Bianca van Strien
ISBN 978-90-8660-387-9
Prijs € 16,95
Verschijnt april 2019
Danique den Hartogh kent Bjorn Langenberg al jaren van de linedance-club waar ze beiden erg actief in zijn. Tijdens een van de countryfeesten ontdekken ze dat er meer tussen hen is als alleen maar beste vrienden en danspartners. Vanaf dat moment delen ze nog meer van hun levens met elkaar. Over trouwen en kinderen krijgen, wordt ook al snel gesproken en ze zijn er beiden van overtuigd dat dat daar ooit van gaat komen.
Wanneer Petra, de ex-vrouw van Bjorn, op een van de dansavonden langskomt, verandert plotseling alles in hun leven. Dat het allemaal nog veel ingewikkelder gaat worden, kon niemand van te voren zien aankomen...
Zodra ze binnen waren, zag ze Bjorn. Danique had hem al honderden keren gezien en toch leek het ineens alsof ze met andere ogen naar hem keek.
Bjorn.
Hij was één van haar beste vrienden, ze was eergisteren nog bij hem thuis geweest om de dans die hij tijdens een kleine workshop vanavond zou uitlessen, te bespreken en zelf te leren. Gisteren was hij er natuurlijk ook geweest, toen ze de zaal hadden ingericht. En ineens bedacht ze dat hij er extreem aantrekkelijk uit zag in zijn, toch wel, strakke donkere jeans, zijn cowboylaarzen en een zelfde rode westernhemd, als wat zij ook droeg. Zijn zwarte hoed, verborg zijn donkerblonde, lange haren. Hij lachte blij, dat deed hij meestal want hij was over het algemeen een vrolijke man. Dit was ook een countryfeest dat hij georganiseerd had, iets wat hij graag deed, misschien ook wel omdat hij graag in het middelpunt van de belangstelling stond en dat was nu natuurlijk gegarandeerd. Haar belangstelling had hij ook en ze vroeg zich af waarom dat nu ineens zo anders was als anders. Hij zag haar ook, glimlachte en liep bij Mark, de gitarist van de band, vandaan om haar te begroeten.
Haar hart ging als een wilde tekeer, terwijl ze toekeek hoe hij naar haar toe kwam lopen.
‘Hoi. Fijn dat je er bent,’ zei hij en hij boog zich naar haar toe om haar ter begroeting te zoenen. Iets wat heel normaal was, maar Danique dacht dat ze het nog nooit eerder zo warm had gehad. Ze snoof zijn geur op, een geur die haar helemaal vertrouwd was, maar ze realiseerde zich dat haar nog niet eerder zo bewust was geweest hoe lekker hij eigenlijk rook. Ze bloosde en keek hem aan.
‘Ik ben ook blij dat ik er ben. Ik heb erg naar vanavond uit gekeken en heb er zin in,’ zei ze, sneller dan ze van zichzelf kende en ze zeker niet zo persoonlijk als de gedachte die ze even eerder had gehad. Ze hoopte maar dat niemand haar kleur zou opvallen.
‘Ik ook,’ was zijn reactie daarop. Hij leek nog iets te willen zeggen, maar hij werd echter geroepen en het was duidelijk dat ze elkaar niet langer gewoon maar konden staan aankijken. ‘Ik zie je zo weer.’ Hij boog zich opnieuw naar haar toe en drukte weer een kus op haar wang en nadat hij even zijn hand over haar rug had laten glijden, liep hij bij haar weg.
Danique keek hem na. Was dat net echt gebeurd, of had ze het zich alleen maar verbeeld? De vierde kus was ongewoon geweest, ook dat hij haar aanraakte als ze niet met elkaar dansten, was nieuw. Het was heerlijk geweest, maar ze kon het niet helemaal plaatsen. Blijkbaar was zij verliefd op hem geworden en was dat er de reden voor dat ze de hele tijd aan hem dacht. Oké, dat was iets wat ze misschien gewoon maar moest accepteren, of tenminste nu niet al te veel over moest nadenken. Ze was al eerder verliefd op hem geweest en dat was weer over gegaan, vermoedelijk zou dat nu ook wel weer gaan lukken...
1. De hoofdpersonen in En dan loopt alles anders ontmoeten elkaar op een linedance-club. Heb je zelf iets met linedancing?
Ja, een jaar of vijfentwintig geleden hadden we een poosje CMT op de televisie, dat is Country Music Television en ik was meteen fan van de countrymuziek. Ik ging toen ook vaak naar Aerobic en gaf af en toe stepaerobic les. Het leek mij alleen veel leuker om op die countrymuziek te dansen, dus ik besloot een cursus Countryrobics te geven (Aerobic op Countrymuziek). Hoewel het internet toen nog niet zo was als het nu is, hadden we het al wel en ik ontdekte daar dat er zoiets al bestond: Linedancing. In die tijd waren er nog niet al te veel filmpjes en leerde ik de dansen door middel van de stepsheets (aanwijzingen op papier) en langzaam maar zeker dook ik steeds meer in het linedancewereldje in en ging zelf linedanceles geven en ik ging ook regelmatig bij andere verenigingen dansen. Dat was echt een hele leuke tijd. Een tijd lang was er wat minder tijd voor, maar inmiddels ga ik weer heel regelmatig naar linedancing. Daar heb ik dus de inspiratie voor dit verhaal opgedaan.
