Dodenmis

DodenmisGerard Nanne
ISBN 978-90-8660-269-8
Prijs €
Aantal pagina’s
Verschijnt januari 2015

Als onderzoeksjournalist Wilfred Krombach vermoord wordt aangetroffen in zijn achtertuin, bezorgt dat het Hoornse rechercheteam de nodige hoofdbrekens. Wie was Wilfred Krombach? En met welke zaak hield hij zich bezig? Vragen waar hoofdinspecteur Jillian Blom, de rechercheurs Felix Winner en Paula van Es, maar moeizaam een antwoord op vinden. Als enige tijd later nog een tweetal moorden worden gepleegd lijkt een en ander duidelijk te worden. Het motief van deze brute executies wijst uiteindelijk naar een ver verleden. Naar een tijd waar haat en verraad gemeengoed leken en de prijs voor een mensenleven letterlijk in geld werd uitgedrukt.

Met veel moeite weet Robert het luik te lichten. Er vallen brokstukjes beton naar beneden die even later een plonzend geluid laten horen. Hij blijft een ogenblik roerloos staan. Het is doodstil. Alleen het geluid van het hoge riet langs de sloot achter de ruïne is te horen. Een vredig geluid, dat in schril contrast staat met wat zich hier ruim zeventig jaar geleden moet hebben afgespeeld. De gedachte daaraan doen hem de koude rillingen over de rug lopen, en ineens is daar weer de schaamte het kind te zijn van ouders die hebben bijgedragen aan het lot dat mensen als Maria moesten ondergaan. De tranen komen als vanzelf. Hij doet geen moeite ze te bedwingen. Hier in dit godvergeten oord kan niemand ze zien. Niemand die het kind in hem kan zien dat hij altijd is gebleven. Het kind dat mocht boeten voor de fouten die zijn ouders hadden gemaakt. Het kind dat als een melaatse werd gemeden door zijn klasgenoten, wier ouders iedere toenadering tot hem verboden. “Je mag met iedereen thuiskomen, maar dat joch van Van der Valk wil ik hier niet zien.”
En de leraar die zijn minachting liet voelen door hem te negeren. Geen aandacht schonk aan zijn opgestoken vinger als hij meende het antwoord op een vraag te weten. Of het verdomde hem een compliment te geven na een foutloos dictee. Alsof het niet kon bestaan dat kinderen als hij tot zoiets in staat konden zijn.
Robert jaagt de herinneringen die hem zo plotseling hadden overvallen weer uit zijn hoofd. Recht je rug. Sterf niet als hem, maar als een man. Hij haalt een paar keer diep adem, droogt zijn tranen en belt haar op. ‘Ik heb de kelder gevonden’, zegt hij. ‘Je kunt komen…...’

