Schaduwweduwe

SchaduwweduweAngelique van Dongen
ISBN 978-90-8660-262-9
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt november 2014

Iris, 35 jaar, heeft haar eigen bedrijf in Den Haag. De drang naar vrijheid en zelfstandigheid heeft haar hele leven een belangrijke rol gespeeld. Ze denkt dan ook dat het de reden is waarom haar relaties nooit lang standhouden. Tot ze Marcel ontmoet. Tijdens zijn bezoek aan haar winkel slaat bij beiden de vonk over. Waar haar relaties normaal na een paar maanden uit verveling of de drang naar vrijheid weer over gaan, lijkt deze relatie op alle fronten anders te zijn. Ze is verliefd tot over haar oren. Er zit echter ook een enorme keerzijde aan haar geluk. Marcel is getrouwd en heeft twee dochters. Waar ze vroeger anderen veroordeelde over vreemdgaan, stapt ze er nu met volle overtuiging zelf in. Marcel durft de stap niet te nemen om te gaan scheiden vanwege de labiele persoonlijkheid die zijn vrouw Lisette heeft. Dit brengt ook schaduwkanten met zich mee. Onzekerheid, angst, uitzichtloosheid, besluiteloosheid; emoties die ze niet in bedwang hebben. Tot Marcel op een avond niet verschijnt op hun afspraak en ze geen contact met hem kan krijgen. Haar ergste nachtmerrie wordt waarheid. Samen met haar vriendinnen Maartje en Sarah start Iris een zoektocht om uit de wirwar van emoties te komen.

Iris schrok om half acht wakker van haar wekker. Ze voelde zich belabberd. Te veel wijn en te laat naar bed gisteravond. Gelukkig was het zaterdag en hoefde ze nog maar een dag te werken voor ze vrij was. Kreunend stapte ze haar bed uit, liep met haar ogen nog half dicht naar de badkamer. Een douche zou haar vast goed wakker maken. Na een kleine tien minuten onder de warme straal kwam ze er onder vandaan, droogde zich af en kleedde zich aan. Twee koppen sterke koffie moesten er voor zorgen dat ze iets meer mens zou worden voor ze naar haar winkel zou lopen. Onderweg zocht ze in haar tas naar haar telefoon om te checken of ze berichten had. Ze bedacht zich ineens dat ze met iets te veel drank op Marcel een sms gestuurd had. Ze schaamde zich rot. Waarom had ze dat nou gedaan? Ze had veel beter na moeten denken voor ze dat zou doen. Ze zocht terug wat ze precies gestuurd had. Vond het gelukkig vrij oppervlakkig, maar baalde van het kruisje wat ze erachter had gezet. Oh ja, en dat stuk van Iris die uit Den Bosch was ook niet echt heel intelligent. Wat zou hij wel niet denken van haar? Nou ja, hij had niets teruggestuurd, dus waarschijnlijk vond hij het een overbodig sms’je van haar. ‘Mooi, dan reageert hij maar niet. Dan ga ik er maar vanuit dat de ketting mooi was,’ zei ze hardop tegen zichzelf. En toch zat het haar niet lekker. Ze had gedacht dat ze een klik hadden. Geen idee waar ze dat op gebaseerd had, gewoon een gevoel, meer niet.
Ondertussen was ze aangekomen bij haar winkel. Ze zette het alarm af, liet het rolluik op en draaide de deur open. Elke keer weer als ze haar toko binnenstapte, gaf haar dat een gevoel van vrijheid en was ze trots op haar werk. Dat gevoel zou ze nooit elders krijgen. Dit was waar ze goed in was, waar ze al haar ziel en zaligheid in kon leggen. Haar passie. Het zorgde ervoor dat ze zich, wat er ook gebeurde in haar leven, er meteen een stukje beter bij ging voelen zodra ze hier een voet over de drempel zette.
Het was een drukke zaterdag voor haar. Veel kijkers, niet zoveel kopers. Maar dat was niet erg. Op zaterdag was het vaker erg druk in Den Bosch met mensen die de stad aandeden. Haar winkel was uniek en trok altijd veel mensen die haar etalage of haar winkel zelf kwamen bewonderen. Tussen de bedrijven door checkte ze regelmatig haar telefoon, toch enigszins nerveus of Marcel iets terug zou sturen. Sarah en Maartje hadden wel allebei een appje gestuurd vol met, in hun ogen, humoristische teksten over hun avondje. Waarom werd ze toch zo kriegel van het feit dat ze nog niets gehoord had? Kon die man niet gewoon een beleefd berichtje terugsturen? Dan wist ze dat ze verder nergens over moest dromen of fantaseren als het om hem ging. Want eerlijk was eerlijk, dat deed ze stiekem wel een beetje, sinds ze hem ontmoet had.

1. Je bent al jaren werkzaam als psychiatrisch verpleegkundige; (hoe) verwerk je je ervaringen in de verhalen die je schrijft?
Inmiddels werk ik niet meer in de psychiatrie, maar werk ik als verpleegkundige met dementerende cliënten en ben ik gespecialiseerd in palliatieve zorg. Mijn werk in de psychiatrie, maar ook nu brengt me met veel diverse situaties en mensen in aanraking. Ik schrijf eigenlijk nauwelijks uit ervaringen. Wel schrijf ik over de manier waarop mensen met hun ervaringen omgaan, hun emoties, gevoelens etc. De onderwerpen uit mijn romans, komen meer door dagelijkse, eigentijdse onderwerpen waar ik iets over hoor, lees, of praat met mensen. Dat kan van alles zijn, of wanneer dan ook, en ontstaat vaak uit het niets, en komt vaak onverwachts opborrelen. Ik denk wel dat ik door mijn werk in de psychiatrie dat ik meer opensta voor gevoelens voor anderen en dat snel oppak. Ook communiceren is een sterke kant die daar goed ontwikkelt is. Dat zijn dingen die ik automatisch meeneem in mijn schrijven.

