Wim Menheer
ISBN 978-90-8660-302-2
Prijs
Aantal pagina's
Verschijnt maart 2016
In Antwerpen wordt een arme, eenzame man vermoord. Zijn schedel werd met een verwoestende kracht verbrijzeld en een oog werd uitgestoken.
Rechercheur Hans Pelsmaeckers leidt het onderzoek dat raadselachtiger wordt als er een tweede en daarna een derde man op identieke wijze worden vermoord.
Naast het onderzoek maken we kennis met Kevin, de zoon van Hans Pelsmaeckers.
Kevin is 16 jaar en een supertalent. Hij voetbalt bij FC Antwerp en wordt door de supporters en door zijn vader op handen gedragen. De club en Kevin krijgen een zeer aantrekkelijk transferaanbod van Ajax.
De moeder van Kevin, de vrouw van Hans Pelsmaeckers, is daar niet blij mee. Zij vindt haar zoon veel te jong. Als het contract, toch wordt getekend komt er een breuk in het huishouden en stapt zij op.
Inmiddels zit het onderzoek muurvast.
Maar ook bij FC Antwerp is niet iedereen blij met de transfer. Bobke, de materiaalman, reageert bijzonder agressief en vijandig. En er gebeurt een drama. Bij de laatste wedstrijd van Kevin voor zijn club wordt hij onderuit geschopt en afgevoerd met een open dubbele beenbreuk. Zijn verdere carrière zit op de helling.
Zijn vader is razend en begaat een vergissing. Hij wordt vervangen als hoofdrechercheur. Zijn collega’s nemen het onderzoek van de “schedelmoorden” over, maar Pelsmaeckers blijft discrete hulp geven. Als de voorzitter van FC Antwerp wordt vermoord is dit de aanzet voor een overrompelende, totaal onverwachte finale.
Wim Menheer schreef vier thrillers, waarvan de laatste (“In het oog van de lens”), genomineerd werd voor De Diamanten Kogel, de Vlaamse prijs voor de beste Nederlandstalige thriller.
Er is (nog) geen leesfragment beschikbaar.
1. Je schrijft zowel romans als poëzie. Wat heeft je voorkeur?
Tien à vijftien jaar geleden genoot poëzie mijn voorkeur. Ik was toen lid van “Mengmettaal”, een dichterscollectief in het Leuvense. Ik schreef wel proza maar dat beperkte zich in die tijd tot kortverhalen met een (vergeefse) poging tot publicatie bij een uitgever. Eén van die verhalen werkte ik uit tot een roman, “ Alfred Lek”, die tot mijn grote vreugde werd aanvaard door uitgeverij Kramat. Dit was de ‘trigger’ om de poëzie in de lade te plaatsen. Van dan af, en zeker na het pensioen in 2009, ging al mijn energie naar de misdaadroman.
2. Hoe verwerk je je hobby’s, zoals fotografie, in je werk?
Fotografie was dus mijn beroep. Die kennis van apparatuur en technieken gebruikte ik in mijn vorig boek, ‘In het oog van de lens.’ Bij “Morgenster” is dat niet het geval.
3. Wat hoop je dat lezers ervaren tijdens het lezen van Morgenster?
“Morgenster” heeft als locatie Antwerpen, mijn geboortestad, waar ik tot mijn dertigste verbleef. Het boek heeft als ondertitel “thriller” en de lezer zal het boek voor die titel ook kopen en beoordelen veronderstel ik. Daarom trachtte ik het zo spannend mogelijk te houden, ook met zijsprongen, het opvoeren van nevenpersonages met hun karakters, bijzondere aandacht voor de dialogen en ja, ook nog wel wat poëzie en zorg voor het literaire. Het begrip “ literaire thriller” wil ik evenwel niet in de mond nemen. Een boek is goed of niet goed. Het opdelen in “vakjes” is volgens mij niet nodig. Hier speelt de locatie ( het centrum van Antwerpen) ook een rol. De plaatsen in de stad zijn herkenbaar voor de Antwerpenaar en (hopelijk) ook aantrekkelijk voor de niet-Antwerpenaar. Ik houd er ook van om het boek niet al te rechtlijnig te schrijven en de lezer af en toe op het verkeerde been te zetten.
