| Boek | Leesfragment | Recensies | Meer |
Meer
De Imker genomineerd voor Overijssels Boek van het jaar
Genomineerden Overijssels Boek van het Jaar 2011 bekend
Wat is het beste boek van Overijssel dat in 2011 is verschenen? De eerste selectie heeft plaatsgevonden en de shortlists zijn bekend. In deze vierde editie van de verkiezing Overijssels Boek van het Jaar zijn er twee shortlists, namelijk voor de categorieën fictie en non-fictie. Het beste boek van Overijssel 2011 wordt bekend gemaakt op 12 april 2012 tijdens een feestelijke bijeenkomst in de Burgerzaal van het Deventer Stadhuis, door Hester Maij, gedeputeerde voor de provincie Overijssel.
Voor het eerst een fictieprijs
Voor het vierde achtereenvolgende jaar organiseren Historisch Centrum Overijssel (HCO), de Overijsselse Bibliotheek Dienst (OBD) en Stadsarchief en Athenaeumbibliotheek Deventer (SAB) de Verkiezing van het Overijssels Boek van het Jaar. Nieuw dit jaar is de categorie ‘fictie’. Voor de beste roman, verhalen- of dichtbundel is nu de shortlist bekend. De jury voor deze categorie bestaat uit Enno de Witt (journalist; voorzitter), Gees Bartels (kunstvrouw van het jaar 2011) en Jan Kristen (oud-gedeputeerde cultuur). Uit een aanbod van bijna 200 boeken op het gebied van cultuur, geschiedenis en taal koos een andere vijfkoppige jury tien titels voor de ‘shortlist non-fictie’. Deze jury bestaat uit Lamberthe de Jong (historica; voorzitter), Marion Groenewoud (kunsthistorica, journalist), Gerard Lage Venterink (historicus, journalist), Ben Siemerink (journalist) en Frank Inklaar (docent Open Universiteit).
Twee Ellessy-auteurs zijn dit jaar genomineerd:
– De vuurwerkramp van Harmen Saliger / door Peter de Zwaan – thriller: op de dag dat zich in Enschede de vuurwerkramp voltrekt, besluit ondernemer Harmen Saliger zijn koffers te pakken en te verdwijnen. Spannende thriller gebaseerd op een waargebeurd feit.
– De imker / door Jacob Vis – thriller: thriller over een rijke bankiersfamilie en commissaris Ben van Arkel uit IJsselmonde (Kampen).
Jacob Vis in The Noose
Jacob Vis en de kunst van ‘slow reading’
Je zou Jacob Vis – inmiddels een kleine 20 thrillers op zijn naam – een laatbloeier kunnen noemen. Hij debuteerde pas op een leeftijd waarop andere schrijvers al aan hun tiende boek bezig zijn. Maar een lange rijping leidt niet zelden tot een mooi eindprodukt. Zeker bij Vis, wiens thrillers – hij schreef trouwens ook true crime – stuk voor stuk uitstekend zijn ontvangen. Vrijwel elk jaar wordt zijn werk genomineerd voor een Gouden Strop. Het rare is dat Vis die Strop nog nooit heeft gewonnen. Misschien volgend jaar een prijs voor het hele werk? Vis is bij het grote publiek minder bekend, maar zijn boeken zijn in de bibliotheek niet aan te slepen. Reden: hij is trouw aan de kleine uitgeverij Ellessy, die weliswaar veel mooi werk uitgeeft, maar het budget mist om dure advertentieruimte te kopen. Bovendien verschijnt Vis zelden op de buis en hij is geen type om de alwetende deskundige te spelen. Wel is hij erg actief achter de schermen van de Nederlandse crime scene. Zo organiseerde hij enkele jaren geleden een bezoek voor schrijvers en journalisten aan de politie academie. Highlife was daar ook bij en het leverde een mooi inkijkje achter de schermen op. Ook geeft hij regelmatig lezingen. Maar ook voor hem werkt mond tot reclame prima. En wie eenmaal een boek van Vis gelezen heeft, wil méér Vis lezen, zo eenvoudig is dat.
“Je debuut was meteen raak. Je hebt dus niet hoeven leuren met manuscripten, het lot dat veel aankomende schrijvers wel treft.”
