| Boek | Leesfragment | Recensies | Meer |
Recensies
De imker – recensie voor Dieren4u
Het is een spannend verhaal in de stijl van een detective. Verder super realistisch geschreven alsof het vandaag plaats heeft gevonden. Niet in de stijl van harde acties maar door de ultieme, stiekeme handelingen die door de personages worden uitgevoerd om zo hun doelen te verwezenlijken. De achterliggende motieven zijn vaak verrassend van de personages doordat het soms wat ver gezocht is vanwege de onderlinge verhoudingen die niet altijd direct verband met elkaar hebben en/of onderhouden.
Dit maakt het verhaal heel uitgebreid en boeiend evenals de diverse typische karaktertrekjes die voor gezamenlijke botsingen zorgen doordat bepaalde situaties in het verleden plaats hebben gevonden. Uiteindelijk lijkt het heden, het verleden te hebben ingehaald en zorgt voor de nodige dramatische veranderingen gebaseerd op leven en dood van de vele personages.
De imker, Mans Petersen, kan het verleden niet loslaten en heeft de dood van zijn jongste dochter zeer beslist niet verwerkt. Hij speelt een cruciale rol in alle gebeurtenissen die in een duidelijke, samenhang achtereenvolgens plaatsvinden.
Hetzelfde geldt voor Gonda van Walsum die het verlies van haar echtegenoot moet gaan verwerken in Afrika en daarnaast hun familiebank moet gaan redden van een financiële afgrond. Duistere figuren van de onderwereld hebben het op haar en de bank gemunt. Uit onverwachte hoeken worden diverse aanslagen gepleegd die niet alleen betrekking op haar hebben. Zal zij het overleven?
Recensie: Inge Arons
Uit de Vrij Nederland Detective- & Thrillergids 2011
Het voor de Gouden Strop genomineerde “De imker” van Jacob Vis kreeg 3 sterren.
(‘Een echte Vis: intelligent, origineel en goed geschreven. Maar ditmaal iets voorspelbaarder.”)
Recensie Biblion
Dit deel uit de serie rond commissaris Ben van Arkel kent verschillende verhaallijnen. Een imker die wraak koestert tegen het koninklijk huis, een jonkvrouw die na de dood van haar man geconfronteerd wordt met een bijna failliete bank en een lijk dat uit de gevangenis wordt gekidnapt. Herhaaldelijk wordt verwezen naar eerdere romans waarin de personages een rol spelen. De schrijver heeft zich serieus verdiept in de kredietcrisis en geeft verder een uitstekende beschrijving van de verschillende karakters: het gaat om levensechte, geloofwaardige personen. Het verhaal wordt afwisselend in de eerste en derde persoon geschreven, dit is steeds even wennen. Er gebeurt erg veel in deze roman, wat het geheel tot een bijzonder boeiend en spannend verhaal maakt. Humoristisch en wrang zijn de beschrijvingen van de koninklijke familie en de verwijzingen naar Koninginnedag 2009. Paperback met normale druk.
Marian Verstappen-Naus
Recensie De Spanningsblog februari 2011
Jacob Vis – De Imker (2010)
Door Daan van ‘t Westeinde
Hij kwam sterk binnen met een snoeiharde, actuele factionthriller over Bouterse: ‘Prins Desi’. Ross had een waardige opvolger, zoals Jef Geeraerts ooit Bob Mendes verwelkomde.
Vis vertilde zich hierna aan de ABP-vastgoedfraudezaak met ‘Het Herenakkoord’ dat te ingewikkeld was om spannend te blijven. Jammer, want Vis kan namelijk bloedverziekend spannend schrijven.
Hierna is het een veel te lange tijd stil gebleven rond deze onverdiende Geheimtip. Blijkbaar is dat het lot van schrijvers van goede, actuele thrillers met een afgewogen dosis straatrumoer en soms een stevig verpakte boodschap…
Vis bedrijft geen mode, laat zijn oren niet hangen naar mooischrijverij. Van zijn bladzijden spatten bloed, zweet, tranen, vloeken, wraak, lust en hoog oplopende withete woede.
Hij wist toch weer een thriller onder te brengen bij Ellessy, waarna tot heden een mooi gevarieerd oeuvre tot stand kwam met vaak als hoofdpersoon Ben van Arkel die zowaar veel overeenkomsten vertoont met Jack Reacher.
Voorwaar een prestatie.
VELE BORDEN
‘De Imker’ is het laatste in de Morren-trilogie die verder bestaat uit ‘Morren’ en ‘De Erfgename’. De rijke familie Van Walsum is weinig bespaard gebleven: Ontvoeren en misbruiken van meisjes, moord, bankencrisis (bij de eigen familiebank), bastaardbroer blijkt huurmoordenaar. Absolute bitch van een dochter keert terug uit Zuid-Afrika en moet de bank redden. Vis praat je meteen ook daarover bij en houdt de vaart er toch stevig in. Van Arkel heeft het druk: Huurmoordenaar uit ‘De Erfgename’ wordt voor dood in zijn cel gevonden en het lijk verdwijnt. Bitchy dochter vraagt hem haar te helpen de bank te redden en hij moet ook nog even de veiligheid bij het bezoek van de koninklijke familie aan het stadje op Koninginnedag regelen. Vis heeft zelfs een aanslag op Máxima in dit dikke boek verwerkt en hij weet deze zo te beschrijven dat je onwillekeurig schrikt. Om aan te geven hoe goed Vis zijn vak beheerst: Toen Vis het eerste hoofdstuk van ‘De Infiltrant’ over de waargebeurde moord op prostituees in Terneuzen liet lezen aan de Zeeuwse rechercheur die de zaak had behandeld, werd hij bijna vastgehouden want de man dacht dat Vis op een ingewikkelde manier kwam bekennen. Hij had de fictieve zaak zo dicht tegen de werkelijkheid van de echte moordzaak beschreven dat de politieman pas na veel praten het idee losliet dat Vis de dader was. Vis jongleert met vele borden en krijgt het toch heel netjes voor elkaar om alle verhaallijnen tot tevredenheid af te ronden. Van Arkel mag blijven, maar mag ook best eens een titel overslaan. In een genre waarin je ook een man met een pistool kan laten binnenkomen als je het niet meer weet is Vis een verfrissende uitzondering. Hij maakt zich er nergens makkelijk van af en houdt de lezer gevangen in een strakke cadans van afgemeten zinnen en dialogen. ‘De Imker’ leest als een trein en verveelt geen moment. Nergens kreeg ik het gevoel dat actuele feiten er met de haren zijn bijgesleept, hét kenmerk van een ware factionthrillerschrijver. Absurd dat Vis nooit de Strop gewonnen heeft en zeer, zeer jammer dat hij niet bekender is.
