Barend Toet & Krijn de Best
ISBN 978-90-8660-257-5
Prijs € 18,95
Aantal pagina’s 288
Verschijnt september 2014
De provincieplaats Limoges is een podium waarop de problemen waar heel Frankrijk mee worstelt: economische onzekerheid, aanscherpende raciale en religieuze tegenstellingen, politieke verkokering.
De samenstelling van de afdeling ‘zware criminaliteit’ van de plaatselijke politie weerspiegelt de complexiteit van de moderne multiculturele samenleving: een oudere Franse chef die wordt geassisteerd door jonge rechercheurs, een van Nederlandse en een van Algerijnse komaf.
Tegen het decor van de laatste presidentsverkiezingen worden zij in een tijdsbestek van enkele weken geconfronteerd met drie op zichzelf staande zaken - waarvan twee ook werkelijk zijn gebeurd.
De eerste zaak speelt rond een halfverkoolde lijk dat in een oven van een koekfabriek wordt aangetroffen. Terwijl het eerste onderzoek nog volop loopt, valt de tweede dode bij een moordaanslag op een ex-priester die aan de rafelrand van een piepklein gehucht wordt gepleegd. Bij de derde zaak gaat het om de ontsporing van een kleine straatcrimineel, die in een vlaag van dolle drift een scheikundeleraar doodschiet.
Dan loopt hij geconcentreerd op de oven af en schakelt al z’n gevoelens uit. Paul Paulusma wordt één en al zintuig – een perfecte menselijke recorder die alle visuele indrukken, geluiden en geuren in zich opneemt en opslaat in z’n geheugen om ze later indien nodig weer loepzuiver op te kunnen halen van zijn persoonlijke harde schijf.
Het lijk hangt onhandig aan het frame van een baktrolley vastgebonden met grof ijzerdraad dat voorlangs over de borst van de dode is getrokken, vervolgens onder zijn oksels is doorgehaald en als een vleeshaak boven zijn nekwervels uitsteekt. Je kunt nog zien dat het een man was, maar het zal niet makkelijk worden om zijn identiteit vast te stellen, want de hitte in de oven heeft enorme schade aangericht. De huid is sterk verkleurd en hier en daar opengebarsten. De handen zijn deels verkoold. Plukken haar zijn verschroeid, de ogen ingekookt tot een troebele massa gelei. Het stinkt naar verkoold vlees.
Hij voelt een lichte misselijkheid opkomen.
Interview met Barend Toet
Hoe was het voor jou om met een co-auteur te werken?
Interessant. Krijn heeft veel meer oog voor details dan ik, en hij woont in de streek waar een en ander zich afspeelt, dat verrijkt het verhaal.
Dit is je derde misdaadroman. Wat zijn de grootste verschillen met de vorige twee?
Er is veel beter over de structuur nagedacht, de karakters zijn levensechter en het verhaal realistischer - niet alleen omdat twee van de drie zaken ook echt zijn gebeurd, maar ook door gebruik te maken van de presidentsverkiezingen als 'decor'.
Wat hoop je dat de reacties van je lezers zal zijn op dit boek?
Dat het smaakt naar meer...
Wat ligt er qua schrijfwerk nog meer op de plank?
Met Krijn hoop ik tenminste nog twee Franse misdaadboeken te schrijven; en als het aan mij ligt, ga ik ook solo weer titels op dat gebied afleveren, maar dan met Amsterdam als toneel. Verder werk ik mee aan een paar documentair geaarde journalistieke projecten, een op het vlak van sustainability en een ander waarin diep wordt ingegaan op alle relevante aspecten aan het gebruik van hennep.
Interview met Krijn de Best
Je woont nu 14 jaar in Frankrijk. Hoe houd je de band met Nederland in stand?
Tot 2009 was ik regelmatig in Nederland, gaf daar trainingen en organisatieadvies. Verder ben ik voorzitter van Stichting Nepal, een in Nederland gevestigde stichting, waarvoor ik af en toe heen en weer reis. We hebben een appartement in Amsterdam en familie. Onze dochter studeert in Amsterdam. Kortom; voldoende aanleiding om vrienden te bezoeken.