“Daar is ook een beetje geluk aan te pas gekomen. Ik wist dat ik kon schrijven en had best vertrouwen in het materiaal. Maar je weet natuurlijk nooit hoe een uitgever daarover denkt. In mijn geval kwam mijn manuscript in handen van Tomas Ross en die vond meteen dat het gepubliceerd moest worden. Als hij zich niet er niet zo sterk voor had gemaakt, was het misschien anders gelopen. Maar ik zou zeker wel zijn blijven schrijven, want dat is een soort tweede natuur van mij. Al jaren schrijf ik elke dag. Zeven dagen per week.”
“Je werkte destijds bij Staatsbosbeheer. Was het je ambitie om fulltime schrijver te worden en het bos het bos te laten?”
“Helemaal niet. Bosbeheer was mijn lust en mijn leven. Voor de goede orde: ik was geen boswachter zoals mensen wel eens denken, maar deed aan bosbeheer. Een logische keuze na mijn studie Land- en Tuinbouw. Geen saaie ambtenarenbaan, maar heel zelfstandig werk, en heel dicht bij de natuur. Ik ben en blijf een natuurmens en zal nooit een stadsmens worden. Ik hou van de rust en de stilte van het bos. De statige bomen, de rust en de sfeer. Ik heb het altijd als een voorecht beschouwd om bij het proces van de aanleg van bos een rol te mogen spelen. Het was niet altijd een eenvoudige baan. Ik heb nogal wat veranderingen en strubbelingen meegemaakt en dat kon hoog oplopen. Maar ik heb het er uitgehouden, omdat ik me niet zo snel van mijn stuk laat brengen. Soms moest ik ook rapporten schrijven. Dat deed ik niet in ambtelijke taal, maar in mijn eigen stijl. Ik hou namelijk niet zo van protocollen. Dat viel goed en zo kwam eigenlijk mijn schrijverschap op gang.”
“Je debuteerde destijds bij Het Spectrum. Een grote uitgever die nogal wat in kan zetten om een auteur te pushen. Nu zit je al jaren bij Ellessy. Die geven je schitterend uit, maar kunnen weinig doen als het om het goed in de markt zetten van een boek gaat. Vanwaar die stap?”
“Ik schrijf in eerste instantie omdat ik van schrijven houd. Daarin wil ik me volkomen vrij voelen. Toen ik mijn tweede boek aanbood bij Het Spectrum vond een redactrice daar het wel goed, maar te hard. Het woord vrouw-onvriendelijk viel zelfs. Terwijl ik niks anders had gedaan dan een bestaand gegeven, namelijk de moord op enkele hoeren, uit te werken tot een thriller. De werkelijkheid is soms harder dan de fantasie van een schrijver. Ik vond dat het boek best uitgeven kon worden want ik had die vrouwen niks aangedaan. Ik had alleen het thema op mijn eigen manier ingevuld. Tijdens mijn research bleek trouwens dat ik zo dicht bij de ware toedracht was gekomen dat iemand bij de politie even dacht dat ik erbij betrokken was. Ik werd notabene verhoord. Dat liep natuurlijk met een sisser af. Dat boek heb ik vervolgens bij Ellessy ondergebracht. En omdat ze me daar volkomen vrij lieten en mijn werk ook uitstekend redigeerden, ben ik daar gebleven. Ik ben loyaal, zij zijn het ook. Bovendien heb ik geen enkele ambitie om breed in de publiciteit te staan. En het grote geld heb ik ook niet nodig. Het zou misschien anders zijn als ik helemaal van de pen zou moeten leven. Waardering van lezers zegt me meer dan geld. Vorige week stond er een prima recensie over ‘De Imker’ in de NRC. Zoiets streelt me natuurlijk wel. En die Gouden Strop wil ik natuurlijk ook best eens winnen. Maar ik schrijf niet met die gedachte in mijn achterhoofd.”
“Ben je een bosbouwer in ruste of ben je full-time schrijver?”
“Iemand die zeven dagen per week werkt en zo’n twintig boeken heeft geschreven mag zich best een schrijver noemen. Ik vind het heerlijk dat ik het nu full-time kan doen en van rust is geen sprake. Ik schrijf nu met hetzelfde plezier als waarmee ik vroeger in de bosbouw werkte. Ik zou niet anders kunnen. Ik heb nu alle tijd om goed te schrijven. Die heb ik ook nodig, want ik hou niet van haastwerk. Om goed te kunnen schrijven moet je over een soort innerlijke rust beschikken en die heb ik.”
