Astrid Witte
ISBN 978-90-8660-388-6
Prijs € 18,50
Verschijnt mei 2019
De relatie van de postbode Wiel is pas verbroken en hij heeft het even helemaal gehad met zijn huidige leven. Daarom laat hij zich overplaatsen naar het dorpje Oosterend op Texel, waar hij intrekt bij een oudere mevrouw.
Natuurlijk is het leven in een klein dorp compleet anders dan in de hectische stad. Hij moet erg wennen aan de rust. Ook is het voor hem nieuw dat alle mensen hem kennen en dat je niets kunt doen zonder dat iedereen er vanaf weet. Hij ontmoet Tessa, een mooie vrouw met opvallend blauwe ogen. Ze hebben een vluchtige affaire die al snel weer door Tessa wordt verbroken. Haar dochtertje Noor heeft haar vader verloren en Tessa wil niet dat ze opnieuw gekwetst wordt. Maar Wiel krijgt Tessa niet uit zijn hoofd. Terwijl hij zich steeds meer geaccepteerd voelt door de hechte gemeenschap, moet hij alles uit de kast trekken om deze ene vrouw voor zich te winnen.
‘Knus,’ zei ze, terwijl ze haar jas uittrok en om zich heen keek. ‘Aparte stijl.’ Ze trok een sarcastisch gezicht.
‘De granny-look is echt helemaal mijn ding.’ Hij zette de waterkoker aan. ‘Asperge of Chinese tomaat?’
‘Asperge.’
‘Je mag wel gaan zitten, hoor,’ zei hij omdat ze geen aanstalten maakte.
In plaats daarvan kwam ze tegen het aanrecht leunen en keek hem aan met een blik waarin het antwoord op zijn niet gestelde vraag duidelijk te lezen was. Ze was vrijgezel. Hij schudde de helft van het pakje soep naast de mok en veegde het in de gootsteen met een doekje dat niet al te fris meer was. De klik van de waterkoker die uitsprong doorbrak de stilte. Toen hij het hete water bij het poeder schonk, werd het een grote klont en roeren haalde niets meer uit. Hij haalde zijn schouders op, lachte en zette de mok voor haar neer.
‘Dank je, Wiel.’
Iedere keer als ze zijn naam uitsprak, ging er een stroomstootje door zijn lichaam. Geen hoog voltage, maar net genoeg om hem van zijn à propos te brengen. Waar was de man in hem? Ze was met hem mee naar boven gekomen en stond hem nu zwoel aan te kijken. Werd het niet eens tijd voor actie? Wiel zette zijn eigen kop vlak bij de hare en schoof haast ongezien iets dichterbij. Haar hand lag vlak naast hem op het aanrecht. Lange, slanke vingers met korte nagels. Dat moest natuurlijk voor de hygiëne in de bakkerij.
‘Wil je misschien… een stuk brood erbij?’
Ze zei niets en toen hij zijn arm strekte om de broodtrommel open te maken, pakte ze zijn hand vast. De grens was gepasseerd. Even keken ze elkaar afwachtend aan en Wiel bedacht dat hij de volgende stap moest nemen, omdat zij de eerste had gezet. Hij pakte haar middel vast en trok haar zachtjes tegen zich aan. Toen kuste hij haar.
1. De hoofdpersoon van 'De nieuwe postbode van Oosterend' is postbode Wiel. De meeste relaxromans hebben vrouwelijke hoofdpersonen. Kun je uitleggen waarom je in dit geval voor een mannelijk uitgangspunt hebt gekozen?
Ik heb dit niet heel bewust gekozen. Personages introduceren zich min of meer zelf in mijn hoofd en daar moet ik het mee doen.
2. De nieuwe postbode van Oosterend speelt zich af op Texel. Heb je een bijzondere band met dit waddeneiland?
Ik ben sinds ongeveer 1,5 jaar weer woonachtig op Texel, in Oosterend. Ik ben opgegroeid op het eiland en na mijn studie voor de liefde naar Limburg verhuisd. Daar heb ik 13 jaar gewoond. Toen ik in Oosterend kwam wonen, leek het me leuk om een verhaal te schrijven dat zich in deze omgeving afspeelt.
3. Je schrijft ook jeugdboeken (vanaf 12 jaar en young adult). In welk opzicht is er verschil tussen schrijven voor volwassenen en schrijven voor jongeren?
De onderwerpen waar je over schrijft moeten aansluiten op de belevingswereld van de leeftijdsgroep. Je gaat bijvoorbeeld niet schrijven over samenwonen en kinderen krijgen, wanneer het voor een veertienjarige is. Dan heb je het juist over school, een eerste liefde
en andere dingen die in de puberteit gebeuren. Ook je schrijfstijl pas je erop aan. Bij jongeren gebruik ik wat meer populaire taal, maar dit gaat vaak ook al automatisch omdat de hoofdpersoon meestal een jongere is. Voor volwassenen is het taalgebruik wat 'kaler'. Ook de humor die je in je boek gebruikt, moet natuurlijk leuk zijn voor de leeftijd van de lezer. In je tienertijd vind je over het algemeen heel andere dingen grappig, dan wanneer je wat ouder bent.
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Ik ben nu bezig met een young adult, maar of het wordt uitgegeven, weet ik nog niet. Dat hangt er vanaf of mijn uitgever het interessant
Biblion-recensie op Bol.com
Wiel verlaat, niet zonder reden, huis en haard in Maastricht, om opnieuw te beginnen als postbode op Texel. Hij wordt met open armen ontvangen en snel in de gemeente opgenomen. Keerzijde is wel dat de sociale controle hoog is en iedereen je in de gaten houdt. Het is de prijs die hij moet betalen als hij zijn hart wil volgen en zijn nieuwe ontluikende liefde met de plaatselijke jonge moeder Tessa een kans wil geven. Ook zijn carrière krijgt onverwacht nieuwe impulsen in deze nieuwe omgeving. We lezen en leven mee met het dagelijkse wel en wee van de bewoners van een klein authentiek dorp op Texel. Het leven is hier merkbaar minder gejaagd dan in de grote stad. Zeker buiten het hoogseizoen is dat goed merkbaar en dat maakt mede dat het verhaal heerlijk makkelijk en relaxed wegleest. Wel zo fijn voor een feelgoodroman! De auteur komt zelf van Texel en is juist tijdelijk voor de liefde naar Limburg verhuisd. Net andersom dus. Het einde van het verhaal, laat ruimte voor een vervolg.
Geschreven door Petra Schotman