Hoe was het voor jou om met een co-auteur te werken?
Ik heb eerder met co-auteurs gewerkt. Dit betrof management-boeken. Hier heb ik toen geleerd met de mogelijkheden van Word om te gaan. De communicatie met Barend verliep prima op deze manier. Bovendien is Barend een week hier in Frankrijk geweest en hebben we uitgebreid over het plot gesproken.
Wat hoop je dat de reacties van je lezers zal zijn op dit boek?
Ik hoop dat de lezer zich zal identificeren met onze speurders en meegetrokken wordt in de jacht op de verschillende daders. Bovendien verwacht ik dat Frankrijk-liefhebbers het land waar de verhalen zich afspelen zullen herkennen.
Wat ligt er qua schrijfwerk nog meer op de plank?
Met Barend heb ik afgesproken dat er in ieder geval drie boeken zullen verschijnen met ditzelfde speurders-team. Een eerste opzet voor het tweede deel is gemaakt.
Zelf werk ik nu aan drie titels: De Cirkel Moorden, Nabeeld en Bobcat en de Gouden Draak. De eerste twee zijn misdaadromans, die respectievelijk in Nepal & Nederland en Amsterdam & Frankrijk spelen, het derde is een kinderboek. Afhankelijk van mijn stemming werk ik aan het enen of het andere verhaal.
Recensie door het tijdschrift Drop of stroopwafels
Het boek is vlot geschreven, leest makkelijk en is actueel wat de misdadige zaken in Frankrijk betreft. En de plaats van handeling is heel herkenbaar als je op de grens van de Limousin en de Périgord Vert woont. De zaken die spelen komen echter in heel Frankrijk voor.
Geschreven door Henk van Elferen
Recensie door Graag Gelezen
De provincieplaats Limoges is een podium waarop de problemen waar heel Frankrijk mee worstelt: economische onzekerheid, aanscherpende raciale en religieuze tegenstellingen, politieke verkokering.
De samenstelling van de afdeling ‘zware criminaliteit’ van de plaatselijke politie weerspiegelt de complexiteit van de moderne multiculturele samenleving: een oudere Franse chef die wordt geassisteerd door jonge rechercheurs, een van Nederlandse en een van Algerijnse komaf.
Tegen het decor van de laatste presidentsverkiezingen worden zij in een tijdsbestek van enkele weken geconfronteerd met drie op zichzelf staande zaken - waarvan twee ook werkelijk zijn gebeurd.
De eerste zaak speelt rond een halfverkoolde lijk dat in een oven van een koekfabriek wordt aangetroffen. Terwijl het eerste onderzoek nog volop loopt, valt de tweede dode bij een moordaanslag op een ex-priester die aan de rafelrand van een piepklein gehucht wordt gepleegd. Bij de derde zaak gaat het om de ontsporing van een kleine straatcrimineel, die in een vlaag van dolle drift een scheikundeleraar doodschiet.
Ik las het boek en dit is mijn mening:
In de cover zag ik het volgende: De kleuren van de Franse, maar ook van de Nederlandse vlag. Na het lezen was het me duidelijk dat het ook allemaal in Nederland plaats had kunnen vinden.
Het rood voor de vlammen in de eerste zaak, het wit voor de witte boord van de priester, de tweede zaak. Blauw voor de zwarte steen, uit de derde zaak (waarschijnlijk een meteoriet, die uit de blauwe lucht is gevallen).
Elk hoofdstuk heeft een eigen titel die duidelijk aangeeft waar het hoofdstuk over gaat.
Onduidelijkheden in de tekst of verklaring van Franse woorden en uitdrukkingen staan in voetnoten. Dit vergemakkelijkt het lezen mocht je de Franse taal niet beheersen.
Het is geen thriller en je moet dat ook niet verwachten. Al snel weet je wie de daders zijn, maar dat verminderd het leesgenot zeker niet. Dit is een spannende misdaadroman waar het vooral om gaat de achtergronden boven water te krijgen. Het waarom van de daden. Je leert de personages heel goed kennen tijdens het onderzoek van Pépé naar deze misdaden.
