schrijfster die in haar boeken de juiste snaren van de romantische viool weet te bespelen.

Verhaalfragment:
Lisa had er al die tijd zwijgend bij gezeten. Opeens werden haar de vele kleine dingen duidelijk die er voor waren gevallen na het overlijden van haar vader. Mama had Daan niet willen missen omdat hij haar échte zoon was. Haar bloedeigen kind. Zij was geadopteerd en had geen bloedbanden met de mensen die ze haar ouders noemde. Dat was het verschil. Haar biologische moeder had niet voor haar kunnen zorgen. Nu ook werden haar de uiterlijke verschillen duidelijk. Waarom niemand in de familie die vreemde schuinstaande ogen had, die hoge jukbeenderen en het ietwat Aziatische uiterlijk. De vaak vrolijk geplaatste opmerking door familie: “Van wie heeft ze dat toch?” kreeg nu een heel andere lading. Ze hoorde niet bij deze mensen. Dit was niet haar echte familie. Ze maakte haar handen los uit die van haar moeder. Nee, niet die van haar moeder. Van die vrouw. Miranda, niet haar moeder.
‘Lisa, zeg eens iets’. De stem van Miranda kreeg een paniekerige klank.
‘Wat moet ik zeggen? Dank je wel dat je me gered hebt?’ Haar stem klonk vreemd schril.
‘Lies,’ riep Daan, ‘doe niet zo raar!’
‘Ik… ik begrijp het wel,’ stamelde Miranda. ‘Het is niet niks om binnen een week tijd je vader te verliezen en er dan ook nog eens achter te komen dat wij niet je biologische ouders zijn. Het verandert niets, kind, ik houd van je. Je bent nog altijd mijn dochter. Dat zul je altijd blijven.’
Lisa stond op en deinsde achteruit. ‘Nee, dat is niet waar! Het verandert alles. Mijn hele leven is een leugen. Waarom heb je het niet eerder verteld? Waarom heb je zo lang gewacht? Dacht je me daarmee een plezier te doen?’
‘Liefje, zeg niet van die nare dingen. We hebben het niet met opzet verzwegen. Je was gewoon ónze dochter. Ik ben je moeder, ook al heb ik jou niet zelf het leven geschonken.’ Miranda kwam omhoog.
‘Nee, je bent niet mijn moeder.’ Lisa schudde heftig haar hoofd en liep verder achteruit, weg van Miranda. Ze draaide zich abrupt om en rende de trap op naar haar kamer. Daar liet ze zich op bed vallen en begon hartverscheurend te huilen. Haar hele wereld was gebaseerd op een leugen. Ze was niet Lisa ter Burg, maar Lisa van Helden. Haar familie woonde heel ergens anders en niet hier in Coevorden. Ze kwam uit Rotterdam.
Recensies:
Recensie NBD/Biblion

Negende roman in twee jaar tijd van de Roosendaalse schrijfster José Vriens (geb. 1963), die op latere leeftijd aan haar schrijverscarrière begon. De auteur begon als kinderboekenschrijfster en schrijft tegenwoordig naast familieromans ook tijdschriftromans. In deze familieroman ontdekt de twintigjarige Lisa kort na de dood van haar vader dat zij als baby is geadopteerd. Met hulp van haar broer en een aantrekkelijke mannelijke collega gaat Lisa op zoek naar haar biologische moeder. Die heeft het verleden ver achter zich gelaten en wil niets met Lisa te maken hebben. Het verhaal neemt een wending door een wel erg toevallige gebeurtenis op Lisa’s werk in een verpleeghuis. Eenvoudig en vrij voorspelbaar verhaal dat op een mooie manier ingaat op de emoties rond adoptie bij alle betrokkenen. Bevat enkele taalkundige slordigheden, maar leest lekker weg. Normale druk. – Jacqueline Wouda