Papieren kinderen

papierenkinderenAngelique van Dongen
ISBN 978-90-8660-239-1
Prijs € 17,95
Aantal pagina's 196
Verschenen 3-2-2014

Drie keer zeven jaar geen papa,
Drie keer zeven maal gemiste feestdagen
Drie keer zeven jaar gemiste verjaardagen
Drie keer zeven maal gemiste Vaderdagcadeautjes
Drie keer zeven jaar gemiste gesprekken
Drie keer zeven maal gemiste overgangsrapporten
Drie keer vals beschuldigd, zeven maanden vastgezeten.

Na een moeizame scheiding wordt Stefan totaal onverwachts aangehouden in zijn woning. Zijn kinderen hebben aangiften tegen hem gedaan. Een vreselijke en onzekere tijd breekt aan. Vanaf het begin zijn er veel fouten in deze zaak gemaakt. Rechercheurs met een tunnelvisie willen hem een bekentenis ontlokken. Gelukkig krijgt Stefan na enige tijd een advocate toegewezen die hem door het hele proces heen loodst. Al snel blijken de aangiften vals te zijn, en wordt zijn onschuld bewezen. Maar ten koste van wat? Hij heeft zeven maanden onschuldig vastgezeten. Ziet zijn kinderen niet meer en zijn leven lijkt voorbij.
Tot hij de stoere Rosalinde ontmoet en er weer kleur in zijn leven komt. Toch blijft het drama wat zich voltrokken heeft hen achtervolgen. Zoveel onrecht, machteloosheid, verlies en rouw. Naast alle ellende komt er ook weer plaats voor hun portie geluk.

‘Onvoorstelbaar allemaal. Ik weet niet meer wie ik allemaal kan geloven en wie niet. Moet je kijken wat mijn bloedeigen kinderen me aangedaan hebben? Dat die heks tot dat soort dingen in staat is, dat kan ik wel verklaren. Als mevrouw haar zin niet krijgt haalt ze van alles uit de kast om het alsnog te krijgen en gaat over lijken, blijkt. Maar dat mijn kinderen daarin mee zijn gegaan is onbegrijpelijk. Echt, ik snap niet waar ik dit aan verdiend heb, echt niet. Ben ik dan zo’n slechte vader geweest?’

Hij vroeg het meer aan zichzelf dan aan Owen.
‘Je weet van jezelf ook wel dat je een super vader was voor je kinderen. Je stond altijd voor ze klaar.’
‘Maar waarom dan Owen, waarom?’
‘Daar heb ik geen antwoord op. Hopelijk zul je die antwoorden ooit zelf van hen krijgen.’
‘Maar dan nog, het wordt nooit meer wat het was. Ik weet niet of we hier mee kunnen leven. Ik ben ze kwijt.’
Stefan stond op en schonk hun kopjes nog eens vol. Beide waren in gedachten verzonken.
Owen was de eerste die weer begon te praten.
‘Zullen we deze week de koppen eens bij elkaar steken en de aangiftes doornemen? Dan kunnen we in elk geval dat gedeelte het hoofd bieden en alles van wat er in onze schoenen geschoven is, teniet doen.’
‘Helemaal mee eens. Ik ga zo een stukje wandelen, even proberen wat rust in de chaos in mijn bovenkamer te creëren. Hopelijk doet de frisse lucht me goed.’
‘Dat lijkt me een goed plan. Als er iets is, je kunt altijd binnen komen vallen, hé? Voorlopig ben ik toch dag en nacht thuis,’ zei hij spottend.
‘Helaas wel. Doe ik, als ik wil kletsen dan kom ik.’
Owen stond op, gaf hem een schouderklop en verdween door de achterdeur weer naar zijn eigen huis.
Stefan trok zijn jas aan en vertrok naar buiten.
De eerste confrontatie die hij met een buurtbewoner had, was er een die hij nooit meer zou vergeten.
De overbuurvrouw kwam net thuis met de auto en haalde haar driejarige dochtertje uit het autostoeltje. Normaal gesproken zeiden ze elkaar altijd goedendag dus Stefan deed dat automatisch nu ook. Maar het enige wat zij deed was haar hoofd demonstratief omdraaien en zo snel mogelijk met haar dochtertje naar de deur lopen om naar binnen te gaan.
Dit was geen vergissing, Stefan wist zeker dat ze hem gezien had. De ellende ging verder, alleen nu niet meer binnen de muren, maar ook erbuiten.