4. Wat kunnen we na Morgenster nog meer van je verwachten?
Ik werk momenteel aan een vervolg: zelfde hoofdpersonages, zelfde Antwerpse locatie. De titel is nog niet zeker, maar het boek is bijna afgewerkt. Ik leg het binnen enkele maanden voor aan mijn uitgever ( hij is daarvan nog niet op de hoogte…).
Recensie op Leeskost.nl
Er zijn twee verhaallijnen. In de eerste plaats gaat het over het politiespeurwerk naar de seriemoordenaar en ten tweede over zoon Kevin en de voetbalclub FC Antwerp. Over het laatste wordt heel veel verteld. Het gaat over trainingen, wedstrijden, kantineperikelen en transferonderhandelingen. Als lezer ben je verbaasd waarom we dit allemaal moeten weten, terwijl het toch gaat om het oplossen van moorden. Later blijkt dat er wel degelijk verbanden zijn tussen beide verhaallijnen.
Het is overigens best interessant te zien hoe het gaat met een zestienjarig voetbaltalent. De geheimzinnigheid rondom zijn transfer. De verregaande bewondering van de supporters en de agressie als bekend wordt dat hij de club gaat verlaten. Dan is er ook nog zijn verhouding met de uiterst aantrekkelijke en wat oudere kantinejuffrouw Lobke. Zijn ouders denken heel verschillend over zijn carrière. Aan de ene kant is er de trotse, maar ook geldbeluste vader en aan de andere kant de moeder die haar nog zo jonge zoon thuis wil houden.
Dat is een prettig leesbare, amusante en spannende misdaadroman. Af en toe staan er typisch Vlaamse uitdrukkingen in, maar deze worden in voetnoten ‘vertaald’. Er is een goede spanningsopbouw en het slot is ijzersterk. Niet voorspelbaar en ijzingwekkend spannend.
Geslaagde Vlaamse politieroman.
Geschreven door Piet Windhorst
Recensie door Danny Rega
Het is even na middernacht, in de buurt van de Boerentoren. Hartje Antwerpen. Een zwerfkat wekt de nieuwsgierigheid van een jonge vrouw en weerhoudt er haar van om de straat over te steken. Geïntrigeerd door het dier stapt ze erop af en merkt tot haar weerzin dat de kat de resten van een verbrijzeld menselijk hoofd als vroeg ontbijt best weet te smaken.
Hoofdrechercheur Hans Pelsmaeckers wordt op de zaak gezet.
Savoureren vind ik een prachtig woord. En savoureren, dat heb ik gedaan bij het lezen van Morgenster, de vijfde thriller van de Vlaamse auteur Wim Menheer.
Voor wie het nog niet wist: zijn vorige boek In het oog van de lens, werd genomineerd voor De Diamanten Kogel.
Morgenster mag intussen prat gaan op enkele zeer goede recensies, op één enkele uitzondering na. Aan deze geachte heer boekbespreker wil ik enkel het volgende kwijt: Morgenster is géén verhaal met ‘rafelingen’, maar met ‘plotwendingen’ en laten we wel wezen: af en toe een woordje in het Antwerps schrijven werkt niet ‘irriterend’, maar draagt in sterke mate bij tot de sfeerschepping. Maar wanneer diezelfde geachte heer boekbespreker ook nog eens de cover van het boek gaat afbreken, dan zijn we toch al enkele bruggen te ver, laat Antwerpen dan nog een stad met veel bruggen zijn. Maar kom, ieder zijn mening. Met dank aan de anderen voor wel een mooie recensie.
Hans Pelsmaeckers is gehuwd en vader van de 16-jarige Kevin, een begenadigd voetballer, supertalent bij FC Antwerp, met bijna een transfer naar Ajax op zak. Een mooie toekomst, die de moeder van Kevin allesbehalve ziet zitten. Het loslaten van haar zoon ligt haar erg zwaar en zal tot een breuk leiden tussen haar en Hans.
Het lot treft de jonge Kevin letterlijk, tijdens een eerder banale en onbelangrijke wedstrijd. Een tegenstander komt onwaarschijnlijk snel op Kevin af en treft hem met beide voeten op het scheenbeen. Het onderbeen hing in een vreemde zwengel onder de knie alsof het er geen deel meer van uitmaakte. Het gebroken bot was monsterlijk zichtbaar.