……..Na een kwartiertje langs de slootkant heen en weer te hebben gelopen, en haar gedachten weer wat te hebben geordend, keert Marleen terug naar de kelder. Cora is inmiddels gearriveerd. Over enkele minuten kan de grande finale aanvangen. Marleen betrapt zich er op dat ze nerveus is. Nerveuzer dan ze tevoren had ingeschat. ‘Alles is tot nog toe vlekkeloos verlopen’, spreekt ze zichzelf moed in. ‘Er is geen enkele reden om aan te nemen dat het alsnog mis kan gaan.’ Ze haalt diep adem en gaat voor de kelderopening staan. Van Delden kijkt haar smekend aan. Blijkbaar heeft hij inmiddels begrepen wat er staat te gebeuren. Klappertandend van de kou vraagt hij nauwelijks verstaanbaar of ze hem uit de kelder wil halen. ‘Ik zal alles bekennen,’ zegt hij wanhopig, ‘als je me maar uit die verdomde kelder haalt.’ Marleen antwoordt niet, maar kijkt naar de vrouw die, in een bundel van licht, op de kelder komt aflopen. Stijlvol gekleed in een lange zwarte jurk blijft ze voor de zilverkleurige muziekstandaard staan. Terwijl Marleen haar bewonderend gadeslaat, staart Van Delden als versteend naar de ranke verschijning. Met het kapsel gemodelleerd naar de jaren veertig is het evenbeeld compleet. Dit kan niet waar zijn, ziet Marleen hem denken. Dit kan Miriam niet zijn. Maar de gelijkenis is zo treffend dat Van Deldens ratio hem in de steek laat en plaats maakt voor een aan krankzinnigheid grenzende aanval van hysterie. Het lijkt Cora koud te laten. Zonder acht te slaan op zijn wanhopig geschreeuw legt ze haar viool op haar schouder, om een moment later in opperste concentratie Bachs requiem aan te vangen. Marleen ontsteekt de kaarsen, waarna een krans van licht de kelder omringt. Het is windstil. Van Deldens gekrijs gaat langzaam over in hijgen. Tot zelfs dat hem te vermoeiend wordt en hem niet anders rest dan in stilte de aan hem opgedragen mis te beluisteren. Het is een heldere avond. Talloze sterren glinsteren aan de hemel. De hemel viert feest, bedenkt Marleen heimelijk. De maan, zo wit als een laken, beschijnt het eveneens witte gezicht van de man in de kelder. Marleen kijkt naar hem. Ze is er niet gerust op dat Van Delden de dienst gaat uitzitten.
Robert zit ontspannen in de cabine van de shovel. Zijn blik is er een van iemand die geniet van een adembenemend schouwspel.
Als Bachs Dodenmis is voltooid, en het slotakkoord nog nagalmt in de stille avond, legt Cora haar viool met een haast devoot gebaar op de standaard en neemt plaats achter een geïmproviseerd altaartje van hout, waarover een paars kleed ligt gedrapeerd. Ze vouwt haar handen, richt haar blik naar boven en bidt met luide stem:
‘Neem deze gave van ons aan, Heer God. Met deze gaven willen wij onszelf geven en toevertrouwen aan U. Wij, die door U gekozen zijn om voor te gaan in deze dienst, wij zijn met allen die in U geloven, Uw volk, uw eigen bezit; beschik over ons en voer ons van dag tot dag naar uw vrede; opdat wij niet eeuwig verloren gaan.’
Ze sluit af met een kruisteken, waarna Marleen haar pistool in Cora’s handen legt en Robert met een handgebaar duidelijk maakt dat hij de shovel kan starten.

1. Je woont in West-Friesland. Hoe verwerk je dit in je boeken?
West-Friesland is het decor waartegen mijn boeken zich afspelen, maar is tevens zo oer-Hollands dat het ook voor de rest van Nederland herkenbaar zal zijn.

2. Zijn er overeenkomsten tussen je werk als auteur en als metselaar? Welke?
Metselaar en auteur beschouw ik alle twee als creatieve ambachten. Bovendien bezitten de daaruit voortvloeiende creaties beide een grote eeuwigheidswaarde.

3. Schrijven is voor jou een eerste levensbehoefte. Waar haal je nog meer plezier uit?
Ik zing in een Iers volkskoor en als het weer het even toelaat trek ik er op uit in mijn kano om onze mooie West-Friese landschap vanaf het water te bewonderen.

4. Waar haalde je de inspiratie voor Dodenmis vandaan?
Voor Dodenmis stond bij mij de vraag centraal wat er kan gebeuren als zeventig jaar na dato een dood gewaande verzetsheld nog in leven is, en bovendien een verrader blijkt te zijn geweest.

Recensie op Boekrecensies Charles Kuijpers

Prachtige karakters worden geïntroduceerd en beeldend tot leven gebracht. Zo verschijnen onder meer de hoogbejaarde Marleen de Waard met een verzetsverleden, de huismeester van haar appartementencomplex Robert van der Valk, de in Zwitserland woonachtige, ter plaatse in hoog aanzien staande invalide bejaarde Carl Hommers en diens rechterhand Thomas Reich ten tonele. De speurtocht brengt Felix Winner naar Zwitserland waar hij intrigerende collega’s ontmoet, zoals de commissaris Von Raven, een waarachtige bullebak, en de charmante Suzie Wertheim die voorzichtige warme gevoelens bij Felix losmaakt.