Pépé is de bijnaam voor Paul Paulusma, de rechercheur van Nederlandse afkomst en het hoofdpersonage in dit verhaal. Zijn team krijgt alle drie deze misdaden op het bordje omdat er niet genoeg geldelijke middelen zijn om de zaken te verdelen. Hij is de verantwoordelijk commandant in deze drie zaken en brengt het er heel goed vanaf, mag je wel stellen.
Wat ligt ten grondslag aan deze misdaden? En waarom hebben de daders op deze manier gereageerd op dat speciale tijdstip?
Deze vragen zijn beantwoord als je het boek gelezen hebt.
Ook zie je een stukje corruptie, dat internationaal blijkt te zijn.
Ik heb het boek graag gelezen en waardeer het met 4/5 sterren.
Geschreven door Mieke Schepens.
Recensie door de Boekensalon
Het wegens misplaatste zuinigheid onderbemande rechercheteam van Limoges wordt met drie moordzaken belast. De directeur van een gebakfabriek wordt verzengd in zijn gebaksoven aangetroffen, een oude man met afwijkend gedrag is dood in zijn huisje gevonden en een docent aan een middelbare school wordt door een Algerijnse jeugdige crimineel doodgeschoten. Aan Paul Paulusma, een Fransman van Friese afkomst de taak om die gevallen tegelijk te behandelen. Het gaat niet om de vraag wie de daders zijn, daar komt de lezer ook al snel achter. De auteurs beschrijven de personen, zowel de politiemannen als de daders, met inlevingsvermogen, we zien hun innerlijke denk- en gevoelswereld en hun persoonlijke omstandigheden. De daders worden niet door spectaculaire acties, maar door gedegen speurwerk gevonden. Juist die inkijk in de personen maakt deze roman boeiend voor wie van een beetje invoelende psychologie houdt. Een uitstapje van Azim, een rechercheur van Algerijnse afkomst, toont ons nog even de Algerijnse werkwijze en de corruptie binnen het corps. Een politieroman die de lezer de kans biedt zich in de verhaalfiguren in te leven. Voor liefhebbers van actieromans zal het boek niet aantrekkelijk goenoeg zijn. Franse woorden worden in voetnoten verklaard. Normale druk.
Recensie door Hebban
Het schrijversduo Toet & De Best bestaat uit de Barend Toet die in 1971 de muziekkrant Oor oprichtte en een aantal thrillers schreef zoals Het Kathmandu komplot en Infrarood en Krijn de Best (1952) die psychologie studeerde en naast veel vakliteratuur, de Cura-crimethrillers op zijn naam heeft staan. Crémation Criminelle is hun eerste gezamenlijke project. Het verhaal speelt zich af in de Franse stad Limoges ten tijde van de laatste presidentverkiezingen die het einde betekende voor het presidentschap van Nicolas Sarkozy ten gunste van François Hollande.
In de koekjesfabriek Tartelette de France wordt in een bakoven het grotendeels verbrande lichaam gevonden van een man. Het onderzoek naar de dood van deze man wordt geleid door Paul Paulusma, een rechercheur met Nederlandse wortels die door zijn collega's Pépé wordt genoemd. Ongeveer tegelijkertijd wordt de scheikundeleraar François Dupuy door de Frans-Algerijnse crimineel Tariq door het hoofd geschoten na een ruzie over een gestolen auto. Terwijl het onderzoek in deze twee zaken volop aan de gang is, wordt een derde misdrijf gepleegd; een ex-priester wordt door de voordeur van zijn huis heen doodgeschoten.
Het verhaal is in een mooie en vloeiende stijl geschreven die zich aanpast aan de toon en de kleur van het moment, van luchtig en lichtvoetig tot ernstig en beschouwend met veel schakeringen daartussen. De schrijvers hebben veel oog voor detail, het verhaal is zorgvuldig uitgewerkt en de sfeertekeningen zijn treffend. Het feit dat Krijn de Best in het gebied woont zal hier zeker toe hebben bijgedragen. De meeste personages zijn goed uitgewerkt terwijl sommigen wat oppervlakkig blijven. Pépé is de sympathieke, ambitieuze en deskundige rechercheur, die ondanks het feit dat hij moet roeien met de riemen die hij eigenlijk niet heeft, alles in het werk stelt om een goed resultaat te halen. Zijn collega Azim Bensahim worstelt met zijn Algerijnse achtergrond wanneer hij zich bezighoudt met een onderzoek dat een sterke etnische lading heeft.