“Je boeken onderscheiden zich, tenminste zo zie ik het, door een bijzonder verzorgde stijl. Dat is iets wat je niet van elke thrillerschrijver kunt zeggen.”
“Dank je. Ik heb nog een ouderwets goede schoolopleiding gehad, met veel aandacht voor een goede taalbeheersing. En omdat ik een goed geheugen heb, is daar veel van blijven hangen. En ik heb ontzettend veel gelezen. Mijn mening is dat een goede schrijver minstens een goed lezer moet zijn (Om dat te onderstrepen troont Vis me mee naar zijn immense boekenkast, waarin prominent de verzamelde werken van Dickens in prachtig leren banden staan. Om van te watertanden). Ik ben altijd een gretige consument van boeken geweest. Ik hou eigenlijk van alles. Van de klassiekers, maar ook van moderne literatuur, vakliteratuur, wetenschap en nog veel meer. Veel lezen en veel reizen, dat zijn dingen waar je van leert.”
“In je boeken treden vaak dezelfde hoofdpersonen op, maar toch is elk boek anders.”
“Aan die hoofdpersonen ben ik inmiddels gehecht geraakt en het zijn in zekere zin alter ego’s van mezelf. En wat dat anders betreft: mijn boeken zijn vaak gebaseerd op een actuele gebeurtenis. Ik schrijf niet over de actualiteit, ik geef de actualiteit een eigen invulling.”
“Je boeken zitten nooit geconstrueerd in elkaar, eerder organisch.”
“Dat komt omdat ik geen schrijver ben die willens en wetens naar een plot toewerkt. Natuurlijk kan een goede thriller niet zonder een goede plot. Maar voor een goed boek is meer nodig dan een goede plot. Daarom besteed ik veel aandacht aan de opbouw van karakters. Ik ben geen psycholoog, maar ik probeer mijn personages wel van een psychologisch aanvaardbare achtergrond te voorzien. Ik werk niet volgens een strak schema, maar laat het verhaal zich als het ware vanzelf ontvouwen. Zo verras ik mezelf soms ook. En jezelf verrassen houdt het spannend. In mijn boeken komen geen cliffhangers en kunstgrepen voor die niet logisch zijn. Ik schrijf altijd over dingen die weliswaar niet altijd gebeurd zijn, maar die dat wel zouden kunnen. En omdat ik niet vanuit een strakke plot schrijf, kan ik veel zijwegen inslaan en gebruik maken van meer lagen. Dat geeft naar mijn gevoel meer reliëf aan een boek. Ik schrijf eigenlijk over morele dilemma’s, maar noem mezelf geen moralist.”
“Het lijkt wel literatuur!”
“Grapje zeker. Ik heb de pest aan dat etiket literaire thriller. Dat is een bedenksel van uitgevers en niet van schrijvers. Ik wil gewoon goede boeken maken en ik ben van mening dat ingrediënten als logica, stijl en niet te vergeten, humor, veel belangrijker zijn dan zo’n etiket van niks.”
“Je volgende boek?”
“Dat wordt geen thriller. Ik ga een boek schrijven vanuit mijn Indonesische roots. Mijn moeder is geboren op Sumatra. Mijn grootvader was daar tabaksplanter. Ik heb veel materiaal geordend over die bijna vergeten episode uit onze geschiedenis. Het wordt geen biografie maar een roman. Geen thriller, al waren het tijdens de slavernij en de politionele acties wel spannende tijden. Mijn vrouw leest mijn thrillers wel, maar is geen fan van het genre. Het materiaal dat ik haar over Indonesië heb laten lezen vindt ze daarentegen fascinerend. Dus ben ik weer bezig om mezelf te verrassen.”
De Imker | Jacob Vis | Ellessy
Elders in dit nummer staat een interview met Jacob Vis. Deze schrijver is bij het grote publiek minder bekend. Dat ligt niet aan de kwaliteit van zijn werk, want hij wordt door fijnproevers alom geprezen en in bibliotheken is de vraag naar Vis nauwelijks bij te benen. De reden van Vis’ relatieve onbekendheid is dat zijn boeken verschijnen bij Ellessy, een kleine uitgever die prachtig uitgeeft, maar nauwelijks budget heeft om dure advertenties te bekostigen. Ook ‘De Imker’ is weer zo’n mooie, meanderende thriller geworden. Vis pint zich niet vast op een plot, maar heeft ook oog voor omgeving en achtergrond, waardoor zijn thrillers een hoog verhalend karakter hebben en ook nog eens erg geloofwaardig zijn. In ‘De Imker’ gaat het om bijen en banken, een aanslag op de koningin en om de Oekraïnse maffia. Vis heeft de verschillende lijnen zo mooi samen laten komen dat het hem opnieuw een nominatie voor de Gouden Strop opleverde.