2. Wat betekent schrijven voor jou?
Schrijven betekent voor mij vooral ontspanning. Het is een uit de hand gelopen hobby die verder is gekomen dan ik ooit had kunnen denken. Ik schrijf wanneer ik me er goed bij voel, zin in heb en er zit absoluut geen druk op. Soms schrijf ik weken achter elkaar elke dag, en dan heb ik weer een periode dat ik weken niet schrijf. Het ligt er ook maar net aan hoe een verhaal zich ontwikkelt in mijn hoofd en 'eruit' wil. Soms heb ik een drukke periode op mijn werk en zul je zien dat juist op die drukke momenten, mijn verhaal opgeschreven moet worden van mezelf. Maar dat geeft niet. Juist in drukke periodes is het dan prettig te kunnen ontspannen door het schrijven voor mij.

3. Wat hoop je dat de reacties op Schaduwweduwe zullen zijn?
Ik hoop eigenlijk dat, net als bij mijn anderen romans, lezers even kunnen ontsnappen aan alles wat er echt gebeurd in deze wereld. Dat ze voor een moment ontspanning beleven door het lezen van mijn boeken. Wat ik zeker ook hoop, is dat de reacties van Schaduwweduwe zijn dat ik gevoelens van de personages goed over kan laten komen. Dat de situatie waarin ze verkeren hen het gevoel geven alsof het werkelijk gebeurd.

4. Schaduwweduwe is je zevende roman bij Ellessy. Wat kunnen we nog meer van je verwachten?
Ik ben inmiddels druk met mijn nieuwe baan, en dan zul je zien dat er weer van alles gaat broeden in mijn hoofd. Op dit moment sta ik aan de vooravond om mijn achtste roman vorm te gaan geven. Deze gaat 'Beschadigd' heten, maar verder wil ik er nog niets over kwijt, omdat ik nog vol op in de voorbereidingsfase zit en het alle kanten nog op kan. Maar het is net als al mijn anderen romans een onderwerp uit het dagelijks leven wat mensen zullen herkennen uit hun eigen of directe omgeving. Een stukje herkenning is vaak voor mensen erg prettig!

Recensie op de Boekensalon

De 35-jarige Brabantse edelsmid Iris raakt tot over haar oren verliefd op de oudere, gehuwde Marcel. Marcel zit echter gevangen in een liefdeloos huwelijk. Hij kan daaruit maar moeilijk kan ontsnappen vanwege de bipolaire stoornis van zijn eega. Tevens heeft hij twee dochters die hij niet aan hun lot over wil laten. Beiden komen in een tweestrijd. Ondanks de verboden liefde groeien hun gevoelens met de dag en kunnen ze niet meer zonder elkaar. Een happy end lijkt niet in zicht. Kan Marcel zich tijdig uit zijn huwelijk losmaken en kan Iris zo lang op hem wachten, zeker nu zij een kinderwens heeft? ‘Schaduwweduwe’ is een eerlijk boek dat een met name vrouwelijk publiek trekt. Het verhaal is voorspelbaar en hopeloos romantisch waarbij de nodige clichés de revue passeren. Desalniettemin is het prettig om te lezen en ben je benieuwd hoe het verhaal afloopt. De lezer wordt getrakteerd op een verrassend einde. Een eerder boek van de schrijfster (1970), ‘Geraakt’, werd genomineerd voor de Valentijnprijs 2015.


Recensie op Dizzie

Met dit boek laat schrijfster Angelique van Dongen opnieuw zien dat zij de gevoelens van haar personen indringend neer kan zetten.
Als je het boek Schaduwweduwe leest zit je al snel in het verhaal. Een verhaal dat gaat over een taboe waarvan vele het meemaken maar niet met de buitenwereld kunnen delen.
Iris krijgt een relatie met de getrouwde Marcel die twee dochters heeft.
Zijn huwelijk stelt al jaren niets meer voor. Lisette, zijn vrouw is depressief en is allang niet meer de vrouw met wie hij ooit trouwde. Wel is ze de moeder van zijn kinderen wat het voor hem moeilijk maakt een punt achter zijn huwelijk te zetten. Als hij Iris ontmoet en ze al snel een stormachtige relatie krijgen, voelt hij weer dat hij leeft. Ook Iris heeft zoveel liefde voor een man nog nooit gevoeld. Toch is de worsteling van Marcel te groot, en verbreken ze hun relatie.
Het verdriet blijft er van beide kanten en is moeilijk.
Marcel hakt knopen door, is bereid te gaan scheiden en kiest toch voor Iris. Ondanks al het verdriet dat het met zich mee zal brengen, zijn ze samen gelukkiger dan ooit.
Tot Marcel op een avond niet op komt dagen voor zijn afspraak met Iris. Iris is ongerust en begrijpt niet waarom ze niets meer van hem hoort. Als blijkt dat Marcel, onderweg naar haar, een fataal auto-ongeluk heeft gekregen, valt Iris in een groot gat. De liefde van haar leven is er niet meer, en ze kan niet eens rouwen in het openbaar om hem. Ze kan niet naar de begrafenis. Lieve vrienden om haar heen zorgen ervoor dat ze toch afscheid kan nemen van haar geliefde Marcel.
De afloop van het verhaal is triest, maar heeft ook een verrassend mooi einde.
De schrijfster breekt een taboe aan en heeft op haar wijze hier een mooi liefdesverhaal van gemaakt dat lezers zeker zullen herkennen. Een heerlijk boek om te lezen als je een paar uur ontspanning wilt. Gevoelens goed neergezet, een vlot verhaal.

Geschreven door Simone

Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.