De plot heeft een bijzondere ontknoping die de lezer duidelijk maakt dat wrok uit een diep verleden soms onuitwisbaar is. De slotscène sluit mooi aan bij de titel van het boek.

Ook met “Dodenmis” heeft Gerard Nanne weer een pareltje afgeleverd. Zijn schrijfstijl is fijnzinnig en plezierig, de plot is fraai gecomponeerd en zoals ook in zijn andere boeken is het vaste team van rechercheurs aansprekend. De aandacht voor privéontwikkelingen van de speurders is afgewogen.

Over het verhaal niets dan goeds. Het is origineel en de gebeurtenissen en dwarsverbanden zijn mooi verweven. Heden en verleden spelen de hoofdrol, maar verwarrend is het nooit.

Het is jammer dat de eindredactie van het boek nogal wat steken heeft laten vallen. Een zo goede schrijver als Gerard Nanne verdient dat niet. Wat hij wel verdient, is een groot en toegewijd lezerspubliek. Zijn boeken zijn zeer goed.

Zo ook “Dodenmis”, dat vier stralende sterren verdient.

Geschreven door Charles Kuijpers


Recensie op Hebban

Het Noord-Hollandse Kennemerland is de natuurlijke habitat van de schrijver Gerard Nanne (1949). Het is daarom de omgeving waar zijn verhalen over het personage Jillian Blom zich afspelen. Gerard Nanne houdt van de lokale sfeer, die hij graag gebruikt in zijn boeken.

In het verhaal wordt de onderzoeksjournalist Wilfred Krombach in ware paracommandostijl afgemaakt. De Hoornse politie leidt het onderzoek naar de moordzaak. Er is een verband met de Zwitserse kunsthandelaarsfamilie Hommers, de mysterieuze Cora Veldman waarmee de journalist een kortstondige relatie had en een complex met seniorenflats. Cora's oma Maria die Auschwitz overleefde heeft er gewoond. Marleen de Waard, haar buurvrouw in het complex, was tijdens dezelfde periode lid van het verzet. Daarnaast ontdekken de rechercheurs dat tijdens de oorlog een waardevol schilderij van de familie Veldman ontvreemd werd. De politiemensen trachten het plaatje in elkaar te passen. Zullen ze erin slagen? Daarbij is de moord op de journalist niet de enige die op een mysterieuze manier gepleegd wordt. De ene gebeurtenis leidt onvermijdelijk tot de volgende. Kunnen de rechercheurs de escalatie voorkomen?

Het hoofdpersonage van het verhaal is hoofdinspecteur Jillian Blom. Zij leidt het onderzoek, terwijl de rechercheurs Felix Winner en Paula Van Es naar de plaats delict worden gestuurd. Sinds de misdaadroman Het stille kwaad in 2008 is Jillian Blom Gerard Nannes protagonist bij de politie. In het boek komen afwisselend de verschillende agenten aan bod. Ze nemen elk een deel van het politiewerk voor hun rekening. In Dodenmis kan de lezer een blik werpen op de persoonlijke levens van de politiemensen. De grote en kleine kantjes van hun karakters worden beschreven. Jillian Blom moet haar rol als moeder met haar werk trachten te verzoenen, terwijl het slecht gaat met de zaak van haar echtgenoot. Ze heeft het moeilijk omdat haar jonge zoontje opgevangen wordt in een kinderdagverblijf. Paula Van Es denkt aan haar prille relatie met haar Italiaanse buurvrouw Donna. Felix Winner daarentegen heeft belangstelling voor zijn Zwitserse collega Suzie Wertheim, die een relatie had met een verdachte in het deelonderzoek naar de familie Hommers. De gebeurtenissen worden door Gerard Nanne kernachtig beschreven. De auteur wijkt daarbij weinig af van de rode draad in zijn boek. Dodenmis bevat bijgevolg amper overbodige scènes. Het boek zou daarom erg goed verfilmbaar zijn of zich staande houden als een aflevering uit een tv-serie. Gerard Nanne gebruikt als achtergrond een periode die zonder meer interessant is voor de schrijver en de lezer. De personages die de oorlog meemaakten, zoals Maria Veldman, Marleen de Waard en Carl Hommers, worden als zeer sterke persoonlijkheden beschreven. Gerard Nannes vertelstijl is efficiënt, met als resultaat een bondig verhaal. Het verhaal wordt afgerond op een 200-tal bladzijden. De auteur houdt bovendien een constant verteltempo aan. Het is ongetwijfeld een keuze van de auteur om het verhaal zo compact te houden. Het zou best meer in de diepte uitgewerkt kunnen worden, zonder aan spanning in te boeten.