Interview en recensie door Feije Wieringa voor Highlife
Kamper Jacob Vis in de Bibliotheek
De Kamper misdaadauteur Jacob Vis geeft op dinsdag 21 juni, in de Maand van het Spannende Boek, een lezing in de Bibliotheek over misdaadliteratuur in het algemeen en zijn nieuwste boek ‘De Imker’.
De Imker was genomineerd voor de Gouden Strop 2011. Deze prestigieuze prijs is de bekroning voor de beste Nederlandstalige misdaadroman van het afgelopen jaar. De winnaar is Gauke Andriesse geworden met “De handen van Kalman Teller’.
De Imker
De Imker is het slotdeel van de Morren-trilogie. Dit derde deel van de trilogie over de rijke bankiersfamilie Van Walsum en hun landgoed Morren. Eerdere delen zijn ‘Morren’ en ‘De erfgename’.
Jacob Vis schrijft met een snelheid waarmee hij het risico dat het verhaal ergens kan inzakken volledig uitsluit.
‘De Imker’ eist voortdurend je aandacht op en zit bomvol spanning. Het is een thriller die zich niet slechts focust op één verhaallijn maar waarin verschillende spanningsbogen zijn verwerkt met ieder hun eigen personages en die heel knap onderling toch allemaal met elkaar in verband staan. Jacob Vis verwerkt altijd actuele en maatschappelijke thema’s in zijn thrillers. Eenmaal begonnen met het lezen van zijn laatste boek ‘De imker’ wil je doorlezen omdat thema’s als het Koninginnedagdrama in Apeldoorn en de recente bankencrisis de nieuwsgierigheid bijzonder prikkelen.
Zie voor meer informatie over de schrijver ook de website: www.jacobvis.nl.
Lezing in de Bibliotheek
Op dinsdagavond 21 juni geeft Jacob Vis om 19.30 uur een lezing in de Bibliotheek Kampen over misdaadliteratuur in het algemeen en natuurlijk ook over zijn nieuwste boek. Een kaartje kost 5 Euro, koffie en een drankje zijn inbegrepen.
Vanwege de organisatie wordt opgave vooraf op prijs gesteld. Dat kan door een mail te sturen naar post@bibliotheekkampen.nl
Tentoonstelling
Van 21 juni tot en met 7 juli is er bijpassend een tentoonstelling over bijen in de Bibliotheek. De tentoonstelling wordt opgesteld door de Bijenvereniging Kampen.
Interview Crimezone met Jacob Vis over de Gouden Strop
Morgen (31 mei) weten we wie de Gouden Strop 2011 heeft gewonnen. Crimezone zet de vijf genomineerden voor de beste Nederlandstalige thriller van 2011 in het zonnetje.
In deel 4: Jacob Vis.
Door Natascha van der Stelt voor Crimezone
Naar eigen zeggen is Jacob Vis (1940) een druk baasje. Vanaf 1987 schrijft hij vrijwel ieder jaar een nieuw boek. Het zijn veelal thrillers over een actueel maatschappelijk thema, waarvoor hij veel research doet. In een vorig leven werkte hij 35 jaar voor Staatsbosbeheer, waarvan 30 jaar als districtshoofd van de Flevopolder.
De imker is het vijfde boek van Jacob Vis dat is genomineerd voor de Gouden Strop. Eerder kregen Het hoofd (1994), De bidsprinkhaan (1994), Wetland (1998) en Brains (2002) een Gouden Strop nominatie. In 2008 werd De scheepsbouwer genomineerd voor de Diamanten Kogel.
De imker is het derde deel van een trilogie over de rijke bankiersfamilie Van Walsum en hun landgoed Morren.? In Morren, deel 1 uit 2001, verdwijnt de Hongaarse Kristina Csizár uit het landhuis Morren. Ondanks de geruchten dat de eigenaren van het landhuis, de familie Van Walsum, er meer van weten, wordt ze niet teruggevonden. Jaren later heropent Ben van Arkel het onderzoek na een tip.