2. Je woont al jaren in Duitsland, maar je boeken spelen zich af in Nederland en hebben Nederlandse hoofdpersonen. Is dat een bewuste keuze? Is er een cultuurverschil tussen Duitsers en Nederlanders?
Ik schrijf nog steeds in het Nederlands, de Duitse grammatica is niet mijn sterkste punt, dus dan is het ook gemakkelijker om mijn hoofdpersonen Nederlands te laten zijn. Eigenlijk is het niet zo'n bewuste keuze, het is iets wat ik altijd al gedaan heb en ik ben daar nooit van afgeweken. Misschien is het een idee om een volgend boek in Duitland te laten spelen.
Het cultuurverschil tussen Nederland en Duitsland is niet zo groot als soms wordt gedacht. De taal maakt natuurlijk dingen anders, maar ik heb niet het idee dat er echt veel meer regels in Duitsland zijn als in Nederland, zoals vaak wordt gezegd. Bijvoorbeeld het vuurwerk: daar zijn ze in Nederland heel erg streng mee, hier koop je het gewoon kort voor oud en nieuw in de supermarkt en een vuurwerkbril heb ik hier niet eens kunnen kopen, terwijl ze daar in Nederland een enorme ophef over hebben gemaakt afgelopen december. Eten en drinken is misschien een beetje anders: in plaats van een stukje taart bij een verjaardag en daarna een koekje in Nederland, word je hier raar aangekeken als je maar één stuk (van de minstens vier verschillende soorten die worden aangeboden) taart op je schoteltje legt. Misschien herken ik de echt grote dingen ook niet meer zo na 29 jaar.
3. En dan loopt alles anders is je dertiende boek en je twaalfde liefdesroman. Je hebt duidelijk een voorkeur voor het romantische genre. Kun je uitleggen waarom?
Vermoedelijk ben ik een romantisch persoon. Het is ook mijn favoriete genre om te lezen (fantasy vind ik ook nog wel leuk). Meestal zijn het de romantische verhalen die in mijn hoofd beginnen te spoken, zo lang tot ik ben begonnen met het opschrijven van de betreffende scene van normale mensen waar het net even anders loopt in het leven, omdat er een speciale persoon verschijnt. Dat hoeft natuurlijk niet alleen op het romantische genre te slaan, maar dat gaat mij het gemakkelijkste af. Op het moment kan ik me ook niet voorstellen dat er ooit een crimi of een fantasyverhaal van mij zal verschijnen, maar ik ga niet zeggen dat dat niet kan gebeuren.
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Met volgende boeken ben ik bezig en ik hoop dat er volgend jaar voorjaar weer een kan worden uitgegeven. Ik kijk zelf al uit naar hoe het leven van Arabella en Tristan verandert nadat ze elkaar in een supermarkt hebben ontmoet. Ik vind ze zelf een leuk stel, dus hoop ik dat het helemaal goed komt tussen hen...
Recensie op Only By Me
Wow wat is dit een verhaal zeg! Ik heb met tranen in mijn ogen dit boek gelezen. Ik moest doorlezen.
Nadat ik de auteur op internet had opgezocht, kwam ik tot de ontdekking dat ‘En dan loopt alles anders’ haar dertiende boek al is. Ik ga zeker op zoek naar andere boeken van haar. Als deze net zo goed zijn al dit boek!
De korte hoofdstukken en de eenvoudige schrijfstijl maken dat het verhaal leest als een trein. Het zijn korte hoofdstukken waarin voldoende gebeurd om het verhaal lekker te laten leven. Het zou zomaar in het echte leven kunnen plaatsvinden.
Jammer dat ik het boek zo uit heb gelezen. Het smaakt echt naar meer. Een absolute aanrader voor lezer die houden van een feelgoodroman met een goed verhaal.
Geschreven door Antoinette
Biblion-recensie op Bol.com
Danique heeft een gelukkig leven, ze werkt bij haar ouders op de manege en is erg actief bij haar linedance club. Bjorn kent ze al jaren, maar tijdens een countryfeest slaat de vonk over. Dan gaat het snel, trouwen en kinderen krijgen worden gespreksonderwerpen. Maar dan komt Petra, de ex-vrouw van Bjorn, op een avond langs, ze is zwanger van Bjorn. Daarnaast blijkt ze ook nog ongeneeslijk ziek te zijn en vraagt ze Danique en Bjorn voor haar kind te zorgen. Hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Kan de prille relatie van Danique en Bjorn, deze druk aan? Het verhaal kabbelt een beetje voort tot op ongeveer twee derde van het boek. Dan begint er wat meer snelheid in te komen. Desalniettemin blijft het verhaal voorspelbaar. De schrijfstijl is vrij eenvoudig en gedetailleerd waardoor het verhaal traag overkomt. Dit is het dertiende boek van de Nederlandse schrijfster die woonachtig is in Duitsland.
Geschreven door Simone Lukkassen-Busser