Interview met Angelique van Dongen naar aanleiding van haar boek “Papieren kinderen”

“Papieren kinderen” is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal over een gescheiden man die van zijn ex zijn kinderen niet meer mag zien. In jouw verhaal gaat het om kinderen die aangifte doen tegen hun vader. Waarom heb je voor deze ommezwaai gekozen?

Ik nam vorig jaar deel aan de lezersjury van BN de Stem. Dat houdt in dat je met vier collega-juryleden een rechtszaak mag bijwonen. Een week ervoor krijg je een beknopte inhoud waar de zaak over gaat. De bedoeling van de lezersjury is, dat er vanuit de samenleving een mening wordt gegeven over de zaak, over de strafeis et cetera. Na de zaak word je geïnterviewd en komt de zaak en de mening in de krant. Twee weken later is de uitspraak en wordt je mening gevraagd over de daadwerkelijke uitspraak.
Ik mocht bij een zaak aanwezig zijn waarbij de media-aandacht groot was. Eerder had de man in kwestie vastgezeten door valse beschuldigingen van zijn kinderen. Hij is vrijgesproken, maar zijn ex bleef hem lastigvallen met laster en smaad. Op zijn beurt heeft hij haar aangeklaagd met de hoop dat het zou stoppen. Daar zat ik bij. Het heeft enorme indruk op me gemaakt. Zijn leven is door toedoen van zijn ex, de macht die zij heeft over de kinderen, verwoest. In de rechtszaak was de spanning duidelijk voelbaar.
Zembla heeft na zijn vrijlating een documentaire gemaakt, en ook deze uitzending werd tijdens deze rechtszaak aan ons vertoond. De zaak duurde veel langer dan verwacht. Na afloop bleef de zaak in mijn hoofd zitten. Hoe kan het mogelijk zijn dat een ex/moeder zoveel macht heeft om iemand anders dit aan te doen? Ik ben in contact gekomen met het slachtoffer en zo ontstond het idee om zijn verhaal op papier te gaan zetten. Totaal anders dan ik normaal mijn romans schrijf; ontzettend boeiend maar ook moeilijk om te doen.

Wat me het meest aansprak of in elk geval bezighield, was het feit dat iemand het leven van een ander zo kapot kan maken en daar zo ver in kan gaan. Die man heeft al zeven jaar geen contact meer met zijn kinderen. Die zijn door zijn ex dusdanig beïnvloed, dat er geen contact meer mogelijk is. Wat ook indruk heeft gemaakt, is het feit dat hij zeven maanden onschuldig heeft vastgezeten en dat zijn leven aan alle kanten op zijn kop heeft gestaan.
Hoe de politie te werk is gegaan en wat er in Nederland kan gebeuren, is soms niet te geloven. Verbazingwekkend als je de gang van zaken weet. Voor mij was het duidelijk: dit boek moest er komen. Voor iedereen die door de macht van een ex, zijn of haar kinderen verliest. Maar ook voor opa's, oma's tantes, ooms, nichten en neven die zonder ergens om gevraagd te hebben, kinderen niet meer zien vanwege dit soort praktijken.

Hoe ben je verder te werk gegaan?

Mijn man en ik besloten af te spreken met het slachtoffer en diens huidige vrouw op neutraal terrein om elkaar beter te leren kennen en te kijken wat we allen wilden en vooral ook konden. Deze afspraak werd een uit de hand gelopen lunch van uren. Daarna zijn we blijven mailen. Ook spraken we regelmatig af.
Ik heb geprobeerd in de huid van de man te kruipen, iets wat ontzettend lastig is, omdat het echt is gebeurd. Bij je eigen verzonnen romans, kun je doen wat jij wilt dat er gebeurt. Nu kon dat niet, voor mijn gevoel moest zeker een groot aantal belangrijke zaken dicht in de buurt komen van de werkelijkheid. Alhoewel ik dat bewust niet bij alles heb gedaan.
De afspraken die ik had, vroegen een enorme berg energie. Zijn verhaal aanhoren, verwerken en opschrijven was pittig. De onmacht, frustraties, het verlies en rouw om zijn kinderen, de ontmoeting met zijn huidige vrouw, alles kwam aan bod. Vreselijk, die is man door een hel gegaan. En elke keer na een afspraak voelde ik me moe. Maar het gaf me wel een kick om door te gaan met schrijven. Niet meteen; ik moest het eerst elke keer weer even laten bezinken.
Tussendoor stuurde ik wat geschreven was zo nu en dan naar het slachtoffer en zijn vrouw. De laatste liet me weten dat ze kippenvel kreeg van de stukjes waarin ik zijn gevoel heb neergezet. Zelf had hij iets meer moeite het geschrevene te gaan lezen. Hoe dingen gelopen zijn zit in zijn hart maar staat nu ook op papier, en dat lijkt me ondanks dat het voor een deel een verwerkingsproces voor hem is ook erg heftig.