Henriette, de rijke erfgename van jonkheer Van Walsum wordt in De erfgename (2009) geconfronteerd met een misstap uit haar verleden, waardoor ze een deel van het landgoed Morren moet afstaan voor een nieuw Krishnamurti-centrum. Haar dochter Gonda, heeft echter andere plannen met het landgoed. Haar moeder roept de hulp in van Ben van Arkel.
In het derde deel, De imker, komen de lijnen uit het verleden bij elkaar. Jonkvrouw Gonda van Walsum keert na de dood van haar geliefde uit Zuid-Afrika terug naar IJsselmonde. Het ziet er niet goed uit. De familiebank staat op de rand van faillissement en het landgoed Morren dreigt onder de hamer te vallen. Haar halfbroer en huurmoordenoor John van Langen sterft in zijn cel. In zijn hals zitten twee bijensteken, maar voor justitie de doodsoorzaak kan onderzoeken wordt het lijk uit de gevangenis gestolen. Commissaris Ben van Arkel probeert de raadselachtige verdwijning op te lossen.
Vertel in het kort waarover De imker gaat en waarom je het hebt geschreven.
De imker is het slot van een drieluik over de bankiersfamilie Van Walsum die in de fictieve stad IJsselmonde de kleine, maar exclusieve Grondbank en het landgoed Morren bezit. De familie bestaat uit moeder Henriëtte, zoon Robert en dochter Gonda. Ik heb dit boek geschreven omdat ik het drieluik rond wilde maken over deze drie personages die me bij al hun feilen dierbaar werden.
In het eerste deel Morren (uit 2002) is Robert de centrale figuur. In het tweede deel De erfgename (uit 2009) draait het om de vierentachtigjarige Henriëtte en nu, in het derde deel De imker is Gonda de hoofdpersoon. Na de dood van haar geliefde keert ze met haar jonge zoon terug uit Zuid-Afrika. Hier krijgt ze te maken met de bankencrisis en de Oekraïense maffia die haar Grondbank bedreigt. Commissaris Ben van Arkel, mijn vaste protagonist, helpt haar die bedreiging het hoofd te bieden. Tegelijkertijd krijgt hij te maken met oude en nieuwe gevaren waarin de imker een rol speelt.
Waarom zou nu juist De imker de Gouden Strop moeten winnen?
Dat kun je beter vragen aan de recensenten die het boek hebben beoordeeld. Prachtige recensies in de krant, bij Biblion, op Ezzulia en De Spanningsblog over een spannend en intrigerend verhaal met boeiende karakters en divergerende verhaallijnen die aan het eind feilloos bij elkaar komen. De lezer moet af en toe op zijn tenen staan, maar dat geeft het boek een extra dimensie.
Wie is volgens jou de grote kanshebber voor de Gouden Strop en waarom?
Die vraag kan ik (ook na vijf nominaties) niet objectief beantwoorden. Ieder van ons heeft twintig procent kans en of die kans groter of kleiner is hangt af van de jury en niet van het oordeel van de kanshebbers. Ik weet het niet en ik wil het nu ook niet weten. 31 mei is vroeg genoeg.
Wat vind je van de discussie rond de Gouden Strop? Is de Gouden Strop alleen voor spannende romans/thrillers of kan een literaire roman die spannend is ook een Gouden Strop winnen?
Dat laatste is wel gebeurd, onder meer twee keer terwijl ik ook genomineerd was, maar ik ben het er absoluut niet mee eens. De Gouden Strop is een genreprijs en dat moet zo blijven. Je schrijft óf een misdaadroman óf een literaire roman, maar geen mix van beide. De term literaire thriller is in mijn opinie onzinnig als kwaliteitskenmerk: het is niet meer dan een verkooptruc om snobs te verleiden die boeken te kopen. Er is meer dan genoeg aandacht voor literaire romans, niet alleen in de boekenbijlagen maar ook op het gebied van prijzen. Daarom moeten de prijzen voor Nederlandstalige misdaadromans – de Gouden Strop in Nederland en de Diamanten Kogel in Vlaanderen – exclusieve prijzen blijven voor schrijvers die misdaadromans schrijven en dat ook duidelijk op de cover zetten.
Welk boek ligt er momenteel op je nachtkastje?
A man of parts van David Lodge en Solar van Ian McEwan.
Hoe ziet de Maand van het Spannende Boek er voor jou uit?
Net als alle andere maanden.
Wat kunnen we dit jaar nog van je verwachten?