Bijen als vliegende piranha’s
Jacob Vis – De Imker
door Mieske van Eck
(van Wegener Pers Dagbladen)
Een met mysterie omgeven eenzaat is de imker die in stilte werkt aan het fokken van een onverwoestbaar bijenras. Wat drijft deze man, die een van zijn dochters verloor door een bizar ongeluk, waarvan hij de Nederlandse kroonprins Frederik de schuld geeft?
Terwijl deze Mans Petersen zijn bijen opfokt tot een soort vliegende piranha’s, keert de rouwende weduwe Gonda van Walsum van Zuid-Afrika terug naar haar ouderlijke landgoed Morren in IJsselmonde. Zij moet proberen het door de bankencrisis in de problemen geraakte bankiershuis te redden, dat haar ouders haar hebben nagelaten.
Gonda roept de hulp in van commissaris Ben van Arkel, die bevriend was met haar moeder. Samen zitten ze aan de onderhandelingstafel met wat al snel de Oekraïense maffia blijkt te zijn. Ondertussen werkt Van Arkel aan de merkwaardige verdwijning van het lijk van een huurmoordenaar uit de gevangenis en de voorbereiding van het koninklijk bezoek aan IIsselmonde op Koninginnedag.
Jacob Vis knoopt in zijn nieuwe thriller De Imker allerlei maatschappelijke ontwikkelingen aan elkaar. Zo haakt hij in op de bedreigde bijenstand, de bankencrisis, de toestand in Zuid-Afrika, de handel in organen, de aanslag op de Koninklijke familie op Koninginnedag in Apeldoorn en de maffia. Het is bijna te veel voor een boek, maar Jacob Vis is een bedreven schrijver, die alle verhaallijntjes netjes uitwerkt en de spanning er in houdt in dit boek over hebzucht, wraak en liefde.
Recensie collega-thrillerauteur Judith Visser
DE IMKER – JACOB VIS
Ondanks een indrukwekkend oeuvre (Jacob Vis schreef inmiddels ruim een dozijn thrillers) is De Imker het eerste boek dat ik van hem las. In dit boek maken we kennis met hoofdpersoon Van Arkel, die in Jacobs eerdere boeken Morren en De Erfgename ook al een hoofdrol speelde. De Imker is het slotdeel van deze Morren-trilogie.
Centraal staat de rijke familie Van Walsum, een familie in Zuid-Afrika (waarvan de dochter – Gonda van Walsum: een koele, berekenende vrouw – in dit boek terugkeert naar Nederland) met een even kleurrijke als dramatische geschiedenis. Het is niet noodzakelijk om Jacobs eerdere boeken gelezen te hebben, maar waarschijnlijk leest het wel prettiger, ik had nu af en toe het gevoel een gast te zijn op een feestje waar iedereen elkaar al jaren kent en ik de enige buitenstaander was. Door de regels heen worden er subtiel cruciale weetjes duidelijk gemaakt, maar een uitgebreidere voorkennis had het – ook vanwege de enorme vaart van het boek – toch iets makkelijker gemaakt.
De beschrijvingen van Mans Petersen, ‘de imker’ waar het in dit verhaal om gaat, wekt al direct een onheilspellend gevoel op want het is duidelijk dat deze man weinig goeds in de zin heeft. Maar de eerste echte shot spanning (en, toegegeven, sensatie) krijg je als lezer toegediend wanneer een opgesloten huurmoordenaar (een personage uit De Erfgename: in het boek zelf wordt door middel van voetnoten regelmatig verwezen naar de vele eerdere boeken) dood in zijn cel wordt aangetroffen en daarna spoorloos verdwijnt. Persoonlijk vond ik dit een van de beste scenes uit het boek, en goed bedacht.
Jacob Vis schrijft met een snelheid waarmee hij het risico dat het verhaal ergens kan inzakken volledig uitsluit. Dit is een boek dat voortdurend je aandacht opeist en dat bomvol spanning zit, een thriller die zich niet slechts focust op één verhaallijn maar waarin verschillende spanningsbogen zijn verwerkt met ieder hun eigen personages en die – heel knap – onderling toch allemaal met elkaar in verband staan.
Het einde is bevredigend, er blijven geen vragen achter en de (soms verrassende) spanning blijft tot op het einde in stand. Het taalgebruik is recht voor zijn raap, de stijl leidt nergens af van waar het hier duidelijk om gaat: het verhaal. De Imker is een nuchtere, snelle en gedetailleerde thriller met realistische personages en een fikse spanning.