Je hebt wel eens gezegd dat schrijven je passie is. Wat vind je er zo mooi aan?

Schrijven is zo puur. Als ik schrijf is dat voor mij ontspanning, spanning, emotie. Ik kan de wereld om me heen totaal loslaten, vergeten en wegduiken in een verhaal. Geweldig is het om in de huid van iemand te kruipen, of juist iemand te creëren waar alleen jij grip op hebt. Ik kan als schrijver bepalen wat ik wil, laten gebeuren wat ik wil.
En dan horen dat mensen je boek gelezen hebben, dat is zo mooi! Ik probeer mensen mee te nemen in een wereld die vervelende kanten heeft. Maar ik probeer ook, al vanaf mijn eerste roman, de mooie en positieve kanten van het leven te belichten waardoor het lekker lezen is. Even wegduiken van alles om je heen, dat is wat ik wil bereiken, en ik geloof dat me dat aardig lukt.

Met dit boek is dat totaal anders, maar zeker ook erg mooi. Hier wordt de nadruk op een vervelende situatie gelegd en breed uitgemeten, maar ook dat was omdat ik vond dat het moest. En ook al was het voor mij als schijfster een zwaardere klus dan mijn andere romans, het was zo de moeite waard om het te doen. Ik hoop echt dat als mensen dit lezen, ze ook beseffen dat dit verhaal levensecht is en valse aangiften vaker voorkomen dan wordt gedacht. Tevens is het verhaal bedoeld als steun voor degenen die deze misère hebben ondergaan, als een stukje herkenning.

Recensie door Boekenbijlage

Stefan, recentelijk gescheiden van Elsa, is de vader van Jasper, Koen en Lisa. Hij heeft een nieuw leven opgebouwd en hij is redelijk tevreden, tot hij op een ochtend letterlijk van zijn bed wordt gelicht door de politie. Met straffe hand wordt hem bevolen wat hij moet doen en hij wordt meegenomen naar het politiebureau, zonder dat hij de kans krijgt iets te regelen voor Jasper, die deze nacht bij hem logeerde. Ook zijn katten blijven vooralsnog onverzorgd achter.

Stefan heeft geen idee wat er aan de hand is en begrijpt even later op het politiebureau dan ook absoluut niet waarom hij aangehouden is op verdenking van misbruik van zijn kinderen. Hij blijft volhouden dat hij ze nooit op die manier heeft aangeraakt. Wanneer dan blijkt dat alle drie zijn kinderen afzonderlijk een aanklacht tegen hem hebben ingediend, stort zijn wereld in. Stefan komt in de gevangenis terecht en verneemt dat er nog een aanklacht tegen hem en zijn buurmannen is gedaan. Zijn ex-vrouw weet niet van ophouden.

De eerste advocaat is geen goede match, maar wanneer hij via een medegevangene in contact komt met Liv, komt er meer licht in Stefans leven. Liv is overtuigd van zijn onschuld en samen bewandelen ze de moeilijke wegen om de waarheid aan het licht te krijgen.

Wanneer Stefan later weer thuis is, ontmoet hij bij zijn buren een dame, die indruk op hem maakt. Maar kan zij de druk aan, die Stefan nog steeds voelt. Kan zij hem steunen bij de rechtszaken of haakt ze toch af?

Papieren kinderen is een indrukwekkend verhaal over hoe smaad en leugens iemand kapot kunnen maken. Mijn eerste gedachte was altijd dat leugens als deze toch snel doorzien zouden zijn, maar Angelique van Dongen heeft in dit waargebeurde verhaal duidelijk gemaakt dat het allemaal zo fout kan lopen door leugens, misleiding en fouten. De lijdensweg die Stefan heeft moeten doorstaan is huiveringwekkend. Men denkt immers al gauw: waar rook is, zal vuur zijn. Een gedachte, die je het leven verschrikkelijk zuur kan maken.