Crémation Criminelle kent drie verhaallijnen die zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen. Iedere lijn behandelt een van de drie misdaden. Van twee van de misdaden is het van meet af aan duidelijk wie de dader is en richt het verhaal zich vooral op de wijze waarop Pépé en zijn team te werk gaan. Het derde verhaal, waarin echt speurwerk om de hoek komt kijken, is geloofwaardig in elkaar gezet en heeft een bevredigende ontknoping.
Crémation Criminelle behandelt actuele maatschappelijke thema's zoals etnische tegenstellingen die de Franse maatschappij lijken te verscheuren en die een rijke voedingsbodem vormden voor het politieke debat rondom de presidentsverkiezingen. Daarnaast schrijven Toet & De Best met veel gevoel en respect voor de slachtoffers over pedofilie en seksueel misbruik door rooms-katholieke priesters en de schaamteloosheid waarmee dergelijke misdaden door de religieuze elite worden toegedekt. Ook de door veel allochtonen gevoelde discriminatie in het onderwijs, het sluimerende drugsgebruik en de misdaad die daarvan het gevolg is, worden helder geanalyseerd. In Crémation Criminelle ontbreekt het, met uitzondering van enkele opwindende passages, aan spanning. De schrijvers noemen het boek een Franse misdaadroman en die genreaanduiding is juist gekozen. Het is geen thriller in de klassieke betekenis van het woord.
Crémation Criminelle is een geslaagd debuut dat door de maatschappelijke context waarin het is geplaatst verder gaat dan alleen maar een verhaal over misdaad. Het geeft ook voldoende stof om over na te denken.
Geschreven door Joop Liefaard
Recensie door Charles den Tex
Perpetuum morbide
De Franse misdaadroman 'Crémation Criminelle' is de eersteling van Barend Toet en Krijn de Best, die allebei al solo over misdaden schreven, maar nu als duo een boek publiceren.
Hun verhaal speelt zich af in en rond een Franse provinciestad, Limoges, waar de Best woont, maar op het Franse platteland is het niet veel anders dan in Amsterdam of Den Haag. De problemen zijn universeel. Het onderzoek naar drie moordzaken - op een onderwijzer, een ex-priester en een zakenman - geeft een beeld van de moderne multiculturele samenleving: verval van de welvaartsstaat, probleemjongeren, seksueel misbruik, wrijvingen rond allochtonen, gedoe met de katholieke kerk. Ook nog gehinderd door onderbezetting verloopt het politiewerk moeizaam en traag, mede door ambtelijke obstructie.
De hoofdrol is weggelegd voor een mooie rechercheur van gemengd Friese en Franse afkomst. Paul Paulusma, koosnaam: Pépé - een door liefdesverdriet gekwelde politieman (maar gelukkig geen alcoholistische einzelgänger) die een onverwachte uitweg vindt uit het gepieker over zijn gestrande huwelijk. Geen superheld maar een levensechte policier die zijn werk doet tijdens de presidentsverkiezingen van twee jaar terug tussen de tegenpolen Sarkozy en Hollande - met de dreiging van Le Pen in de marge. De nationale verkiezingsstrijd - bekeken door de bril van Pépé die zich afvraagt op wie hij moet stemmen - wordt mooi terloops als decor gebruikt.
Het taalgebruik is vindingrijk en treffend. In een van de eerste passages is sprake van een 'perpetuum morbide' als een doorbakken lijk pirouettes draait in een rotatieoven in een koekfabriek. Pépé zoekt naar een dwarsverband in een wereld die uiteen gedreven wordt, en hij vindt 'de breekbaarheid van het bestaan midden in de uitgestrekte eenzaamheid van het bos'.
Een aanrader. Ik wens Toet & de Best veel succes.
Geschreven door Charles den Tex
Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.