Na een tweede moord komen Hans en zijn team tot de conclusie dat de moorden werden gepleegd door middel van een ‘Morgenster’. De moordenaar slaat de schedel van zijn slachtoffers in met een bol met ijzeren pieken, die met een ketting aan een steel is verbonden.
Een menselijke schedel verbrijzelen met één enkele slag is du jamais vu, zoals Hans het verwoordt. De Franse uitdrukking van Hans wordt onderaan het boek in een voetnoot vertaald als nooit gezien. Voor zijn vijfde thriller is Wim Menheer scheep gegaan met de Nederlandse uitgeverij Ellessy en telkens wanneer er in het boek uitdrukkingen worden gebruikt die misschien door onze Noorderburen niet zouden worden begrepen, wordt er naar een voetnoot gegrepen om het hele verhaal begrijpelijk te houden. Soms is humor niet veraf, zoals bij de vertaling van dan zijn we nog niet aan ons nieuwe patatjes door Dan staan wij voor problemen. Ik vraag me af waarom, maar Zuur Trees werd niet vertaald.
Behalve de morgenster wordt er nog een tweede moordwapen gebruikt. Het oog van de slachtoffers wordt met een rond voorwerp en met een enorme kracht in het hoofd geduwd.
‘Een exacte kopie’, zei Hans. Hij stond boven het lijk in het licht van enkele lampen. Het lichaam lag op de rug naast een auto. Een been in een vreemde achterwaartse kronkel. De schedel een koraal van bloed. De oogkas een lege gruwel.
Maar speurders zouden geen speurders zijn, moest ook dit moordwapen en vooral, het motief van de moordenaar, niet worden opgehelderd. De moordenaar blijkt een beloftevol biljartspeler. Hij werd Belgisch vicekampioen drieband op zestienjarige leeftijd bij de junioren. Op een keer wordt hij op de tram door enkele onbekende boeven bijna dood geslagen. Hij verliest hierbij zijn rechteroog en mag vaarwel zeggen aan zijn sport.
Op tram drie. Hij werd behoorlijk toegetakeld. Ze sloegen hem nog zotter. Hij kon zijn biljartcarrière vergeten. En hij verloor een oog.
Net zoals hij door het toeval werd uitgekozen en in elkaar geslagen, kiest ook hij toevallige slachtoffers uit. De manier waarop de moordenaar hierbij tewerk gaat, is met een bijna ondraaglijke spanning en oog voor detail beschreven. Enige kennis van driebandensituaties helpt. Op het biljartlaken van de moordenaar wordt een stratenplan van de Antwerpse binnenstad geprojecteerd. De moordenaar speelt een drieband en ziet in welke straat de speelbal is terecht gekomen. Daar wacht hij op zijn slachtoffer, op een gelegenheid om hem met de morgenster de schedel in te slaan en hem nadien met een biljartkeu het oog diep in de schedel te stoten, hierbij gebruik makend van een perfecte ‘masséstoot’, een speciale stootvorm bij het biljarten, waar men slechts na veel oefenen en trainen in slaagt.
Ik ben in mijn hele leven, voor zover ik mij dat kan herinneren, nog maar twee keer op het puntje van mijn stoel gaan zitten. De eerste keer bij het kijken naar The Silence of the Lambs van Jonathan Demme en een tweede keer bij het lezen van Morgenster van Wim Menheer, op het moment dat Hans zich over het geprojecteerde beeld op de biljarttafel buigt en tot zijn afkeer vaststelt dat de bal precies op de plaats ligt waar hij woont…
Morgenster is meer dan enkel een steengoede thriller. Relaties worden zichtbaar. Van verborgen kantjes wordt de sluier opgelicht. Karakters worden uitgediept, binnen de sfeer van een halfdonker en grauw Antwerpen. Een wereldstad die als het ware een menselijke dimensie wordt aangemeten.
Geschreven door Danny Rega
Dubbelrecensie op Boeklovers
In Morgenster vervult rechercheur Hans Pelsmaekers de hoofdrol in de twee verhaallijnen. Als rechercheur moet hij een moord zien op te lossen terwijl je hem in de tweede verhaallijn te zien krijgt als een vader en echtgenoot. Privé heeft hij een kant die hij graag verborgen wil houden.