Dodenmis is een misdaadverhaal waar goed over is nagedacht. Het mysterie draait om gebeurtenissen uit het oorlogsverleden van de hoofpersonages. Het sterke verhaal blijft de interesse van de lezer vasthouden en is beslist 3 sterren waard.

Geschreven door Katleen Scheers


Recensie op de Boekensalon

Politieroman. Hoofdinspecteur Jillian Blom van de Hoornse politie raakt samen met de rechercheurs Felix Winner en Paula van Es verwikkeld in een geheimzinnige zaak waarvan de wortels tot in de Tweede Wereldoorlog reiken. Het begint ermee dat onderzoeksjournalist Wilfred Krombach in zijn achtertuin vermoord wordt aangetroffen. Het is onduidelijk met welke zaak hij bezig was en of dit de reden is dat hij werd vermoord. Het blijft echter niet bij één dode. De ene moord volgt op de andere. Hierdoor worden de kaarten steeds opnieuw geschud en lijkt de politie het spoor bijster. Totdat wat onmogelijk scheen, toch waarheid blijkt te zijn: wat zeventig jaar geleden is gebeurd, eist onverbiddelijk zijn tol. In dit deel van de serie rondom Jillian Blom verschuift de aandacht zich naar Felix Winner, die tijdens de zaak een Zwitserse collega ontmoet, die hem als man aantrekt. Spannend verhaal met onverwachte wendingen, dat vlot leest. Wat al te theatrale ontknoping. De auteur heeft zich duidelijk in de Nederlandse oorlogsgeschiedenis verdiept, maar zou baat hebben gehad bij nog meer research. Dit deel in de serie is los te lezen, al worden de vorige delen bekend verondersteld. De thrillers van de auteur uit Bovenkarspel spelen zich grotendeels in West-Friesland af.


Recensie op New Word Order

Als onderzoeksjournalist Wilfred Krombach vermoord wordt aangetroffen in zijn achtertuin, bezorgt dat het Hoornse rechercheteam de nodige hoofdbrekens. Wie was Wilfred Krombach? En met welke zaak hield hij zich bezig? Vragen waar hoofdinspecteur Jillian Blom, de rechercheurs Felix Winner en Paula van Es, maar moeizaam een antwoord op vinden. Als enige tijd later nog een tweetal moorden worden gepleegd lijkt een en ander duidelijk te worden. Het motief van deze brute executies wijst uiteindelijk naar een ver verleden. Naar een tijd waar haat en verraad gemeengoed leken en de prijs voor een mensenleven letterlijk in geld werd uitgedrukt.

“Dodenmis” is een spannende roman waarin wordt verteld hoe het lot drie generaties bij elkaar brengt. Met desastreuze gevolgen……

“Dodenmis” is het eerste boek van Gerard Nanne dat ik gelezen heb, en ik moet zeggen dat hij zeker indruk op mij heeft gemaakt met dit boek. Ondanks een paar kleine taalfoutjes, zit dit boek ontzettend goed in elkaar. De verhaallijnen zijn mooi in elkaar vervlochten en de dialogen lopen soepel. Nanne weet de spanning goed op te bouwen en geeft je het gevoel dat je in een achtbaan zit. Je wordt alle kanten op geslingerd en je wilt zo graag weten wat er verder gebeurt in het verhaal, dat je leestempo steeds verder omhoog gaat. Van begin tot eind een ijzersterkte thriller. Ik hoop dat er gauw een nieuw boek van hem verschijnt. Ik ben verkocht!

Er is (nog) geen extra informatie beschikbaar.