Goed geschreven, beklemmend, verhaal dat aanzet tot nadenken. Het blijft je verbazen hoe iemand zoiets verschrikkelijks kan bedenken.

Geschreven door Kirstin Rozema


Recensie door Dizzie

Als nieuwbakken dizzie recensent heb ik het boek "papieren kinderen" gelezen.

Het verhaal sprak me zeer aan, een vader die valselijk wordt beschuldigd van misbruik van zijn kinderen. Een ex-vrouw die de kinderen onder druk zet en koste wat het kost de kinderen bij de man weg wil houden. Dit past erg goed in de actualiteit van vandaag de dag waar je regelmatig leest over vaders die hun kinderen niet meer mogen/kunnen zien door toedoen van hun ex-vrouw. Dit boek, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, geeft een mooi beeld over wat dit voor een vader betekent en wat dit met hem doet. In dit soort verhalen zijn er alleen maar verliezers en dat wordt pijnlijk duidelijk in het boek. Het boek leest makkelijk weg, heeft korte en duidelijke zinnen in redelijk simpel Nederlands en heeft 195 pagina's.

Een groot deel van het boek bevat de gedachten van de vader en mede hierdoor heeft het boek voor mij te weinig diepgang. Zijn relatie met de kinderen voor het gebeurde, de verhoren bij de politie, het verblijf in de gevangenis, de rechtzaak; het wordt genoemd maar ik vind het erg oppervlakkig beschreven. Wat mij betreft mag dit verder worden uitgediept zodat je meer medeleven kunt opbrengen voor de vader.

Ik vond het een prima boek om te lezen, je hebt het boek zo uitgelezen, maar heeft de hoge verwachtingen die ik op basis van de kaft had gekregen niet waar kunnen maken.

3 sterren


Recensie door Wij testen het / The S Word

Samenvatting:
Drie keer zeven jaar geen papa. Drie keer zeven maal gemiste feestdagen. Drie keer zeven jaar gemiste verjaardagen. Drie keer zeven maal gemiste Vaderdagcadeautjes. Drie keer zeven jaar gemiste gesprekken. Drie keer zeven maal gemiste overgangsrapporten. Drie keer vals beschuldigd, zeven maanden vastgezeten.
Na een moeizame scheiding, wordt Stefan totaal onverwachts aangehouden in zijn woning. Zijn kinderen hebben aangiften tegen hem gedaan. Een vreselijke en onzekere tijd breekt aan. Vanaf het begin zijn er veel fouten in deze zaak gemaakt. Al snel blijken de aangiften vals te zijn, en wordt zijn onschuld bewezen. Maar ten koste van wat? Hij heeft zeven maanden onschuldig vastgezeten. Ziet zijn kinderen niet meer en zijn leven lijkt voorbij. Tot hij de stoere Rosalinde ontmoet en er weer kleur in zijn leven komt. Toch blijft het drama wat zich voltrokken heeft hen achtervolgen.
Zoveel onrecht, machteloosheid, verlies en rouw. Naast alle ellende komt er ook weer plaats voor hun portie geluk.
Dit verhaal is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een slachtoffer, wiens leven door de macht die een ex kan hebben, totaal veranderd. Zijn kinderen bestaan, maar door toedoen van zijn ex, alleen nog op papier! Welk recht heeft een moeder om haar kinderen en hun vader dit aan te doen?

Leeservaring:
5 / 5 stars
Het verhaal van dit boek is heftig, maar zeer mooi beschreven. De strijd van een vader om zijn kinderen. dit is niet zo maar een voorbeeld van een vechtscheiding, dit is een extreme gebeurtenis waarin een moeder zo ver gaat om haar kinderen bij haar te houden dat ze haar eigen kinderen hersenspoelt. Onder druk van hun moeder leggen de kinderen een verklaring af bij de politie. Ze doen aangifte van misbruik door hun vader, waardoor deze opgepakt wordt en in de cel beland. Fouten en vooroordelen spelen een grote rol in dit verhaal.
Een moeizame echtscheiding loopt al snel uit in een ware nachtmerrie. Het verhaal wordt beschreven vanuit het standpunt van de vader, die zijn kinderen nauwelijks meer ziet. Afspraken rond de omgangsregeling worden niet nagekomen en al snel blijkt dat het daar niet bij blijft. Wanneer Stefan op ene ochtend uit zijn huis geplukt wordt en mee moet met de politie denkt hij dat het niet lang zal duren voordat hij weer thuis is. Hij heeft tenslotte niets gedaan, dus er moet wel sprake zijn van een misverstand. Al snel komt hij er achter dat het allemaal langer gaat duren dan hij verwacht.