Hans begaat een misstap en hierdoor komt zijn carrière op de helling te staan, terwijl het hem privé ook niet van een leien dakje gaat.
In het begin is het onduidelijk wat deze twee verhaallijnen met elkaar te maken hebben, maar dit wordt naar mate het verhaal vordert mooi op elkaar afgestemd. Het op enig moment parallel lopen van de verhaallijnen zorgt ervoor dat er duidelijk naar het plot wordt toegewerkt met een mooie ontknoping als gevolg.
De schrijver zet duidelijke rollen van personages neer, die goed zijn uitgewerkt en die uitgroeien tot personen die je in het dagelijkse leven tegen kunt komen. Doordat ze (red: ook een onbepaald woord) alledaags zijn kan je je goed in het verhaal inleven waardoor het toegankelijk is en het vlot leest.
Voor mij is Morgenster een zeer aangename kennismaking geweest met zijn werk van deze schrijver.
Rating: 4/5
Geschreven door Coenraad de Kat
Don’t judge a book by its cover. Verschillende keren is dit reeds het geval geweest en met Morgenster van Wim Menheer, slaagt men er weer in.
Onaantrekkelijke cover maar wel een thriller die kan meetellen.
Persoonlijk had ik nog niet gehoord van deze auteur en is Morgenster dus een eerste kennismaking voor mij.
Morgenster begint met de vondst van een toegetakeld lijk. Hierbij maken we kennis met rechercheur Hans Pelsmaeckers waarbij het thuis niet helemaal loopt zoals het zou moeten.
Het verhaal loopt in het begin een beetje op twee sporen en vraag je je af of je twee aparte verhalen aan het lezen bent. Gaandeweg smelten deze twee verhalen samen en krijg je een mooi gebonden geheel.
De auteur is in de eerste plaats dichter en dat merk je. Zijn zinnen zijn kleurrijk en beeldend.
Verscheidene plotwendingen bouwen de spanning prima op in het verhaal en nodigt uit tot verder lezen.
En dan het heikel punt waar menig Nederlander of Belg zich dan wel of niet druk maakt… het Antwerpse taalgebruik.
Als zuivere Sinjoor kan je alleen maar dit boek toejuichen omdat het Antwerps nog steeds een liederlijk taaltje is. Pluspuntje bij Wim Menheer is dat hij de moeite heeft genomen om voor ‘anderstaligen’ voetnoten onderaan de pagina te plaatsen met de Nederlandse uitdrukking. Dit om het euvel weg te nemen waarbij onze noorderburen misschien geneigd zijn, omwille van de taalbarrière, het boek weg te leggen en geen kans te geven.
Prima gevonden, Wim! Daar heb je bij mij reeds op gescoord:)
Morgenster is een vlot geschreven thriller die smaakt naar meer.
Geen alledaagse thriller waarbij je wil weten wie de dader is want in Veenbrand weet je dit zeer snel maar de drijfveer waarom er gedood is, geeft de auteur pas tegen het einde prijs.
Een verhaal van sociale problemen zoals iedereen wel zo iemand of zo iets kent uit het dagelijkse leven en waarbij je na het lezen van Veenbrand even blijft stilstaan en denkt, dit kan iedereen overkomen.
Rating: 4/5
Geschreven door Ingrid
Recensie op Hanneke Tinor-Centi
“Morgenster” is een fijne thriller met fraaie plotwendingen en interessante personages. Ondanks dat het geheel met een flinke Belgische saus is overgoten leest het boek heel prettig dankzij de boeiende schrijfstijl van Menheer.
“Naast een een roestige gootsteen lag een verstijfd, grijs vod. Ernaast stapels borden met vegen van etensresten. In de ruimte hing de zurige geur van bederf.”
De uitgesproken Vlaamse uitdrukkingen zijn vertaalt in voetnoten; een leuk extraatje. Hierdoor gaan de charmante Belgische sfeer en de subtiele humor niet verloren.
Menheer ziet kans de gemoedstoestand van zijn personages, met name die van protagonist Pelsmaeckers, prima over te brengen op de lezer zonder de vaart uit het verhaal te halen.
“Voor Hans was het een vertrouwde route maar nu leek het alsof hij een nieuwe stad doorkruist. Alsof hij werd gedragen en voortgestuwd door een escorte van engelen.”
