Astrid Witte
ISBN 978-90-8660-452-4
Prijs € 16,95
Verschijnt najaar 2021
Wanneer het coronavirus uitbreekt, zijn Theo en Trudy allang gewend dat ze hun dochter en kleinkind niet vaak zien. Die zijn namelijk geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland. Enigszins stuntelend houden ze contact door middel van beeldbellen. Ondertussen wordt het leven in het seniorencomplex door de virusuitbraak steeds beperkter. Boodschappen doen is een heel avontuur en online bestellen blijkt ook geen succes. Theo probeert zich met zijn hypochondrische trekjes zo goed mogelijk aan alle regels te houden. Trudy trekt zich daarentegen nergens iets van aan en spreekt gewoon met haar medebewoners af in het park. Maar wanneer er een paar kennissen sterven en de situatie in Nederland steeds nijpender wordt, begint ze de ernst toch wel in te zien. Ondertussen verdwijnen er steeds spullen uit het complex. Hebben ze te maken met een kleptomaan? En is corona eigenlijk wel het enige gevaar waar ze voor moeten vrezen?
Virusvrees is een roman met een humoristische kijk op de psyche van de mens in coronatijd.
'Normaal komt de bezorger alleen, maar we zijn maar met z'n tweeën gekomen. Ik had eigenlijk verwacht dat we de zorginstelling an sich moesten bevoorraden, maar ik zie dat u gewoon een bewoner bent,' zei de bezorger in de groene outfit.
Theo krabbelde achter zijn oor. Ze hadden toch gewoon een mandje boodschappen besteld? Twee misschien?
'Als u die fiets even aan de kant zet, want we mogen niet over de drempel.'
'Het kan hier toch wel gewoon staan?' Theo gebaarde naar het plekje links naast de voordeur, waar het mooi onder de overkapping kon staan ontsmetten.
'Dat gaat echt niet passen, meneer.'
Confuus haalde Theo zijn fiets van het slot en reed hem de schuur in, terwijl de supermarktmedewerkers de bestelbus begonnen uit te laden. Er werd een volle krat met levensmiddelen neergezet en een pak wc-rollen. Daarna volgden er nog twee. Ook de andere medewerker had drie pakken toiletpapier in zijn handen.
'Ik hoor mijn mening natuurlijk niet te geven, maar eigenlijk vind ik het ongepast, meneer,' kreeg Theo te horen die beduusd naar de stapel toiletpapier stond te kijken die steeds hoger werd. 'Er wordt opgeroepen om niet te hamsteren. De medewerkers in de zorg moeten na hun lange dienst ook gewoon boodschappen kunnen halen.'
'Ik denk dat er een vergissing in het spel is,' prevelde Theo.
'U heeft het toch echt zelf besteld.' De medewerker trok zijn wenkbrauwen op en keek hem betweterig aan. 'Vierentwintig pakken wc-papier.'
Ineens ging er in Theo's hoofd een lampje branden. Miep had gevraagd of vierentwintig rollen genoeg waren. Blijkbaar waren haar online vaardigheden nog niet helemaal die van de gemiddelde wereldburger. Vandaar de honderdzevenendertig euro zestig.
'Maar…ik heb hier helemaal geen ruimte voor. Kan het niet ongedaan worden gemaakt?'
'Meneer, daar beginnen we niet aan. Denkt u dat we niets anders te doen hebben? Er zijn nog meer ouderen die vandaag hun boodschappen willen ontvangen.'
Theo slikte en hij zag de pakken al tot aan het plafond opgestapeld staan in zijn kantoortje.
'Goedendag, meneer.'
Bedenkelijk hief Theo zijn hand, terwijl de medewerkers weer wegreden met de bestelwagen.
1. De titel zegt het al: dit boek gaat over het Corona-virus. Dat is een actueel, maar ook tamelijk omstreden onderwerp. Wat deed je besluiten er een boek over te schrijven?
Ik vond het interessant om te zien hoe mensen reageren als hun dagelijkse leven ineens niet meer zo dagelijks is. Bijvoorbeeld de run op wc-papier, best wel absurd. We zijn in Nederland over het algemeen niet zo gewend aan extreme situaties en als we even uit evenwicht worden gebracht, brengt dat meteen veel teweeg. Ik vond het ook belangrijk om wat er allemaal gebeurd is in deze periode, vast te leggen in een boek.