Angelique van dongen weet de gevoelens van Stefan haarscherp te beschrijven en de onmacht grijpt je naar de keel bij het lezen. Absoluut het lezen waard!

Geschreven door Irene Kalsbeek.

Persbericht

Auteur Angelique van Dongen in “Papieren kinderen” op de bres voor onjuiste bejegening

Dongen – Anders dan de eerdere boeken van Angelique van Dongen is “Papieren kinderen” gebaseerd op een waar gebeurd verhaal met de nadruk op een vervelende gebeurtenis. Voor de schrijfster een zwaardere klus dan normaal, maar wel een die ze meer dan de moeite waard vindt. Al is het alleen maar als steunbetuiging voor degenen die als gescheiden ouder de misère hebben ondergaan zijn of haar kinderen niet meer te mogen zien.

De aanleiding voor deze aangrijpende roman is Angeliques deelname aan de lezersjury van “BN De Stem”. ‘Dat houdt in dat je met vier collega-juryleden een rechtszaak mag bijwonen met de bedoeling dat er vanuit de samenleving een mening wordt gegeven over een bepaalde zaak, de strafeis et cetera. Een verslag en interview worden na afloop in de krant geplaatst’, legt de schrijfster uit. ‘Ik mocht bij een zaak aanwezig zijn waarbij de media-aandacht groot was. Eerder had de man in kwestie vastgezeten door valse beschuldigingen van zijn kinderen. Hij is vrijgesproken, maar zijn ex bleef hem lastigvallen met laster en smaad. Na afloop bleef de zaak in mijn hoofd zitten. Hoe is het mogelijk dat een moeder zoveel  macht heeft om haar ex dit aan te doen? Nadat ik in contact ben gekomen met het slachtoffer ontstond het idee om zijn verhaal op papier te gaan zetten. Totaal anders dan ik normaal mijn romans schrijf; ontzettend boeiend maar ook moeilijk om te doen.’
 
Levensecht
‘Wat me het meest aansprak of in elk geval bezighield, was het feit dat iemand het leven van een ander zo kapot kan maken en daar zo ver in kan gaan. Die bewuste man heeft al zeven jaar geen contact meer met zijn kinderen en heeft daarbij ook nog eens zeven maanden onschuldig vastgezeten. Hoe de politie te werk is gegaan en wat er in Nederland kan gebeuren is soms niet te geloven. Voor mij was het duidelijk: dit boek moest er komen. Voor iedereen die door de macht van een ex zijn of haar kinderen verliest. Maar ook voor opa's, oma's, tantes, ooms, nichten en neven die zonder ergens om gevraagd te hebben kinderen niet meer zien vanwege dit soort praktijken.
Ik hoop dan ook echt dat de lezers beseffen dat dit verhaal levensecht is en valse aangiften vaker voorkomen dan wordt gedacht.’

Werkwijze
Bij de totstandkoming van haar roman ging Angelique als volgt te werk. ‘Ik heb geprobeerd in de huid van die man te kruipen, iets wat ontzettend lastig is, omdat het echt is gebeurd. Bij je eigen verzonnen romans, kun je doen wat jij wilt dat er gebeurt. Nu kon dat niet; voor mijn gevoel moest zeker een groot aantal belangrijke zaken dicht in de buurt van de werkelijkheid komen. De gesprekken die ik had, vroegen een enorme berg energie. Zijn verhaal aanhoren, verwerken en opschrijven was pittig. De onmacht, frustraties, het verlies en rouw om zijn kinderen, de ontmoeting met zijn huidige vrouw, alles kwam aan bod. Vreselijk, die is man door een hel gegaan. En elke keer na een afspraak voelde ik me moe. Maar het gaf me wel een kick om door te gaan met schrijven. Hoewel ik de indruk had dat het voor de man in kwestie soms ook moeilijk was om dat wat in zijn hart zat op papier terug te zien, liet ik hem, en ook zijn vrouw, wel steeds lezen wat ik had geschreven. Zo werd het voor hen ook een stukje verwerkingsproces.’

Papieren kinderen, familieroman
Auteur: Angelique van Dongen
Uitgave: Uitgeverij Ellessy
ISBN: 978 90 8660 239 1

Het boek is verkrijgbaar in elke reguliere boekhandel