Jammer weliswaar dat er hier en daar wat taalfouten in het boek voorkomen; dat stoort. Ondanks dat, een plezierige thriller.
Geschreven door Hanneke Tinor-Centi
Recensie op de Hebban
De Vlaamse Wim Menheer was de magische leeftijd van zestig jaar al even gepasseerd toen hij het verschijnen van zijn thrillerdebuut kon vieren. Daar waar de meeste leeftijdgenoten het dan wat rustiger aan gaan doen zag hij het als een start van een carrière als thrillerauteur. Onlangs, in februari, verscheen zijn nieuwe thriller onder de geheimzinnige titel ‘Morgenster’.
In Antwerpen ziet Elsa van Riel een kat aan een voorwerp likken wat later een menselijke schedel blijkt te zijn. De politie onderzoekt de zaak en het slachtoffer is overleden aan een verbrijzelde schedel. Opmerkelijk detail is het ene oog dat niet is verwijderd maar naar binnen is geduwd of geslagen.
Rechercheur Hans Pelsmaeckers verdiept zich in de zaak maar kan vanwege privéproblemen niet al zijn tijd en energie aan het onderzoek besteden. In een wankel huwelijk probeert hij voor zijn 16-jarige zoon Kevin het beste te bewerkstelligen. Kevin is een begenadigd voetballer bij FC Antwerp maar een transfer naar het Nederlandse Ajax is het laatste wat zijn moeder wil en de beide echtelieden gaan uit elkaar.
Pelsmaeckers ziet zich gedwongen alle aandacht op de moordzaak te vestigen nadat een tweede slachtoffer wordt gevonden, onder soortgelijke omstandigheden als het eerste. Het team Pelsmaeckers, bestaande uit John Cardoen, Sas van Boekel, Frank van Elsen en de bloedmooie Alexia Avonds concentreren zich volledig op de zaak en ontdekken opmerkelijke verbanden….
Met ‘Morgenster’ lijkt Wim Menheer opmerkingen die zijn gemaakt over zijn eerdere boeken, serieus ter harte te hebben genomen. In een in spanning toenemende Antwerpse ambiance, beschrijft de auteur de lugubere vondsten van de gedode lichamen.
Een tweede verhaallijn geeft een beeld van de zorgen en gebeurtenissen binnen voetbalclub FC Antwerp. Problemen over financiën, beleid en een gezonde blik naar de toekomst zorgen voor tegengestelde meningen en inspireren mensen om zelf oplossingen te bedenken.
Op een vakkundige wijze laat Menheer de beide verhaallijnen dichter naar elkaar toe komen en worden voorzichtige relaties zichtbaar.
In zijn schrijfstijl zijn de dialogen uiterst belangrijk om op het juiste moment de goede sfeer en een opbouwende spanning te creëren. Origineel gevonden om de, met name Nederlandse, lezers te helpen wordt voor ieder onbekend Vlaams woord, in een voetnoot een Nederlandse verklaring gegeven. Die keuze is niet hinderlijk en voorkomt de eeuwige kritiek die er vanuit Nederlandse lezers over het taalgebruik van Vlaamse auteurs wordt gegeven. Op deze manier gaat er niets verloren van de Vlaamse sfeer die vaak ook wordt aangevuld door de vele humorvolle uitdrukkingen, woorden en zinsbouw die soms wat afwijkt van de Nederlandse taalgewoonten maar zeker niet minder correct is.
Ook de personages krijgen de verdieping die ze voor hun aandeel in het verhaal nodig hebben waardoor ze goed in het geheel zijn te plaatsen. Voor bijvoorbeeld protagonist Hans Pelsmaeckers zal het voor geen enkele lezer moeilijk zijn daar een beeld bij te vormen. Dus ook op dat onderdeel weet de auteur te scoren en maakt het verhaal daarmee volledig en voorzien van een kleurig palet. ‘Morgenster’ kan in deze vorm zeker meedingen voor een nominatie bij de prestigieuze Vlaamse De Diamanten Kogel 2016 of de Hercule Poirotprijs, de jaarlijkse prijs voor de beste Vlaamse misdaadroman.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 4 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 4 sterren
Geschreven door Cees van Rhienen