Ik schrijf een boek waarvoor ik vijftien jaar geleden het plan heb opgevat en dat over mijn eigen familie gaat. Mijn grootvader was tabaksplanter op Sumatra in het begin van de vorige eeuw. Mijn grootmoeder – de moeder van mijn moeder – zag haar kinderen al op jonge leeftijd naar Holland vertrekken en ze heeft hen nooit meer teruggezien. Zij stierf lang voor mijn geboorte, maar ik koester de herinnering aan mijn Soendanese grootmoeder. Haar portret staat op mijn werktafel. Ze kijkt me aan terwijl ik het boek schrijf waarin zij zo’n prominente rol vervult. Wat ik over haar vertel is fictie, maar ik heb het gevoel dat het waar is.
Het boek heet Tandem, naar de tabaksonderneming waar zij woonden. Het is fictie én geschiedschrijving door een rechtstreekse nazaat van de hoofdpersonen. Ik schrijf het boek hier, in mijn eigen huis, maar ik heb nu het idee dat ik daar en in die tijd leef. Fascinerend.
NRC handelsblad tipt ‘De imker’ van Jacob Vis als winnaar.
In het NRC handelsblad van donderdag 26 mei stond een paginagroot artikel (getiteld De kroonprins heeft het gedaan) over De Gouden Strop en de genomineerden.
De recensent Roberr Gooijer van het NRC schreef:
‘…De imker verdient het om te winnen. Jacob Vis werd al vier keer genomineerd en zijn durf zou beloond moeten worden… een schrijver die Willem-Alexander – onder een andere naam weliswaar – een moord in de schoenen durft te schuiven, is niet bang. De imker laat zien dat je in thrillers anders dan in literaire romans, het grote gebaar juist niet moet schuwen.’
De Imker bij de 5 genomineerden voor de GOUDEN STROP
Vandaag, 19 april, zijn in Den Haag de nominaties voor De Gouden Strop bekendgemaakt. Juryvoorzitter van De Gouden Strop Inge Ipenburg maakte namens de jury vijf nominaties bekend. Plaats delict: de schietbaan van het Nederlands Forensisch Instituut, tijdens de persbijeenkomst van de CPNB voor Juni – Maand van het Spannende Boek.
Er blijven er na vandaag nog vijf kanshebbers over voor De Gouden Strop 2011. En hoewel de inzendingen de juryleden ‘vele aangename en spannende uren hebben opgeleverd’ moest toch worden gezegd dat veel inzendingen bleven steken in ‘relationeel gedoe, prinsen op witte paarden en zieleroerselen van onevenwichtige dames’. Maar gelukkig waren er ook:
Originele pareltjes waar een goed verhaal met maatschappelijke relevantie de nodige spanning opriep.
De volgende vijf titels maken volgens de jury kans op De Gouden Strop 2011:
Peter Buwalda, Bonita Avenue (Uitgeverij De Bezige Bij)
Kisling/Verhuyck, De duim van Alva (Uitgeverij De Arbeiderspers)
Gauke Andriesse, De handen van Kalman Teller (Uitgeverij Atlas)
Jacob Vis, De imker (Uitgeverij Ellessy Crime)
Lupko Ellen, Herenboer (Uitgeverij Passage)
De Gouden Strop wordt uitgereikt op 31 mei 2011 tijdens The Power of Plots, de openingsavond van Juni – Maand van het Spannende Boek in de Melkweg in Amsterdam. De winnaar van De Gouden Strop ontvangt een cheque van € 10.000,- en een sculptuur van de Amsterdamse beeldhouwer Marianne van den Heuvel. The Power of Plots en Juni – Maand van het Spannende Boek worden georganiseerd door Stichting CPNB.
De Gouden Strop wordt financieel mogelijk gemaakt door The Read Shop en Stichting Lira Fonds.
Eerder nieuws: Jacob Vis bij laatste 11 voor de GOUDEN STROP
De jury van heeft de boeken voor de Longlist voor de Gouden Strop 2011 bekendgemaakt. Van het recordaantal inzendingen van 111 boeken vielen er 100 titels af. Ellessy-auteur JACOB VIS is met zijn thriller “DE IMKER” een van de 11 laatste kanshebbers voor deze prijs van het spannendste Nederlandstalige boek. De bekendmaking van de shortlist van de 5 genomineerden vindt plaats op 19 april tijdens de CPNB-persbijeenkomst van Juni-Maand van het Spannende Boek.