Ik denk dat het boek interessant is voor iedereen die wil terugblikken op de afgelopen periode. Ik heb geprobeerd het humoristisch te benaderen, zonder af te doen aan de ernst van de situatie.
2. De hoofdpersonen zijn op leeftijd. Was het - als veertiger - niet lastig je in te leven in deze mensen?
Nee, mijn ouders zijn 65+ en ik heb ook gewerkt met bejaarden. Als schrijver kijk je sowieso veel om je heen, naar hoe mensen zich gedragen.
3. Je vorige boek was een thriller en daarvoor bracht je twee liefdesromans en twee jeugdboeken uit. Hoewel dit boek uitkomt in de relax-serie, is het niet echt een liefdesroman. Hoe zou je Virusvrees classificeren?
Ik vind het altijd moeilijk om een boek in een hokje te stoppen...misschien een 'humoristisch drama'?
4. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten? Ben je bezig met een volgend boek?
Ik ben momenteel bezig aan een manuscript dat ook weer moeilijk te classificeren is. Ik zou het het best kunnen omschrijven als een 'psychologische misdaadroman'. Maar of dit gaat worden uitgegeven, is altijd maar de vraag. Ik heb ook nog drie andere manuscripten bij uitgevers liggen.
Biblion-recensie
Het oudere echtpaar Trudy en Theo Vandenberg woont in een seniorencomplex. Ze hebben een geëmigreerde dochter in Nieuw-Zeeland met wie ze elke zondag proberen te facetimen. Theo is een hypochonder en als corona uitbreekt, weet hij zeker dat het virus via alles en iedereen overdraagbaar is op hen. Trudy trekt zich er duidelijk minder van aan. Het echtpaar probeert hun voorraadkast digitaal via een eveneens oudere vriendin aan te vullen, wat resulteert in een zo'n grote voorraad wc-papier dat dat aanmoedigt tot ruilhandel. Daarnaast probeert Theo te onderzoeken wie de kleptomaan is van wie men last heeft. Als beide hoofdpersonen door een voedselvergiftiging in het ziekenhuis belanden, doet Theo zijn vrouw een belofte. Een humoristisch en goed geschreven verhaal over twee mensen die niet zonder en niet met elkaar kunnen in de kleine wereld van een seniorencomplex. Een wereld van roddels, van vriendschappen maar vanwege corona ook van mondkapjes, vaccinatie en de avondklok. De vele dialogen maken het boek makkelijk leesbaar. De auteur (1981) schreef naast jeugdboeken romans en een thriller.
Geschreven door H.W.L. Keus-Asveld
Recensie op Boekensteeg
Astrid Witte heeft met Virusvrees een roman geschreven waarin corona de hoofdrol speelt. Ze weet dit met een humoristische kijk te beschrijven aan de lezer, maar is dit boek een ontspannen verhaal nu we nog midden in de pandemie zitten?
Astrid Witte heeft wat mij betreft een hilarische roman geschreven. Zo speelt ze met woorden zoals mobiele epp (app) of bloetoet (bluetooth) en moet je wel lachen omdat je het herkent van de uitspraken van sommige ouderen. Daarnaast weet ze situaties te beschrijven die je herkent van de afgelopen corona-persconferenties of nieuwsgebeurtenissen.
Virusvrees is een boek die ik echt met veel plezier las. Het geeft herkenning, maar kent zoveel humor dat het verhaal gewoon echt een aanrader is om te lezen. Omdat het boek niet al te veel bladzijden kent is het ook zo gelezen. Ik ben meer dan positief verrast over hoe Witte corona op een positieve manier in een verhaal weet te verweven. Echt complimenten! Het verhaal is geen hoogstaand verhaal, maar gewoon een vrolijk boek met zeker ook zijn serieuze momenten. Zo overlijden er mensen, maar ontstaat er ook een romance. Daarnaast is er wantrouwen, maar ook naastenliefde.
Witte heeft met Virusvrees een mooi boek geschreven die ik echt kan aanraden aan andere lezers. Het is een boek die mij vooral een vrolijk gevoel gaf. Hoe mooi is dat in deze langdurige coronatijd vol met maatregelen en onzekerheden.
4 sterren
Geschreven door Antoinette